၊ ဇြန္ခိုင္ဦး ၊ (ေဆး၀ါးတကၠသိုလ္)
အသက္ ၂၅ႏွစ္အရြယ္ အင္ဂ်င္နီယာကိုေအာင္ကိုထက္သည္ ၂၀၀၄ခုနစ္ ႏို၀င္ဘာလတြင္ (၂၂) ႀကိမ္ေျမာက္ အာဆီယံအင္ဂ်င္နီယာအသင္းမ်ား ညီလာခံျပန္ၾကားေရးေကာ္မတီ မ်ဳိးဆက္သစ္ အင္ဂ်င္နီယာတာ၀န္ခံ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအင္ဂ်င္နီယာအသင္း News Letter အယ္ဒီတာအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း MICTအင္ဂ်င္နီယာအသင္း႐ံုးမွအျပန္ ကားေပၚက ဆင္းတိုင္း မိုက္ခနဲ ျဖစ္ေနသည္မွာ ေလး-ငါးခါျဖစ္လာခဲ့သည္။ ညဘက္ဆိုလွ်င္ ဖ်ားလိုက္၊ ေန႔ဘက္အဖ်ားက်လိုက္ ျဖစ္ေနသည္မွာလည္း တစ္လခန္႔ရွိလာခဲ့သည္။ ၂၀၀၄ ဒီဇင္ဘာလတြင္ အဖ်ားၾကာၿပီး လူကအားနည္းလာသျဖင့္ ညီလာခံပိတ္ပြဲေန႔ကိုသာ တက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
၂၀၀၄ ဒီဇင္ဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ခုသို႔ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ သြားေရာက္သည့္အခါ ထမင္းစားရင္း ႏွာေခါင္းတြင္းမွေသြးမ်ား ယိုစီးလာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဒီဇင္ဘာလ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ မာစတာသြားတက္ရန္ ပံ့ပိုးေပးမည့္သူမ်ား ရန္ကုန္လာေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္ ရန္ကုန္ျပန္လာခဲ့သည္။
“၂၀၀၅ ဇန္န၀ါရီလမွာ မာစတာတက္ဖို႔ Sponsor ေပးသူေတြ ခ်ိတ္ေပးတဲ့ ေအးဂ်င့္ဆီကို သြားေတာ့ ကားေပၚကအဆင္း မိုက္ခနဲ ေမွာင္အတိ က်သြားတယ္။ လဲမသြားေအာင္ အနားက ဓာတ္တိုင္ကို မွီထားရတယ္။ အဲဒီမွာ ပါလာတဲ့ အေဖာ္က ကားငွားေပးလို႔ အစ္ကို အိမ္ျပန္ေရာက္ခဲ့ရတယ္။ ၂၀၀၅ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၄ ရက္ေန႔မွာေတာ့ SSC မွာ ဆရာႀကီး ပါေမာကၡဦးရဲျမနဲ႔ျပေတာ့ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး ေသြးဌာနကိုခ်က္ခ်င္းတက္ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ေဆး႐ံုႀကီးကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အခန္းလြတ္မရွိေသးလို႔ အျပင္မွာပဲေနရတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ျခင္ဆီေဖာက္ၿပီး အသားစယူပါတယ္”ဟု ကိုေအာင္ကိုထက္က ဆိုသည္။
ေဆး႐ံုႀကီးတြင္ သူ႔ဘ၀၏ ကယ္တင္ရွင္ ဆရာမႀကီးပါေမာကၡေဒၚေအးေအးႀကီးႏွင့္ စတင္ဆံုဆည္းခဲ့ေၾကာင္း ကိုေအာင္ကိုထက္က ေျပာသည္။ “ေဆး႐ံုစတက္တုန္းက နက္ျဖန္ သဘက္ခါ ေလာက္ဆိုရင္ က်န္းမာေရး ျပန္ေကာင္းၿပီး ေဆး႐ံုက ဆင္းရမယ္ ထင္ေနတာ။ ေသြးစစ္ေတာ့ ေသြးျဖဴဥက ကိုးေသာင္းေက်ာ္၊ ေနာက္တစ္သိန္းေက်ာ္ဆိုေတာ့ အစ္ကို႔အေျခအေနကို ရိပ္မိစျပဳလာပါတယ္”
ကာတြန္းဆရာ တင္ေအာင္နီ၏ သားျဖစ္သူကိုေအာင္ကိုထက္သည္ ငယ္စဥ္ကပင္ စာဖတ္၀ါသနာပါခဲ့ၿပီး ဆရာႀကီး ပီမိုးနင္းေရးသားသည့္ “ႀကီးပြား ေအာင္ျမင္ေရးႏွင့္ ထြက္သက္၀င္သက္က်မ္း”၊ဆရာ ခ်စ္စံ၀င္းေရးသည့္ “ဤခရီးနီးသလား”၊ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ “သစၥာေလးပါး တရားစဥ္”စာအုပ္၊ ရတနာမြန္၊ ျမတ္မဂၤလာ သီလ၀စာေစာင္ အစရွိသည္တို႔ကို ဖတ္ခဲ့ဖူးၿပီး ထိုစာေပ အသိတရားမ်ားႏွင့္ Reader’s Digest အထဲပါသည့္ လူနာမ်ား အေၾကာင္းက သူခံစားရေသာ ေသြးကင္ဆာ(ALL)အမ်ဳိးအစားအတြက္ ေဆးကုသမႈခံႏိုင္ရည္ရွိေစရန္ ပံ့ပိုးေပးခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။
“တစ္ညေနမွာ အေဖနဲ႔ အေမက ‘ေျခာက္လေလာက္ပဲခံေတာ့မယ္လို႔ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြက ေျပာတယ္’လို႔ လာေျပာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာငယ္ငယ္က ဖတ္ဖူးတဲ့ ဆရာႀကီး ဦးေဖသိန္းေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ၃၈ ျဖာမဂၤလာကာတြန္းစာအုပ္ထဲက “အက်ဳိးေဆာင္” ဆို တဲ့ ဇာတ္လမ္းကို ႐ုတ္တရက္ အမွတ္ရလိုက္တယ္။ ၇ ရက္အတြင္း ေသေတာ့မယ္လို႔ ဒိသာပါေမာကၡ ဆရာႀကီးက တြက္ခ်က္ၿပီး ပညာသင္မေပးေတာ့ဘဲ ျပန္လႊတ္လိုက္တဲ့အခါ လမ္းခရီးမွာျပဳတဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအရွိန္ေၾကာင့္ မေသဘဲ ဆရာႀကီး ျပန္ ေရာက္လာတာေလ။ အဲဒါနဲ႔ဒီေျခာက္လကို ေသာကကင္းကင္း ဘယ္လိုျဖတ္သန္းမလဲဆိုတာကိုပဲ စဥ္းစားလိုက္တယ္။စိတ္ထဲမွာ မာစတာသြားမတက္ရတာကို ေသာက ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက စာအုပ္ေတြကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲဖတ္ဖူးေတာ့ ဒီအေျခအေနမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ရင္ဆိုင္တတ္ဖို႔ အေထာက္အပံ့ ေကာင္းေတြ ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကဲ . . ဒီလို အေျခအေနမွာ အရင္က မအားလို႔ မဖတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ ေတြကိုဖတ္ဖို႔ အခြင့္ေကာင္းပဲဆိုၿပီး စာအုပ္ေတြဖတ္တယ္။ ဆရာႀကီး ဦးေအးေမာင္ေရးတဲ့ “ေသသည္ ၏အျခားမဲ့၌” ဆိုတဲ့စာအုပ္ထဲက “ဘ၀ခ်ဳပ္ၿငိမ္းကာနီးအသိပညာရွိမႈ”အခန္းက အေတာ္အေထာက္ အပံ့ျပဳခဲ့ပါတယ္” ဟု ကိုေအာင္ကိုထက္က ေျပာသည္။
မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ “အေျချပဳပ႒ာန္း”စာအုပ္ကို ဖတ္ခဲ့ရာမွ ယခုဘ၀တြင္ ပ႒ာန္းက်မ္းျမတ္ငါးက်မ္းကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မည္ဟု ယခင္ကတည္းက စိတ္ကူးထားရာ ေဆး႐ံုတက္ေနစဥ္ စတင္ ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ကိုေအာင္ကိုထက္က ဆိုသည္။
“ေဆး႐ံုတက္ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြက ၾကာလာေတာ့ အစပိုင္းက တစ္ေယာက္တည္းေနခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း တျခားလူနာေတြနဲ႔ မိတ္ဖြဲ႕တယ္၊ ညေန အေမလာရင္ အိမ္က ေၾကာ္လာတဲ့ ငါးမုန္႔ေၾကာ္၊ စားစရာေတြ၊ လက္ဖက္သုပ္ေတြနဲ႔အတူ သူတို႔နဲ႔ ၀ိုင္းဖြဲ႕ စားေသာက္တယ္။ ေျပာရရင္ ဘ၀ရဲ႕ ခါးသီးမႈဒဏ္ရာေတြကိုအတူ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေမ့ေဖ်ာက္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာေပါ့၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေနၾကတယ္”
ေဆးကုသမႈ ခံယူေနသည့္တစ္ေလွ်ာက္ မိဘႏွစ္ပါး၏ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ ညီ၀မ္းကြဲတစ္ဦး၏ ေစာင့္ေရွာက္မႈက အေရးပါခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။“အစ္ကိုက အစားအေသာက္ကို အပ်က္မခံဘူး။ ဘာစားခ်င္သလဲဆိုတာကို အၿမဲစဥ္းစားၿပီး အေမနဲ႔ ညီေလးကို ေျပာလိုက္ေတာ့ သူတို႔က ရွာ၀ယ္ေပးတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ေဆးဒဏ္ခံႏိုင္ရည္ ရွိတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္”ဟု ကိုေအာင္ကိုထက္က ဆိုသည္။
ခါးေဆးထိုးျခင္း၊ ဓာတ္ကင္ျခင္းစသည့့္ ေဆးကုသမႈဒဏ္မ်ားေၾကာင့္ ညာဘက္မ်က္စိသည္ ေဆး ႐ံုတက္ေနစဥ္ပင္ တျဖည္းျဖည္း မႈန္၀ါးလာရာမွ ေစာင္းသြားခဲ့ေၾကာင္း ကိုေအာင္ကိုထက္က ဆိုသည္။
“အရင္က တရားထုိင္ဖူးပါတယ္။ အနည္းငယ္ ထံုက်င္ကိုက္ခဲတဲ့ ေ၀ဒနာကို သတိေကာင္းေကာင္း နဲ႔ေက်ာ္ဖူးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သမာဓိအားေကာင္းၿပီလုိ႔ ထင္ခဲ့တာ။ တကယ္ေသေလာက္တဲ့ ေ၀ဒနာနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ဘယ္လိုမွမွတ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ “အရဟံ၊ ဘဂ၀ါ၊ ဗုေဒၶါ”အဲဒီလို စာလံုးေတြကိုပဲ အာ႐ံုျပဳႏိုင္ခဲ့တယ္။ မ်က္စိေရွ႕မွာ ေသတဲ့သူေတြ ႀကံဳေနေပမယ့္ အထိတ္တလန္႔ေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ဘူး”
၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ ေဆးကုသမႈမ်ား ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးခဲ့သျဖင့္ ကိုေအာင္ကိုထက္ အထူးေပ်ာ္ရႊင္ေသာ္လည္း အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္မႈမရွိလွ်င္ ေရာဂါျပန္ျဖစ္ႏိုင္သည္ကို အျခားေသြးကင္ဆာလူနာတို႔၏ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအားသင္ခန္းစာယူၿပီး ၀မ္းမပ်က္ေစရန္ႏွင့္အဖ်ားမတက္ေစရန္ အထူးဂ႐ုစိုက္ရသည္။
“၂၀၀၈ ကေန ၂၀၁၀ အထိ အိမ္မွာပဲ နားေန ရင္း စာဖတ္တယ္၊ ၁၀ တန္းေအာင္ထားတဲ့ အိမ္နီး ခ်င္းကေလးေတြကို ကြန္ပ်ဴတာအေျခခံသင္ေပးတယ္၊ AutoCad သင္ေပးခဲ့တယ္။ ၂၀၁၁က်ေတာ့ က်န္းမာေရး ေကာင္းလာၿပီလို႔ ခံစားရတာနဲ႔ မ်က္စိတစ္ဖက္က ေကာင္းေသးတယ္ဆိုၿပီး စာေမးပြဲေျဖဖို႔ ွSelf-Studyလုပ္ၾကည့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မရေတာ့ဘူး။ ေဆးဒဏ္ေတြေၾကာင့္ အာ႐ံုစူးစုိက္ႏိုင္အားကလည္း က်သြားတယ္၊ မွတ္သားႏိုင္စြမ္းလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ေတြးေတာစဥ္းစားႏိုင္မႈအပိုင္းကလည္း အေတာ္ေလး ေလ်ာ့ရဲသြားတယ္။
သရဲကား၊ ဆူညံတဲ့ ဇာတ္ကားေတြ ၾကည့္မိရင္ အလြန္အမင္း ရင္တုန္ႏွလံုးတုန္တတ္တယ္၊ စိတ္လႈပ္ရွားရင္ လက္တုန္ေျခတုန္ျဖစ္လာတယ္၊ နည္းနည္းေလး ထိခိုက္မိရင္ အညိဳအမည္းစြဲလြယ္တယ္။
“ ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး အာ႐ံုစိုက္ႏိုင္စြမ္း နည္းလာလို႔ ဆရာမႀကီး ေဒၚေအးေအးႀကီးက အေလ့အက်င့္လုပ္ခိုင္းပါတယ္။ မနက္က ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ၊ မေန႔က ဘာစားခဲ့သလဲ၊ တစ္ေန႔က ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕ခဲ့သလဲ . .စသျဖင့္ အေလ့အက်င့္လုပ္လိုက္ေတာ့ စာျပန္ၾကည့္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္”
ဟု ကိုေအာင္ကိုထက္က ေဆးကုသမႈ ေအာင္ျမင္ၿပီးေနာက္ ေနထိုင္မႈပံုစံကို ေျပာျပခဲ့သည္။ထိုနည္းျဖင့္ပင္ကိုေအာင္ကိုထက္သည္ ၂၀၁၃ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းတြင္ CCNA စာေမးပြဲ ေျဖဆိုေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး အျခားစာေမးပြဲမ်ားေျဖရန္ ႀကိဳးစားလ်က္ရွိသည္။
ယခုအခါ ၃၈ ႏွစ္အရြယ္ရွိၿပီျဖစ္သည့္ ကိုေအာင္ကိုထက္သည္ ဘ၀တူ ေသြးကင္ဆာရွိသူမ်ား ကို ကူညီအားေပးရန္ ေသြးကင္ဆာေရာဂါရွင္မ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈအသင္း(MLLS)တြင္အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ ပါ၀င္ကူညီလ်က္ရွိေသာ ကိုေအာင္ကိုထက္က-“အစ္ကိုဆိုရင္ ငယ္ငယ္ကဖ်ားၿပီးတက္ေတာ့ ေဆးအျပင္းစားေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ခဲ့ရလို႔ ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။
အစ္ကိုတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ေန႔စဥ္ေနထိုင္မႈပံုစံကိုက ေရာဂါဆိုးေတြ ျဖစ္ေအာင္ တြန္းပို႔ေနသလိုပါပဲ။ ဆိုးေဆးေတြ၊ ဓာတုေဆး၀ါးေတြ၊ မေကာင္းတဲ့စားသံုးဆီေတြ၊ သဘာ၀မဟုတ္တဲ့ အသီးအႏွံေတြ၊ တရားမ၀င္ စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းသံုး ပိုးသတ္ေဆးေတြေၾကာင့္ ေသြးကင္ဆာျဖစ္ႏႈန္းမ်ားပါတယ္။ စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းလုပ္သူေတြ အျဖစ္မ်ားသလို စက္မႈဇုန္ရွိတဲ့ ေနရာေတြမွာ ေနထိုင္သူအမ်ားစုလည္း ျဖစ္ပြားတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ စားသံုးသူေတြ အသိရွိဖို႔တင္မကဘူး၊ ထုတ္လုပ္တဲ့သူေတြ အသိဥာဏ္ရွိဖို႔ကိုပါ တာ၀န္ရွိသူေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္
”ဟု ကိုေအာင္ကိုထက္က ဆိုသည္။
အျခားကင္ဆာျဖစ္ေနသူမ်ားအား-
“အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ေဆး၀ါးေတြက ေခတ္မီလာပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔။ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြ ၫႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ကုသမႈခံယူၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္နာဖို႔၊ ကုသတဲ့ကာလ ႏွစ္ႏွစ္-သံုးႏွစ္ေလာက္ကို ၿပီးဆံုးေအာင္ကုဖို႔ မွာခ်င္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ တျခားေဆးၿမီးတိုေတြမလုပ္ဖို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေလွ်ာက္လုပ္ရင္ ဆရာ၀န္ေပးတဲ့ ေဆးနဲ႔ေဆးၿမီးတိုေတြ မတည့္တဲ့အတြက္ လူနာ ဒုကၡေရာက္တတ္တယ္ဆိုတာ သတိေပးခ်င္ပါတယ္။ အာဟာရျပည့္မယ့္အစာကို၀င္ေအာင္ စားဖို႔လည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေတြးမမ်ားဘဲ ေနေကာင္းေအာင္ေနမယ္ဆိုရင္ ကုသမႈကို ေအာင္ ေအာင္ျမင္ျမင္ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္မွာပါ”ဟု ကိုေအာင္ကိုထက္က အႀကံျပဳ စကားေျပာၾကားလိုက္ပါသည္။
(ဓာတ္ပံုမ်ားကို ကိုေအာင္ကိုထက္၏ ခြင့္ျပဳ ခ်က္ျဖင့္ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အယ္ဒီတာ)
(Healthy Life ဂ်ာနယ္မွ စီစဥ္တင္ဆက္သည့္ အပတ္စဥ္ ေသာၾကာေန႔ထုတ္ Healthy Life ဂ်ာနယ္၊ https://www.facebook.com/healthylifejournalmyanmar/ ႏွင့္ www.healthylifejournalmyanmar.com တို႔တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသမွ် က်န္းမာေရးႏွင့္ အလွအပဆိုင္ရာ သတင္းမ်ား၊ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ား၊ အေမးအေျဖမ်ား၊ ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ မွ်ေ၀ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သည့္ Facebook စာမ်က္ႏွာ၊ Website မ်ားတြင္မဆိုျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းကို ခြင့္မျပဳပါေၾကာင္း အသိေပး ေၾကညာအပ္ပါသည္။)
