ပါေမာကၡေဒၚသန္းသန္းေအး (ဆီးခ်ဳိႏွင့္ အေထြေထြေရာဂါ အထူးကုဆရာ၀န္ႀကီး)
ဒီျပႆနာေတြကို ဘယ္ကစရွင္းရမလဲ၊ ကာကြယ္တာကို ဘယ္အဆင့္မွာစၿပီး လုပ္ရမလဲ . . ေဆးေရာင္းဆိုင္ေတြကစၿပီး ကိုင္တြယ္သင့္ပါတယ္။
ဒီလိုပိုးသတ္ေဆးေတြကို ေဆးဆိုင္တိုင္းမွာ စိတ္ႀကိဳက္၀ယ္ေသာက္ႏိုင္တဲ့၊ အထိန္းအကြပ္မရွိဘဲ သံုးခြင့္ရွိတဲ့ ကြၽန္မတို႔လို ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမွာ ေဆး႐ံုျပင္ပမွာကတည္းက ပိုးေတြဟာ ေဆး႐ံုပိုးေတြလို ေဆးယဥ္ေနၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအဆင့္ျမင့္မားတဲ့ပိုးေၾကာင့္ ေဆး႐ံုေရာက္လာတဲ့ လူနာေတြကို ပိုျမင့္တဲ့ေဆးမသံုးရင္ အသက္မရွင္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပိုးသတ္ေဆးစည္းကမ္းကို ေဆး႐ံုအတြင္းမွာကြက္ၿပီး သတ္မွတ္မယ္၊ ကန္႔သတ္မယ္၊ အဆင့္နိမ့္တဲ့ေဆးကိုပဲ စသံုးရမယ္ဆိုရင္လည္း ေသဆံုးမႈႏႈန္း၊ ေရာဂါ႐ႈပ္ေထြးမႈႏႈန္းေတြ မ်ားလာႏိုင္ပါတယ္။
ပိုးသတ္ေဆးကို မလိုရင္ လံုး၀မသံုးဘဲ တကယ္လိုရင္လည္း ထိေရာက္တဲ့ေဆးကို မွန္ကန္စြာေရြးခ်ယ္ႏိုင္ေစမယ့္ လမ္းၫႊန္ေတြထားရွိဖို႔ အေရးႀကီးလွပါတယ္။ ေဆး႐ံုတြင္းသာမက ေဆး႐ံုျပင္ပ ဂ်ီပီေဆးေပးခန္းေတြမွာပါ လမ္းၫႊန္ရွိမယ္၊ မိမိတိုင္းျပည္နဲ႔ ပိုမိုဆီေလ်ာ္မယ့္ လမ္းၫႊန္ေတြရွိမယ္၊ ဒီလမ္းၫႊန္ေတြအတိုင္း က်င့္သံုးႏိုင္မယ္၊ က်င့္သံုးၾကဖို႔ တြန္းအားေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဒီျပႆနာေတြ ေလ်ာ့က်သြားမွာျဖစ္ပါတယ္ …
ဒါ့အျပင္ ေဆး႐ံုတက္ရက္ရွည္တာေၾကာင့္ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေငြကုန္လူပမ္းျဖစ္ေစျပန္ပါတယ္။ အားလံုး ကြင္းဆက္သဖြယ္ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပိုးသတ္ေဆးကို မလိုရင္ လံုး၀မသံုးဘဲ တကယ္လိုရင္လည္း ထိေရာက္တဲ့ေဆးကို မွန္ကန္စြာေရြးခ်ယ္ႏိုင္ေစမယ့္ လမ္းၫႊန္ေတြထားရွိဖို႔ အေရးႀကီးလွပါတယ္။ ေဆး႐ံုတြင္းသာမက ေဆး႐ံုျပင္ပ ဂ်ီပီေဆးေပးခန္းေတြမွာပါ လမ္းၫႊန္ရွိမယ္၊ မိမိတိုင္းျပည္နဲ႔ ပိုမို ဆီေလ်ာ္မယ့္ လမ္းၫႊန္ေတြရွိမယ္၊ ဒီလမ္းၫႊန္ေတြအတိုင္း က်င့္သံုးႏိုင္မယ္၊ က်င့္သံုးၾကဖို႔ တြန္းအားေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဒီျပႆနာေတြ ေလ်ာ့က်သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာအေရးႀကီးတဲ့ က႑မွာပါတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကေတာ့ ပိုးေမြးၿပီးမွ ေဆးကုတဲ့အေလ့အက်င့္ပါပဲ။ ေဆး႐ံုတြင္းမွာသာမက ဂ်ီပီဆရာ၀န္အဆင့္ေတြမွာပါ အားလံုးအက်ဳံး၀င္ပါတယ္။
လူနာေတြ ကုန္က်စရိတ္နည္းေစလိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္၊ ပိုးေမြးဖို႔ ေဆး႐ံုက မစိုက္ထုတ္ေပးႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဆရာ၀န္ေတြရဲ႕ ေဆးလက္ေတြ႕ကုသမႈအေလ့အက်င့္မွာ ပိုးေမြးရမယ့္အဆင့္ကို မလုပ္ျဖစ္ဘဲ ပိုးသတ္ေဆးတစ္ခုခုေစာၿပီး စေပးေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ပိုးသတ္ေဆးေပးထားၿပီးမွ ပိုးေမြးရင္ ပိုးမေပါက္ေတာ့ပါဘူး။ လမ္းေပ်ာက္သြားသလို ၾကာေနတတ္ပါတယ္။ ပိုးအေျဖသိရင္ ဒီပိုးကို ဘယ္ေဆးနဲ႔ အထိေရာက္ဆံုး သတ္ႏိုင္သလဲဆိုတာ တိတိက်က် ဆံုးျဖတ္ႏိုင္မယ္၊ ေနာက္ဆံုးရရွိမယ့္ အက်ဳိးအျမတ္ေတြနဲ႔ ေနာက္ဆံုး စုစုေပါင္းစရိတ္ေတြ ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ ေစ်းႀကီးတယ္လို႔ထင္ရတဲ့ ပိုးေမြးစရိတ္က အဆေပါင္းမ်ားစြာသက္သာၿပီး ပိုေခြၽတာရာေရာက္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ဒီပိုးအေျဖေတြကို စုေပါင္းၿပီး ေလ့လာလိုက္ရင္ ပိုးသတ္ေဆးေတြ ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းရာမွာလည္း မ်ားစြာအသံုး၀င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဆူဒိုမိုးနတ္စ္ပိုးေတြကို ႏိုင္ေအာင္ ေအာက္ေျခေဆးကုသမႈအဆင့္မွ ေဆး႐ံုအဆင့္အထိ အဘက္ဘက္က ပါ၀င္ဖို႔လိုပါတယ္။ က်န္းမာေရးလုပ္သားေတြအဆင့္ကေန အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၀န္ႀကီးအဆင့္အထိ အေလးထား ျပဳျပင္ေပးဖို႔လိုပါတယ္။ ဥပေဒ သတ္မွတ္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။
ဥပမာ ပိုးသတ္ေဆးႀကီးေတြကို ဆရာ၀န္ၫႊန္ၾကားတဲ့ ၫႊန္ၾကားခ်က္မပါဘဲ ေရာင္းခြင့္ မျပဳရဆိုတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္နဲ႔အတူ အေရးယူတာကိုပါ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွ ေအာင္ျမင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္ေဆာင္ မယ့္သူေတြသီးသန္႔ရွိရပါမယ္။ ဥပေဒထုတ္ထားၿပီး အျပစ္မေပးရင္ ဓေလ့ထံုးစံတစ္ခုလို ေခါက္႐ိုးက်ဳိးေနၿပီျဖစ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြကို ေျပာင္းလဲဖို႔အလြန္ခက္ခဲပါမယ္။ လာေျပာရင္ေတာင္ အထူးအဆန္းသဖြယ္ျဖစ္လာပါမယ္။
“ငါတို႔ တစ္သက္လံုး ဒီလိုပဲလုပ္ေနတာ၊ အခုမွ ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ”လို႔ေတာင္ျဖစ္ေနမွာ မလြဲပါ။ ဒါေၾကာင့္ အားလံုး၀ိုင္း၀န္းပါ၀င္ၿပီး ျပဳျပင္မွသာ ဆူဒိုမိုးနတ္စ္ကဲ့သို႔ေသာ ေဆးယဥ္ပါးပိုးေတြ ၀င္ေရာက္ျခင္း အႏၲရာယ္ေလ်ာ့က်သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
