ပါေမာကၡေဒၚသန္းသန္းေအး (ဆီးခ်ဳိႏွင့္ အေထြေထြေရာဂါအထူးကုဆရာ၀န္ႀကီး)
ဒီတစ္ခါကုေပးရမယ့္လူနာက ဆရာ၀န္ေပါက္စေလး တစ္ေယာက္ပါ။ သူကေတာ့ အဖ်ားေငြ႕ေငြ႕နဲ႔ တစ္လၾကာအထိ မေပ်ာက္လို႔ ဓာတ္မွန္႐ိုက္ၾကည့္ေတာ့မွ အဆုတ္တီဘီေရာဂါျဖစ္ေနတာ သိရပါတယ္။ တီဘီေဆးေသာက္ေနတာ တစ္လခြဲရွိေနေပမယ့္ အဖ်ားဆက္ရွိေနတုန္းပါပဲ။ သလိပ္ပိုးေမြးလို႔ အေျဖရလာေတာ့ ေဆးယဥ္ပါး တီဘီပိုးျဖစ္ေနမွန္း သိရပါေတာ့တယ္။ ေဆးယဥ္တဲ့ တီဘီဆိုတာ ကုရခက္ၿပီး ေဆးဒဏ္၊ ေရာဂါဒဏ္ ႏွစ္ခုစလံုး အၾကာႀကီးခံရမွာျဖစ္ၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ အသက္ပါ ဆံုး႐ႈံးရတတ္ပါတယ္။ သူရဲ႕ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္ဘ၀ ၿပီးဆံုးလို႔ ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္ပြဲေန႔မွာ ေဆး႐ံုတက္ရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြကို အေ၀းကပဲ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရပါတယ္။
ဒီလို ဘ၀ေပးၿပီး ေဆးပညာေတြ သင္ရတာ၊ လူနာေတြ ေဆးကုေပးေနတာဟာ တျခား အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း (profession) ပညာေတြနဲ႔ မတူတဲ့ စြန္႔စားခန္းေတြ၊ စြန္႔လႊတ္ျခင္းေတြအမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ခက္ခဲတဲ့ေဆးပညာေတြ သင္ယူႏိုင္ေအာင္ ၀ါသနာပါမွ ထူးခြၽန္မွ၊ ေတာ္မွ၊ ႀကိဳးစားမွ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာျဖစ္လို႔ အမ်ားက ေလးစားအားက်မိၾကတာပါ။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိး ရႏိုင္ဖို႔ခဲယဥ္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပညာတတ္ကြၽမ္းသူေတြဟာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဂုဏ္ယူရပါမယ္။ တန္ဖိုးလည္းထားရပါမယ္။ သူမ်ားေတြ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာ ကိုယ္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္လို႔ ဒီဘ၀ကို ေက်နပ္ေနရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုစြန္႔လႊတ္ၿပီး ဒီလို အပတ္တကုတ္ ႀကိဳးစားခဲ့ရၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ အသက္ကိုေတာင္ ေပးခ်င္ေပးရတဲ့အထိရွိတဲ့ ဒီဆရာ၀န္အလုပ္နဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းေနသူေတြဟာ အခုတေလာမွာ ဘာလို႔လူအမ်ားရဲ႕ အျပစ္တင္ေ၀ဖန္မႈကို မၾကာခဏ ခံေနၾကရတာလဲ၊ မီဒီယာေတြ အရမ္းပြင့္လင္းလာတဲ့ေခတ္မို႔ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အေရးကိစၥကို မိမိရဲ႕ထင္ေၾကး၊ မိမိရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြေရာစပ္ၿပီး ျဖန္႔ျဖဴးလိုက္တာဟာ ဆရာ၀န္အားလံုးရဲ႕ ပံုရိပ္ကို ညစ္ႏြမ္းေစတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေစတနာထားၿပီး အထူးႀကိဳးစား အနစ္နာခံေနၾကတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြအဖို႔ မိမိကို ေျပာေနသလိုမ်ဳိး ခံစားရတတ္ပါတယ္။
တကယ္လည္း ဆရာ၀န္ေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ေန႔စဥ္ေဆး႐ံု၊ ေဆးခန္းေပါင္းမ်ားစြာကေန မ်ားစြာေသာ ဆရာ၀န္ေတြက ပစၥည္းကိရိယာမစံုတဲ့ၾကားက မ်ားစြာေသာ လူနာေတြကို ေ၀ဒနာေတြ သက္သာေပ်ာက္ကင္းေအာင္ အသက္ေဘးက လြတ္ကင္းေအာင္ ကုသေပးေနၾကတာ ဘယ္သူမွ အထူးအဆန္း ဂုဏ္ျပဳတာမရွိပါဘူး၊ ဂုဏ္ျပဳစရာလည္း မလိုပါဘူး။ ဒါေတြဟာ ဆရာ၀န္ေတြရဲ႕ ပံုမွန္ရွိရမယ့္ အရည္အခ်င္းေတြပဲမို႔ မထူးဆန္းပါဘူး။ ဆရာ၀န္ေတြ အားလံုးသာ ဆရာ၀န္စိတ္ဓာတ္ေတြ ထားရွိႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဆရာ၀န္ရဲ႕ဂုဏ္ေတြ၊ တန္ဖိုးေတြ အမ်ားႀကီး ျမင့္တက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာ၀န္နဲ႔ လူနာေတြဟာ ဆန္႔က်င္ဘက္ ရန္သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အေလးထားရပါမယ္။ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕မေက်လည္တဲ့ အေရးကိစၥကို မိမိတို႔ရဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ ဆရာ၀န္နဲ႔ အခ်င္းခ်င္းေျဖရွင္းရမယ္၊ ေျဖရွင္းမရတဲ့ ေပါ့ဆမႈ၊ ဆိုးရြားတဲ့ လြဲမွားမႈ၊ နစ္နာမႈေတြကို ေဆးေကာင္စီကို တိုင္ၾကားၿပီး ေျဖရွင္းႏိုင္ပါတယ္ . . .
လူနာေတြဘက္မွာလည္း ဆရာ၀န္ေတြကိုေလးစားၿပီး အားကိုးေနၾကတဲ့ လူနာေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဆရာ၀န္နဲ႔ လူနာေတြဟာ ဆန္႔က်င္ဘက္ ရန္သူေတြမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အေလးထားရပါမယ္။ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕မေက်လည္တဲ့ အေရးကိစၥကို မိမိတို႔ရဲ႕သက္ဆိုင္တဲ့ ဆရာ၀န္နဲ႔ အခ်င္းခ်င္းေျဖရွင္းရမယ္၊ ေျဖရွင္းမရတဲ့ ေပါ့ဆမႈ၊ ဆိုးရြားတဲ့ လြဲမွားမႈ၊ နစ္နာမႈေတြကို ေဆးေကာင္စီကို တိုင္ၾကားၿပီး ေျဖရွင္းႏိုင္ပါတယ္။ ေဆးပညာရဲ႕ အတိမ္အနက္နဲ႔ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာတရားကို ေကာင္းေကာင္း နားမလည္တဲ့ ေဘးလူစကားကို ယံုၿပီး မိမိထင္ျမင္ခ်က္နဲ႔ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚတင္ခဲ့ရင္လည္း တျခားတစ္ဖက္မွာ မဟုတ္ဘဲ ေျဖရွင္းခြင့္မရွိဘဲ အထင္လြဲခံရရင္ အလြန္နစ္နာပါမယ္။
နားလည္သြားလို႔ ျပန္ေျပလည္သြားရင္လည္း မီဒီယာကေန ျပန္ေျဖရွင္းေပးမယ့္သူမရွိလို႔၊ တစ္သက္တာ အမည္းစက္ျဖစ္ေစလို႔ အလြန္နစ္နာပါတယ္။ ဒီျပႆနာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လူနာေတြကို ေကာင္းစြာနားလည္ေအာင္ မေျပာျပလို႔၊ ဆရာ၀န္ေကာင္း တစ္ေယာက္မွာ ရွိသင့္ရွိအပ္တဲ့ ဆရာ၀န္စိတ္လိုအပ္ေနေသးလို႔ စတာေတြအေပၚ အေျခခံပါတယ္။
ဆရာ၀န္စိတ္ဓာတ္ မရွိသူတခ်ဳိ႕ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ဆရာ၀န္အမ်ား ေ၀ဖန္ခံေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာ၀န္အားလံုးက ဆရာ၀န္စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ ပိုေမြးၾကမယ္ဆိုရင္ ဒီလို ေ၀ဖန္ျပစ္တင္ခံရတာ နည္းပါးလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတို႔ရဲ႕ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းပညာ (Profession) ေလာကကို မိမိတို႔ ထိန္းသိမ္းဖို႔ လိုပါတယ္။ ထားရွိရမယ့္ ဆရာ၀န္စိတ္ဓာတ္ဆိုတာကို ဆက္ၿပီး ရွင္းျပလိုပါတယ္။
ဆရာ၀န္ေကာင္းတစ္ဦးမွာ ထားရွိသင့္တဲ့ က်င့္၀တ္ဆိုတာရွိပါတယ္။ ဒီလိုက်င့္၀တ္ေတြ၊ စည္းကမ္းေတြ၊ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို မသိနားမလည္ေသးခင္ကတည္းက ကြၽန္မတို႔ ဆရာ၀န္အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ကိန္း၀ပ္ၿပီးသားရွိၾကပါတယ္။ ငယ္စဥ္က “ႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္မလဲ”လို႔ ေမးလာတိုင္း ဆရာ၀န္ႀကီး လုပ္ခ်င္ၾကသူေတြဟာ ‘ဆရာ၀န္ႀကီးျဖစ္လာရင္ လူေတြရဲ႕အသက္ကို ကယ္တင္ေပးႏိုင္မယ္၊ သူမ်ားမလုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္ကို ဆရာ၀န္ေတြက လုပ္ေပးႏိုင္မယ္၊ အမ်ားအားကိုးတာကို ခံယူရမယ္၊ ဒါဘယ္ေလာက္မြန္ျမတ္သလဲ’ဆိုတာ ေတြးမိၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ၾကတာ၊ ဆရာ၀န္ျဖစ္ခ်င္ေနခဲ့ၾကတာ မ်ားပါတယ္။
ဆရာ၀န္ႀကီးတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းနဲ႔ ၾကြယ္၀မႈကို အားက်မိတာလည္း တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ပါသူရွိၾကမယ္လို႔ ႐ိုးသားစြာ၀န္ခံရပါမယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ သူမ်ားေတြ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲသြားလည္း ကိုယ္က ေအာင့္အည္းၿပီးမသြားဘဲ၊ မေပ်ာ္ပါးဘဲ စာဖတ္ၾကရပါတယ္။ စာေတာ္မွ ဆရာ၀န္လိုင္းရမွာမို႔ အိပ္ေရးပ်က္ခံၿပီး အပတ္တကုတ္ ႀကိဳးစားၾကရပါတယ္။ ေဆးေက်ာင္းသားဘ၀မွာလည္း သူမ်ားေပ်ာ္တိုင္း မေပ်ာ္ရဘဲ supple (မေအာင္လို႔ ထပ္မံေျဖဆိုရတဲ့ စာေမးပြဲ) မထိေအာင္၊ စာေမးပြဲမက်ေအာင္ အေတာ္ႀကိဳးစားရပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဆရာ၀န္ေတြ ျဖစ္လာေတာ့လည္း ဒီအတိုင္း ႐ိုး႐ိုးဆရာ၀န္ဘ၀ထက္ ပိုၿပီးသိ၊ ပိုၿပီးတတ္တဲ့ အထူးကုႀကီးေတြ ျဖစ္ေျမာက္ေရးကို ႀကိဳးပမ္းၾကရျပန္ပါတယ္။ လူတစ္ရာမွာ တစ္ေယာက္သာ အခြင့္အေရးရွိတဲ့ ဘြဲ႕လြန္သင္တန္းကို တက္ေရာက္ခြင့္ရဖို႔ ဆက္လက္ၿပီး ႀကိဳးစားၾကရျပန္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ဆိုတဲ့ လူေတြကလည္း မတင္းတိမ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေတာ္သထက္ ေတာ္ခ်င္ၾကပါတယ္၊ တတ္သထက္ တတ္ခ်င္ၾကပါတယ္၊ ပညာေလာဘရွိၾကပါတယ္။
ဒီစိတ္ဓာတ္ေလးေၾကာင့္လည္း ငယ္စဥ္ အတန္းေတြမွာကတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြထက္ေက်ာ္ၿပီး ေဆးေက်ာင္းေရာက္လာၾကသူေတြပါပဲ။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ဒီလို လူေတြပဲ စုေ၀းေနတဲ့ လူစုဟာ ေဆးေက်ာင္းသား၊ ေနာက္ေတာ့ ဆရာ၀န္ေတြ ျဖစ္လာၾကတာပဲ မဟုတ္ပါလား။ ဒီဆရာ၀န္ရဲ႕ ပညာေလာဘ သို႔တည္းမဟုတ္ စာဖတ္ေနရတဲ့ ဒုကၡေတြက ဘယ္ေတာ့ အဆံုးသတ္ပါ့မလဲ။ ဆရာ၀န္တစ္ဦး ျဖစ္လာဖို႔ သိပ္အလြယ္ႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
See More
ဆရာ၀န္ဘ၀နဲ႔ ဆရာ၀န္စိတ္ဓာတ္ (၂)
ဆရာ၀န္ဘ၀နဲ႔ ဆရာ၀န္စိတ္ဓာတ္ (၃)
(Healthy Life ဂ်ာနယ္မွ စီစဥ္တင္ဆက္သည့္ အပတ္စဥ္ ေသာၾကာေန႔ထုတ္ Healthy Life ဂ်ာနယ္၊ https://www.facebook.com/healthylifejournalmyanmar/ ႏွင့္ www.healthylifejournalmyanmar.com တို႔တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသမွ် က်န္းမာေရးႏွင့္ အလွအပဆိုင္ရာ သတင္းမ်ား၊ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ား၊ အေမးအေျဖမ်ား၊ ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ မွ်ေ၀ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သည့္ Facebook စာမ်က္ႏွာ၊ Website မ်ားတြင္မဆိုျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းကို ခြင့္မျပဳပါေၾကာင္း အသိေပး ေၾကညာအပ္ပါသည္။)
