——–၊ စူး (ဆေးဝါးတက္ကသိုလ်) ၊——–
ဒီနေ့မှာတော့ ကျွန်တော် လူနာမိန်းကလေး ငယ်ငယ်လေးတစ်ယောက်ကို ခွဲစိတ်ကုသမှု ပေးခဲ့ရပါတယ်။ လူနာမိန်းကလေးမှာ အိုသွေးလိုတော့ ဘယ်ကမှမရခဲ့ပါဘူး။ သူရဲ့ အမြွှာမောင်ဖြစ်သူကလည်း အိုသွေးပဲဖြစ်တာကြောင့် ဘယ်လိုမှ မတတ်နိုင်တဲ့အဆုံး ကောင်လေးကို ရှင်းပြခဲ့ပါတယ်။
ဒါက အသက်နဲ့ဆိုင်ပြီး အရေးကြီးတဲ့အတွက် အိုသွေးလှူပေးနိုင်မလားလို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ သူက ခဏတာငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီနောက် သူ့မိဘတွေကို သွားနှုတ်ဆက်ပါတယ်။
အဲဒီနောက် သွေးလှူနေချိန်မှာ ကျွန်တော့်ကို ကောင်လေးက မေးခဲ့ပါတယ်။
“ဒီသွေးပုလင်းပြည့်ရင် ကျွန်တော်သေတော့မှာလား”တဲ့။
အိုး . .ဒီကောင်လေးက အစ်မဖြစ်သူအတွက် အသက်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာကိုး။ သွေးလှူလိုက်တာနဲ့ သူ့အသက်သေဆုံးမယ်လို့ထင်ပြီး ရဲရဲရင့်ရင့်လှူခဲ့တဲ့ ကောင်လေးကို ကျွန်တော်တကယ်လေးစားမိပါတယ်။
ကံကောင်းထောက်မစွာပဲ သူတို့အမြွှာနှစ်ယောက်လုံး ကျန်းမာရေးကောင်းသွားခဲ့ပါတယ်။
