စူး ( ေဆး၀ါးတကၠသိုလ္ )
တစ္ခါတုန္းက ကိုေကာင္းနဲ႔ ကိုလူေမာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဟာ ေတာထဲကို လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေတာနက္ထဲက တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ သူတို႔ဆီကို အႏၲရာယ္တစ္စံုတစ္ရာ က်ေရာက္လာေနၿပီဆိုတာ သူတို႔ သိလိုက္ၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္လို အႏၲရာယ္မ်ဳိးပဲ ႀကံဳေတြ႕ပါေစ၊ တစ္ ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မထားခဲ့ပါဘူးဆိုတဲ့ ကတိကို ေပးခဲ့ၾကပါသတဲ့။
႐ုတ္တရက္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သူတို႔ဆီကို ခ်ည္းကပ္လာေနတဲ့ ၀က္၀ံႀကီးတစ္ေကာင္ကို ကို ေကာင္းနဲ႔ ကိုလူေမာ္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အနားက သစ္ပင္ေပၚကို ကိုေကာင္းက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ခုန္တက္လိုက္ေပမယ့္ ကိုလူေမာ္က သစ္ပင္ေပၚကို ဘယ္လို တက္ရမလဲဆိုတာ မသိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူက ဥာဏ္ေကာင္းတဲ့သူျဖစ္ေတာ့ ေျမျပင္ေပၚ ခ်က္ခ်င္းလွဲခ်လိုက္ၿပီး အသက္မ႐ွဴဘဲ ေသလူအျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
၀က္၀ံက ေျမျပင္ေပၚလွဲေနတဲ့ ကိုလူေမာ္အနား ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူက ကိုလူေမာ္ရဲ႕ နားရြက္ နားကပ္ၿပီး အဲဒီေနရာကေန ထြက္သြားေတာ့တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ၀က္၀ံတို႔မည္သည္ ေသေနတဲ့ သားေကာင္ကို စားေသာက္ေလ့ မရွိတာေၾကာင့္ပါပဲ။
၀က္၀ံလည္း ထြက္သြားေရာ သစ္ပင္ေပၚက ကိုေကာင္းက ဆင္းလာၿပီး ကိုေကာင္းကို ေမးခဲ့တယ္။
” ၀က္၀ံက မင္းနားကပ္ၿပီး ဘာေျပာသြားတာလဲကြ ”
ကိုလူေမာ္ ျပန္ေျဖလိုက္တာက-” မိတ္ေဆြတုကို ဘယ္ေတာ့မွ မယံုေလနဲ႔လို႔ ၀က္၀ံက အႀကံေပးသြားတာ “ ပါတဲ့။
