၊ စူး ၊ (ေဆး၀ါးတကၠသိုလ္)
သာယာတဲ့ေန႔ေလးတစ္ေန႔မွာ ကိုေမာ္ဟာ သူ႔လက္စြပ္ေလးေပ်ာက္သြားလို႔ တျခားအေဖာ္ေတြနဲ႔ အတူ တရား႐ံုးကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
“တရားသူႀကီး. . သူတို႔နဲ႔အတူရွိေနတုန္းမွာပဲ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လက္စြပ္ေလးေပ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ဖခင္က အဲဒါေလးကို လက္ေဆာင္ေပးထားတာျဖစ္လို႔ တန္ဖိုးထားတဲ့ ပစၥည္းေလးပါ . . ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူရွာေပးပါဦး”
“စိတ္မပူပါနဲ႔ . . ငါ ရွာေပးပါ့မယ္”ဆိုၿပီး –
“လက္စြပ္က ဒီတရား႐ံုးထဲမွာပဲ ရွိတယ္ . . တရားခံရဲ႕ မုတ္ဆိတ္ေမြးထဲမွာ လက္စြပ္ရွိတယ္”လို႔ ဆိုၿပီး တရား႐ံုးထဲက လူေတြကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ လူတစ္ဦးက သူ႔လက္နဲ႔ မုတ္ဆိတ္ေမြးေတြကို ဖမ္းအုပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအျပဳအမူကို ျမင္ေတာ့ တရားသူႀကီးက တရားခံကို ခ်က္ခ်င္းလက္ညႇဳိးထိုးၿပီး-
“ဒီလူကို ရွာၾကစမ္း . . သူ႔ဆီမွာ ကိုေမာ္ရဲ႕ လက္စြပ္ရွိတယ္”လို႔ က်ိန္းေသေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္။
ကိုေမာ္လည္း တရားသူႀကီး ဘယ္လိုရွာလိုက္တယ္ဆိုတာ နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ တရားသူႀကီးကေတာ့ ကိုေမာ္ကို ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။
“အျပစ္ရွိတဲ့သူဆိုတာ အၿမဲတမ္း ေၾကာက္လန္႔ေနတတ္တယ္”ဟူသတဲ့။
စာစုက ေပးခ်င္ေသာ သင္ခန္းစာ
မေကာင္းမႈဟူသည္ ဆိတ္ကြယ္ရာမရွိ။
