Q. ကားစီးတဲ့အခါ လက္ေတြ၊ ေျခေထာက္ေတြ အျပင္ထုတ္စီးတာေၾကာင့္ျဖစ္တတ္တဲ့ က်န္းမာေရးအႏၲရာယ္ေတြကို ေျပာျပေပးပါ ဆရာ။
ပါေမာကၡဦးေန၀င္း အ႐ိုးခြဲစိတ္အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးျခင္း
A. ကားစီးရင္ ကားမွန္ေတြကို ပိတ္ထားသင့္ပါတယ္။ ကားမွန္ဖြင့္ထားရင္လည္း လက္ထုတ္တာ၊ ေခါင္းထြက္တာမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ တစ္ခါႀကံဳဖူးတာဆိုရင္ လူကအိပ္ငိုက္ၿပီး ေခါင္းကျပတင္းေပါက္ အျပင္ဘက္ကို ထြက္ေနတာ။ ကားႏွစ္စီးလည္း ပြတ္မိေရာ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းပါသြားၿပီး ေနရာမွာတင္ ေသသြားတာျဖစ္ဖူးပါတယ္။
တခ်ဳိ႕လူေတြက ကားစီးရင္ လက္ကုိအျပင္ထုတ္စီးတာ၊ တခ်ဳိ႕လည္းကားေမာင္းရင္ ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚ လက္တံေတာင္ တင္ၿပီးစီးၾကတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကားတိုက္မႈလည္းျဖစ္ေရာ တံေတာင္ဆစ္ႀကီး ေၾကသြားေရာ၊ အ႐ိုးေရာ၊ အဆစ္ေရာ ေၾကသြားပါတယ္ . . အဲဒါကုိ ဆရာတုိ႔က Side Swipe လို႔ ေခၚပါတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ရင္ ေတာ္ေတာ္ဆိုးဆုိးရြားရြားျဖစ္ၿပီး ကုသရအေတာ္ေလးခက္ခဲပါတယ္။
တစ္ခါ ဆရာစစ္ေတြမွာ တာ၀န္က်တုန္းက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က လက္ကုိအျပင္ထုတ္ကားစီးတာ ကားတုိက္မိေတာ့ လက္ေၾကသြားၿပီး ဆရာ့ဆီေရာက္လာတယ္။ ေရာက္လာေတာ့ အေကာင္းအတိုင္း မရေတာ့ဘူး၊ ပခံုးနားကေနကပ္ၿပီး ျဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကားစီးရင္ ျပတင္းေပါက္ပါ ပိတ္ထားၿပီး ေခါင္းေတြ၊ လက္ေတြကို လံုး၀မထုတ္ထားသင့္ပါဘူး။ အလံုပိတ္ထားေလေလ၊ စိတ္ခ်ရေလေလပါပဲ။
လူ႔အသက္ဆိုတာ တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တတ္ႏိုင္သမွ် မထိခိုက္မိေအာင္၊ ကိုယ့္အသက္ကို တန္ဖိုးထားတတ္တဲ့ အေလ့အထရွိေအာင္ ေနသင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္အသက္ကို တန္ဖိုးမထားတဲ့စိတ္၊ ကိုယ့္ဘ၀ကို တန္ဖိုးမထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိရင္ တိုင္းျပည္လည္း တိုးတက္မွာမဟုတ္ပါဘူး . . .
ေနာက္တစ္ခုေျပာလိုတာက ကေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ပါတယ္။ အခုေခတ္က ကေလးအမ်ားႀကီး ယူတဲ့ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အမ်ားဆံုး တစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္အထိပဲ ယူတဲ့သူေတြက မ်ားေနပါၿပီ။ ကေလးေတြက ပိုၿပီးတန္ဖိုးရွိတဲ့ ကေလးေတြျဖစ္လာပါတယ္။ ကားစီးတဲ့အခါ အႏၱရာယ္ကို ႀကိဳမသိၾကတဲ့အခါ ကေလးေတြက အေနာက္ခန္းမွာ ဟုိဘက္သြားလိုက္၊ ဒီဘက္သြားလိုက္ ေဆာ့ေနလိုက္ၾကေသးတယ္။ တစ္ခါတေလ ျပတင္းေပါက္ဖြင့္ၿပီး ေခါင္းျပဴၾကည့္ေနတာေတြပါ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ မိဘေတြကလည္း အႏၱရာယ္ဘယ္ ေလာက္မ်ားတယ္ဆိုတာ မသိၾကဘူး။
အရင္တုန္းက ဒီမွာစီးေနၾကတဲ့ကားေတြက ေဘးတံခါးေတြမပါတာ အမ်ားႀကီးပါ။ တကယ္လို႔ ကားတုိက္မိခဲ့ရင္ ေသဖို႔ေသခ်ာတဲ့ ကိန္းကေတာ့ လူကအျပင္ကုိ ထြက္သြားတာျဖစ္ပါတယ္။ ေဘးကတစ္ခုခုနဲ႔ သြား႐ိုက္ရင္႐ိုက္၊ မ႐ိုက္ရင္ လမ္းနဲ႔ေစာင့္မိၿပီး ေသဖို႔အရမ္းေသခ်ာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆရာ့တူမတစ္ေယာက္က တံခါးမပါတဲ့ဂ်စ္ကား ေဘးခံုမွာထိုင္၊ တစ္ဖက္မွာက ယာဥ္ေမာင္း၊ အလယ္မွာ သူ႔အေဖကုိထားၿပီး သူက အစြန္ဆံုးကေန စီးလာတယ္။ ကားလည္းတုိက္မိေရာ သူက ကားေပၚက လြင့္က်သြားတယ္။ ေနရာမွာတင္ ပြဲခ်င္းၿပီး ေသသြားခဲ့တယ္။
လူ႔အသက္ဆိုတာ တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တတ္ႏိုင္သမွ် မထိခိုက္မိေအာင္၊ ကိုယ့္အသက္ကို တန္ဖိုးထားတတ္တဲ့ အေလ့အထရွိေအာင္ ေနသင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္အသက္ကို တန္ဖိုးမထားတဲ့စိတ္၊ ကိုယ့္ဘ၀ကို တန္ဖိုးမထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိရင္ တိုင္းျပည္လည္း တိုးတက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူဆိုတာ ကိုယ့္အေနရာနဲ႔ ကိုယ္တန္ဖိုးရွိတယ္၊ အေရးပါတယ္ဆိုတာ သိထားသင့္ပါတယ္။ ငါကရာထူးႀကီးလို႔ ငါကမွအေရးႀကီးတာ ဆိုၿပီး မရွိပါဘူး။ လူဆိုတာ ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေဆး႐ံုမွာ ဆရာ၀န္ေတြ အေရးႀကီးသလို ဆရာမေတြလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ သန္႔ရွင္းေရး၀န္ထမ္းေတြကလည္း အေရးပါတာေပါ့။ သူတို႔မရွိရင္ ဆရာတို႔ ခြဲစိတ္လို႔ မရပါဘူး။
လူတိုင္းက ဘယ္အပိုင္းမွာပဲလုပ္ေန၊ လုပ္ေန ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တန္ဖိုးထားတတ္ရပါမယ္။ တခ်ဳိ႕လူေတြက အေျခအေနသိပ္ဆိုးလာရင္ စိတ္ဓာတ္က်လာတတ္ပါတယ္။ ဆရာတစ္ခါ ႀကံဳဖူးပါတယ္။ မႏၲေလးကေန ရန္ကုန္ျပန္လာေတာ့ ဆရာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ ေရာက္လာတယ္။ ဆရာ့ကားေရွ႕ကေန လူတစ္ေယာက္က ကို႔႐ို႕ကားယားလုပ္ၿပီး ဒယီးဒယိုင္သြားေနတာ ဟြန္းတီးလည္း မဖယ္ေပးဘူး။ ဆရာလည္း စိတ္ဆိုးၿပီး ‘ခင္ဗ်ားေသသြားလိမ့္မယ္ေနာ္’ လို႔ ေျပာေတာ့ ‘ေသခ်င္လည္း ေသပါေစဗ်ာ’ လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ အရက္လည္းမူး၊ စိတ္ဓာတ္လည္း က်ေနပံုရပါတယ္။ ဒီလိုလူေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔နဲ႔ အသိပညာေပးဖို႔လည္း လိုအပ္ေနပါတယ္။
(Healthy Life ဂ်ာနယ္မွ စီစဥ္တင္ဆက္သည့္ အပတ္စဥ္ ေသာၾကာေန႔ထုတ္ Healthy Life ဂ်ာနယ္၊ https://www.facebook.com/healthylifejournalmyanmar/ ႏွင့္ www.healthylifejournalmyanmar.com တို႔တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသမွ် က်န္းမာေရးႏွင့္ အလွအပဆိုင္ရာ သတင္းမ်ား၊ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ား၊ အေမးအေျဖမ်ား၊ ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ မွ်ေ၀ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သည့္ Facebook စာမ်က္ႏွာ၊ Website မ်ားတြင္မဆိုျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းကို ခြင့္မျပဳပါေၾကာင္း အသိေပး ေၾကညာအပ္ပါသည္။)
