ေမး. စိတ္အားငယ္တတ္တဲ့သူ၊ စိတ္ဓာတ္က်လြယ္/တက္လြယ္သူေတြကို စိတ္ဓာတ္ပံုမွန္ျဖစ္လာေအာင္ ေဘးကလူေတြက ဘယ္လိုပံ့ပိုးေပးသင့္ပါသလဲ။
ေဒၚျမ၀င္း၊ မႏၲေလး။
ေဒါက္တာဦးေဇာ္စိန္လြင္ ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီး(ၿငိမ္း)၊ စိတ္က်န္းမာေရးအထူးကုဆရာ၀န္ႀကီးမွ ေျဖၾကားေပးပါသည္။
ေျဖ. စိတ္အားငယ္တတ္တဲ့သူက ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးအရအားငယ္လို႔ စိတ္အားငယ္တတ္တာလား၊ ဖိစီးမႈေတြေၾကာင့္ စိတ္အားငယ္တတ္တာလား၊ ေရာဂါေၾကာင့္စိတ္အားငယ္တတ္တာလား . . စတဲ့ အခ်က္ေတြကိုၾကည့္ရပါမယ္။ ဒီအခ်က္ေတြက အေျခခံသေဘာတရားခ်င္းမတူပါဘူး။
စိတ္အားငယ္တဲ့ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးရွိတယ္ဆိုရင္ အားကိုးရာရွိတယ္လို႔ သိတဲ့အခါ စိတ္သက္ သာရာရပါလိမ့္မယ္။ အားကိုးရမယ့္သူက သူရဲ႕မိတ္ေဆြျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ မိဘျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ေဆြမ်ဳိး သားခ်င္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ အိမ္ေထာင္သည္ဆိုရင္ လက္တြဲေဖာ္အိမ္ေထာင္ဖက္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ . .အဓိကက သူ႔စိတ္ထဲမွာရွိေနတဲ့ ဖိစီးမႈေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပႏိုင္တဲ့သူျဖစ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။
သူျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း၊ လက္ရွိႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ျပႆနာအခက္အခဲ စတာေတြကို နားလည္ၿပီး ေသခ်ာ နားေထာင္ေပးရပါမယ္။ ဆရာတို႔ေဆးကုတဲ့အခါ ကုတဲ့သမားကိုယံုရင္ လူနာရဲ႕ ေရာဂါတစ္၀က္ သက္သာပါတယ္။ အလားတူပဲ သူေျပာတာကို ေသခ်ာနားေထာင္ေပးလိုက္ရင္ သူ႔အပူတစ္၀က္ေလ်ာ့သြား ပါလိမ့္မယ္။
က်န္တဲ့ အပူတစ္၀က္ေလ်ာ့ေအာင္ သူျဖစ္ေနတဲ့ျပႆနာရဲ႕အေျခခံကို ျပန္ေဆြးေႏြးေပးလိုက္တဲ့အခါ ထြက္လမ္းကို သူ႔ဘာသာျမင္လာပါတယ္။ နားေထာင္တဲ့သူက ဆရာႀကီးမလုပ္ရဘူး၊ အမိန္႔မေပးရဘူး၊ “ဟိုလိုလုပ္ . . ဒီလိုလုပ္” ဆိုၿပီး ဆရာမလုပ္ရဘူး။
ဒီေနရာမွာ အႀကံေပးလမ္းၫႊန္ ေဆြးေႏြးမႈဆိုတဲ့ Conuselling က လိုအပ္လာပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ေဆးမပါဘဲ ေ၀ဒနာ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေတာင္ သက္သာသြား ႏိုင္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ ေလာကီအတြက္သာမကဘဲ သံသရာခရီးအတြက္ပါ အေဖာ္ေကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။
