စူး(ေဆး၀ါးတကၠသိုလ္)
ေရွးေရွးတုန္းက တိုင္းျပည္တစ္ခုမွာ ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္မႈနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနထိုင္ၾကတဲ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ရွိၾကတယ္။ သူတို႔မွာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ အျပည့္အစံုရွိၿပီး မေကာင္းတဲ့ကံ မက်ေရာက္တာေၾကာင့္ တိုင္းသူျပည္သားအားလံုးဟာ အလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ဘ၀မ်ဳိးမွာ ေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္ၾကပါတယ္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ဘုရင္ႀကီးက သမိုင္း၀င္အေရးပါတဲ့ ေနရာေတြကို သြားလည္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ သူက တိုင္းသူျပည္သားေတြနဲ႔ ထိေတြ႕မႈရွိေစဖို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးသြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ေ၀းလံတဲ့ ေနရာေတြက တိုင္းသူျပည္သားေတြက ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာဖို႔ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၿပီး သူတို႔ဘုရင္မွာ ၾကင္နာတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားပိုင္ဆိုင္တဲ့အေပၚ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ခဲ့ပါတယ္။
ခရီးသြားၿပီး သီတင္းပတ္အတန္ၾကာၿပီးခ်ိန္မွာ ဘုရင္ႀကီးက နန္းေတာ္ကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ေနရာမ်ားစြာ လည္ပတ္ခဲ့ၿပီးခ်ိန္မွာ သူ႔တိုင္းသူျပည္သားေတြ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာတဲ့ ဘ၀မ်ဳိးနဲ႔ ေနထိုင္ႏိုင္တဲ့အတြက္ အလြန္၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူေနာင္တတစ္ခုေတာ့ ရခဲ့ပါတယ္။ ေ၀းလံတဲ့ေနရာကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ကိုယ့္ေျခေထာက္နဲ႔ကိုယ္ သြားလာခဲ့တဲ့အတြက္ ေျခေထာက္က မခံရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္ေနတာပါပဲ။ လမ္းေတြက သက္ေသာင့္သက္သာမရွိဘူး၊ အလြန္ၾကမ္းတမ္းတယ္ဆိုၿပီး သူ႔မူးမတ္ေတြကို ေျပာဆိုျပစ္တင္ခဲ့ပါတယ္။အဲဒီနာက်င္မႈကို မခံႏိုင္တဲ့အတြက္ သူ႔အေစခံအားလံုးကို လမ္းေတြကို သက္ေသာင့္သက္သာရွိေအာင္ သိုးေမႊးနဲ႔ခင္းဖို႔ အမိန္႔ေပးခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအမိန္႔ၾကားေတာ့ မူးမတ္ေတြ အံ့အားသင့္ခဲ့ပါတယ္။ လမ္းအားလံုးကို သိုးေမႊးနဲ႔ခင္းဖို႔ဆိုတာ ေငြေၾကးအလြန္ေျမာက္မ်ားစြာ ကုန္မွာျဖစ္လို႔ပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ မူးမတ္ေတြထဲက ပညာရွင္အမ်ဳိးသားတစ္ဦးက ဘုရင္ဆီ အခစား၀င္ၿပီး အႀကံဥာဏ္တစ္ခု ေပးခဲ့ပါတယ္။ “လမ္းအားလံုးကို သိုးေမႊးနဲ႔ခင္းမယ့္အစား ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ေျခေထာက္ပံုစံအတိုင္း အံ၀င္ခြင္က်စြပ္လို႔ရမယ့္ သိုးေမႊးေျခအိတ္တစ္စံုကို ၀တ္ဆင္တာက ပိုသင့္ေတာ္မႈရွိေၾကာင္းပါဘုရား”
ဘုရင္ႀကီးလည္း အဲဒီအႀကံဥာဏ္ၾကားေတာ့ အလြန္အမင္း အံ့အားသင့္သြားခဲ့ၿပီး သူ႔အတြက္ သိုးေမႊး႐ွဴးဖိနပ္တစ္စံုကို မွာယူကာ သူနဲ႔အတူ လိုက္ပါမယ့္သူတိုင္းကိုလည္း သိုးေမႊး႐ွဴးဖိနပ္တစ္ရံစီ စီးၾကဖို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီပံုျပင္ေလးက ေျပာခ်င္တဲ့သင္ခန္းစာကေတာ့ ကမၻာႀကီးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ ႀကိဳးစားမယ့္အစား အရင္ဆံုး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာင္းလဲဖို႔ ႀကိဳးစားသင့္တယ္ဆိုတာပါပဲ။
