ေမး ။ အေပါင္းအသင္းနည္းၿပီး အထီးက်န္တဲ့သူေတြ က မ်ားေသာအားျဖင့္ လူေတာထဲ မသြားရဲတာ ဘာ ေၾကာင့္ပါလဲ ဆရာ။
ကိုခန္႔၊ လသာ။
ေျဖ ။ ဒါက တစ္မ်ဳိးတည္းေတာ့ေျဖလို႔မရပါဘူး။ လူ ရယ္၊ ပတ္၀န္းက်င္ရယ္၊ အေျခအေနရယ္ . . ဒီသံုး မ်ဳိးေပၚမူတည္ေနပါတယ္။ ဥပမာ-လူတစ္ေယာက္ က ႏိုင္ငံျခားသြားတယ္၊ အဲဒီႏိုင္ငံမွာေျပာတဲ့ ဘာ သာစကားမကြၽမ္းက်င္ရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ေနရမွာပါပဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္ မႈနည္းၿပီး ေလးစားမႈနည္းရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္း ေနရမွာပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ့္ကိုေခၚမယ့္သူ၊ ေျပာမယ့္သူမရွိဘဲ ၀ိုင္းပယ္ခံရတဲ့အေျခအေနမ်ဳိးဆိုရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္း ေနရမွာပါပဲ . . ဒီအေျခအေနေတြမွာ အထီးက်န္တတ္ပါတယ္။
ဥပမာ ေျပာရရင္ ဟိုးအရင္တုန္းက AIDS ေရာဂါ၊ အနာႀကီးေရာဂါရွိသူေတြကို လူေတြက လက္မခံခဲ့ၾကဘူး၊ သူတို႔ကေတာ့ လူေတြနဲ႔ ၀င္ဆန္႔ခ်င္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အေျခအေနရယ္၊ ပတ္၀န္းက်င္ရယ္၊ လူရယ္ေပၚမွာ မူတည္ေနပါတယ္။
ကိုယ္နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အပိုင္းကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈထားပါ၊ ႐ိုးသားမႈရွိပါ၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းရွိပါ . . ဒါဆိုရင္ေတာ့ လူတိုင္းက ကိုယ့္ကိုခင္မင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
