၊ စူး ၊ (ေဆး၀ါးတကၠသိုလ္)
တစ္ညလံုးမိုးရြာထားလို႔ မနက္ခင္းမွာလမ္းေတြက ရႊံ႕ထူေနၿပီးေရေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်ံေနခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔ကေစ်းေန႔ျဖစ္လုိ႔ လယ္သမားႀကီးရာဂ်ဴးက ၿမိဳ႕လမ္းတစ္ေလွ်ာက္သူရဲ႕လွည္းနဲ႔ ခရီးႏွင္ေနခဲ့တယ္။ သူရဲ႕ျမက္ေျခာက္ေတြေရာင္းရဖို႔ ေစ်းထဲကိုေစာေစာ ေရာက္ႏွင့္ေနဖို႔လိုတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ ရႊံ႕ထူထူထဲ ခရီးတြင္ဖို႔ျမင္းေတြအတြက္ အလြန္ခက္ခဲေနခဲ့တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့လမ္းခရီးမွာ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို သူ႔ျမင္းလွည္းရဲ႕ဘီးေတြက နစ္ျမဳပ္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာျမင္းေတြက ဆြဲေလေလ၊ ဘီးကပိုနစ္ေလေလ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။
ရာဂ်ဴးက ျမင္းလွည္းထိုင္ခံုေပၚကခုန္ဆင္းၿပီး လွည္းေဘးမွာစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့တယ္။ အကူအညီေတာင္းဖို႔ အနီးအနားေဘးဘီ၀ဲယာကိုၾကည့္ေတာ့လည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွမေတြ႕ခဲ့ရဘူး။ သူရဲ႕မေကာင္းတဲ့ကံကိုပဲ အျပစ္တင္ေရရြတ္ရင္း သုန္မႈန္တဲ့မ်က္ႏွာထားနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်ေနခဲ့တယ္။ သူဟာလွည္းဘီးေတြ ႏြံထဲက႐ုန္းထြက္ႏိုင္ဖို႔ နည္းနည္းေလးေတာင္ အားမထုတ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား မိုးေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး သူရဲ႕မေကာင္းတဲ့ကံၾကမၼာကိုပဲ ျပစ္တင္ဆဲေရးေနခဲ့တယ္။
“ ငါအေတာ္ကံမေကာင္းတဲ့ ေကာင္ပါ့လား၊ ဘာေၾကာင့္ငါ့က်မွ ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲ၊ အို . . ဘုရားသခင္ . . ကြၽန္ေတာ့္ကိုကူညီေပးပါဦး”
အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာသြားတဲ့အခါ ရာဂ်ဴးရဲ႕ေရွ႕ေမွာက္ကို ဘုရားသခင္ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါတယ္။
“ ဒီလွည္းဘီးေတြကို ဒီလိုပဲၾကည့္ေန႐ံုနဲ႔ ေရႊ႕ႏိုင္မယ္ထင္သလား၊ အသင္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ကူညီဖို႔အားမထုတ္ဘဲနဲ႔ ဘယ္သူကမွသင့္ကို ကူညီမွာမဟုတ္ဘူး၊ ဒီရႊံ႕ႏြံေတြထဲကေန လွည္းဘီးထြက္လာေအာင္ သင္ႀကိဳးစားၾကည့္ၿပီးၿပီလား၊ အခုပဲထၿပီး သင့္ပခံုးေတြနဲ႔လွည္းဘီးကို တြန္း ’မ’ ၾကည့္စမ္းပါ၊ နည္းလမ္းေကာင္း ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္”
ဒီစကားၾကားေတာ့ ရာဂ်ဴးရွက္သြားခဲ့တယ္။ သူက သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကိုေကြးၫြတ္ၿပီး လွည္းဘီးေတြကို ပခံုးေပၚမွာထားကာ မယတင္ရင္းျမင္းေတြကို တြန္းအားေပးခဲ့တယ္။ မၾကာခင္မွာပဲလွည္းဘီးေတြက ရႊံ႕ႏြံထဲကေန ႐ုန္းထြက္သြားခဲ့ေတာ့တယ္။ ရာဂ်ဴးက သင္ခန္းစာအႀကီးႀကီး ရသြားခဲ့တဲ့အတြက္ ဘုရားသခင္ကိုေက်းဇူးတင္သလို သူ႔ခရီးလမ္းကိုလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ခရီးဆက္ႏိုင္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
