———၊ စူး (ေဆး၀ါးတကၠသိုလ္) ၊———
သားေလးထူးျခားဟာ မိခင္နဲ႔အတူ အိမ္လည္သြားပါတယ္။ အိမ္ရွင္က ခ်ဳိခ်ဥ္ဘူးတည္ေတာ့ သားေလးထူးျခားက မစားတာနဲ႔ အိမ္ျပန္ခ်ိန္မွာ ပုလင္းဖြင့္ၿပီး-
“သားႀကိဳက္သေလာက္ ယူသြား . .သား”
ထူးျခားက လံုး၀မယူ။
“သားစားခ်င္ရင္ ယူလိုက္ေလ”လို႔ မိခင္က ေျပာေသာ္လည္း ထူးျခားက တုပ္တုပ္မွမလႈပ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အိမ္ရွင္ဦးေလးႀကီးက သူ႔လက္ဖ၀ါးနဲ႔ဆုပ္ယူၿပီး ထူးျခားရဲ႕ အက်ႌအိပ္ကပ္ထဲကို အတင္းထည့္ေပးရေတာ့တယ္။
အဲဒီအခါ ထူးျခားက “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ”လို႔ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဆိုပါတယ္။
အျပန္လမ္းမွာ မိခင္ျဖစ္သူက “ဦးေလးကယူခိုင္းေနတာကို သားက ခ်ဳိခ်ဥ္ႀကိဳက္ရဲ႕နဲ႔ ဘာလို႔မယူတာလဲ”လို႔ ေမးတဲ့အခါ-
“အလိုႀကီးရင္ အရနည္းတယ္ဆုိတဲ့ စကားပံုက မွန္၊ မမွန္ သားလက္ေတြ႕စမ္းၾကည့္တာပါ ေမေမ”
မိခင္က အံ့ၾသသြားတယ္။
“ဘယ္လိုမ်ဳိးလဲ သားရဲ ႔”
“သားက ခ်ဳိခ်ဥ္ကို အားရ၀မ္းသာနဲ႔ ယူလိုက္ရင္ သားလက္ဖ၀ါးေသးေသးေလးနဲ႔ဆို ၃-၄ လံုးပဲရမွာေလ ေမေမ။ အခုေတာ့ မလိုခ်င္ဘူးဆိုၿပီး စိတ္ကိုတင္းထားလိုက္ေတာ့ ဦးေလးႀကီးက သူ႔လက္ဖ၀ါးနဲ႔ဆုပ္ၿပီး ေပးလိုက္တာ ၁၀ လံုးေတာင္ရတာ ေမေမရဲ႕ . .”အလိုႀကီးအရနည္း”၊ “အလိုကင္းရင္ အလိုလိုျပည့္တယ္”ဆိုတဲ့ ေမေမေျပာေနက်စကားက တကယ္မွန္တာပဲ ေမေမ”
