———၊ ဟန္တိုးစံ ၊———
သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ ႔နယ္တြင္ ေနထိုင္သည့္ အသက္ ၄၈ ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚမိုးမိုးသည္ အနံ႔ေပ်ာက္ရာမွ သူ႔ကိုယ္သူ ကိုဗစ္-၁၉ ေရာဂါသံသယရွိခဲ့သျဖင့္ တာ၀န္သိျပည္သူတစ္ဦးပီသစြာ သက္ဆိုင္ရာရပ္ကြက္ရံုးသို႔ အေၾကာင္းၾကားၿပီး ေဖာင္ႀကီးစင္တာတြင္ စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာစြာ ေဆးကုသမႈခံယူခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ကိုဗစ္-၁၉ ေရာဂါ ေတြ႔ရွိသည္မွစၿပီး သက္သာေပ်ာက္ကင္းသည္အထိ ေဒၚမိုးမိုး၏ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား နားလည္သိရွိ ဗဟုသုတရရွိေစရန္ Healthy Life မီဒီယာက ေမးျမန္းေဖာ္ျပေပးလိုက္ရပါသည္။
ေမး – စစခ်င္း ဘယ္လိုလကၡဏာေတြ ခံစားရပါသလဲ အန္တီ။
ေျဖ – အန္တီက ၉ ရက္ေန႔မွာ အနံ႔စေပ်ာက္တယ္။ ဘာအနံ႔ဆုိ ဘာအန႔ံမွမရေတာ့တာ။ အန္တီမွာ ဆီးခ်ဳိလည္း႐ွိတယ္။ ေသြးတုိးလည္း႐ွိတယ္။ အနံ႔မရေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ အန္တီက တစ္ရက္ေလာက္ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္တာေပါ့။ ဘာ႐ွဴ႐ွဴမရဘူး။ ငါးပိပံုးႀကီးခ်႐ွဴတာေတာင္ မရေတာ့တာနဲ႔ ရပ္ကြက္ရံုးကို ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့တာပဲ။ အဲ့ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ အန္တီ့ကို လာေခၚသြားတယ္။
ေမး-အန္တီ ဘယ္လိုေၾကာင့္ ပိုးကူးတယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ။
ေျဖ – အန္တီကေတာ့ ပိုက္ဆံကေနလို႔ ထင္တာပဲ။ အန္တီ အဲ့ဒီအေ႐ွ ႔ရက္က သြားတအားကိုက္တာ အိပ္လို႔လည္းမရဘူး။ အဲဒါနဲ႔အန္တီသြားေဆးခန္းမွာ သြားသြားဖာတယ္။ ၿပီးေတာ့ျပန္လာတယ္။ ပိုက္ဆံက အန္တီက ဆုမဲေငြကိုင္ရတာဆုိေတာ့ ျပည့္တဲ့သူကို မေပးလို႔လည္းမရဘူးေလ။ မျဖစ္မေနကိုင္ေနရတာ။ အဲဒီကေနကူးတယ္ ထင္တာပါပဲ။
ေမး – ပိုးရွိတယ္လို႔ သံသယရွိတာနဲ႔ ဘာေတြ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါေသးသလဲ အန္တီ။
ေျဖ – အနံ႔ေပ်ာက္တာနဲ႔ အန္တီက လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့တာဘဲေလ။ အန္တီ့ကိုလာေခၚသြားတယ္။ သဃၤန္းကၽြန္းစံျပေဆးရံုကိုပို႔တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဆးရံုမွာ လူျပည့္ေနတာနဲ႔ အန္တီလည္း အဲဒီေန႔ပဲ အိမ္ျပန္လာရတယ္။ အိမ္မွာ အန္တီက တစ္ေယာက္တည္းေနတာျဖစ္လို႔ အဆင္ေျပတယ္ဆုိၿပီး ျပန္လာလိုက္တာပါ။
ေမး – ဒီၾကားထဲမွာ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြက အန္တီ့ကို ခြဲျခားဆက္ဆံတာမ်ဳိးေတြ ႀကံဳခဲ့ရေသးလား အန္တီ။
ေျဖ – ခြဲျခားဆက္ဆံတာကေတာ့ အန္တီတင္မကဘူး၊ အန္တီေနမေကာင္းေတာ့ အေမက အိမ္မွာလာအိပ္ေပးတယ္၊ အဲဒီအတြက္ အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့အေမလည္း ခံရပါတယ္။ အန္တီ့အေမကေတာ့ Quarantine ၀င္ရတယ္။ ပိုးစစ္လိုက္ေတာ့ Negative ပါ။
ေမး – ေဖာင္ႀကီးကုိ ေရာဂါလကၡဏာျပၿပီး ဘယ္ႏွရက္မွာစေခၚတာလဲ အန္တီ။
ေျဖ – စံျပေဆးရံုကေန စက္တင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔ အိမ္ကိုျပန္လာၿပီးေတာ့ ၁၀ ရက္ေန႔မွာ အန္တီ့ကိုျပန္လာေခၚတယ္။ ၁၁ ရက္ေန႔မွာ အာေခါင္တုိ႔ဖက္ယူၿပီးေတာ့ ၁၃ ရက္ေန႔မနက္က်ေတာ့ အေျဖသိရတယ္။ အန္တီ Positive ထြက္တာနဲ႔ စက္တင္ဘာ ၁၄ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ေဖာင္ႀကီးကုိပုိ႔လိုက္တယ္။
ေမး – ေဖာင္ႀကီးမွာ ဘယ္လိုက်န္းမာေရးေစာင့္ေ႐ွာက္မႈေတြ ေပးပါသလဲ အန္တီ။
ေျဖ – မက္ထ႐ိုဆုိတဲ့ ပန္းေရာင္ေဆးေလးတစ္လံုးေပးတယ္။ အဲ့ဒါက ပိုးေတြဘာေတြလည္း ေသတယ္။ တျခားေရာဂါလကၡဏာေတြအတြက္လည္း ေကာင္းတယ္လို႔ေျပာတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ေဆးေပးရင္ ကြၽန္မသမီးကုိ လွမ္းေမးေမးၿပီးေတာ့မွ ေသာက္တယ္။ ဆရာဝန္ေတြက်ေတာ့ အမ်ားနဲ႔ဆုိေတာ့ အရမ္းေမးရင္ စိတ္မ႐ွည္မွာစုိးလို႔ပါ။ ကြၽန္မက ဆီးခ်ဳိနဲ႔ေသြးတုိးေရာဂါလည္း႐ွိေတာ့ သမီးက သူစံုစမ္းၿပီး ဘယ္ေဆးေတြကေကာင္းတယ္၊ ေသာက္လိုက္ပါအေမ . .အဲ့လိုေျပာတယ္။ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြက ကၽြန္မတို႔ေခါင္းမူးရင္ ေခါင္းမူးေပ်ာက္ေဆးေပးတယ္။ ျဖစ္ေနရင္ျဖစ္ေနတာကို ေျပာလိုက္တာနဲ႔ သူတို႔က လုပ္ေပးတယ္။
ၿပီးေတာ့ မနက္ေရာက္ၿပီဆုိရင္ ေအာက္ထပ္မွာ ဆီးခ်ဳိတုိင္းရတယ္။ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းတိုင္းရတယ္။ ေသြးတုိးေတြတုိင္းၿပီး စာအုပ္ထဲေရးထည့္ေပးလိုက္ရတယ္။ သူတို႔က အဲ့တာကိုၾကည့္ၿပီး ဘယ္သူဘာျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး သူတုိ႔က ေဆးေတြျပန္ထုတ္ေပးတယ္။ အစားအေသာက္ကလည္း တစ္ေန႔ ၃ နပ္ေကြၽးတယ္။ ထမင္းဆုိလည္း လိုသေလာက္ယူ၊ ဟင္းကလည္း တစ္ခါစားရင္ ၃-၄ မ်ဳိးနဲ႔စားရတာ။ သက္သတ္လြတ္သမားဆိုလည္း သက္သတ္လြတ္စီစဥ္ေပးတယ္။ လိုေလးေသးမ႐ွိပါဘူး။
ေမး – ဘယ္ႏွရက္ၾကာတဲ့အထိ ေရာဂါလကၡဏာခံစားခဲ့ရသလဲ အန္တီ။
ေျဖ – ကြၽန္မ ၉ ရက္ေန႔မွာ အနံ႔စေပ်ာက္တယ္။ အဲဒီလကၡဏာတစ္ခုပဲ ျဖစ္တယ္။ Positive ျဖစ္ၿပီးတဲ့အထိ အဲဒါတစ္မ်ဳိးပဲ၊ က်န္တဲ့လကၡဏာေတြ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ေဖာင္ႀကီးကုိေရာက္ၿပီးေတာ့မွ ၃ ရက္ေလာက္ လကၡဏာေလးခုခံစားလိုက္ရတယ္။ သူမ်ားေတြက အနံ႔ေပ်ာက္တယ္။ ေခါင္းမူးတယ္။ ဝမ္းသြားတယ္။ ေရာဂါလကၡဏာကုိ တစ္ေယာက္တစ္ခု-ႏွစ္ခုေလာက္ပဲ ျဖစ္ၾကတာ။ ကြၽန္မကေတာ့ အကုန္လံုး ၄ ခုေလာက္ကို တစ္ေယာက္တည္း ခံစားရတာ။ ဒါေပမဲ့ ၃ ရက္ေလာက္က်ေတာ့ သက္သာသြားတယ္။ အခုထိ ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ေမး – အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ စိတ္ခြန္အား႐ွိေအာင္ ဘယ္လိုေနထုိင္ခဲ့သလဲ အန္တီ။
ေျဖ – ကြၽန္မက နဂိုထဲက စိတ္မာတဲ့သူထဲမွာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မသားသမီးေတြလည္း ႐ွိေသးတယ္ေလ။ အဲ့လိုပဲ စိတ္ကိုတင္းထားရတာေပါ့။
ေမး – ပိုးျပန္စစ္ေပးေသးလား အန္တီ။
ေျဖ – ထပ္ေတာ့မစစ္ေပးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေဖာင္ႀကီးမွာ ၁၄ ရက္ေစာင့္ၾကည့္ကုသၿပီးေတာ့ အိမ္ျပန္လႊတ္တယ္။ ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူး။ ၁၄ ရက္ျပည့္တဲ့သူတုိင္းကို ျပန္လႊတ္လိုက္တာ။ သူတို႔ေျပာတာေတာ့ ၁၄ ရက္ေနၿပီးရင္ အဲဒီပိုးက မကူးေတာ့ဘူးလို႔ေျပာတယ္။ ကြၽန္မလည္း ဘာမွမခံစားရေတာ့ဘူး။ အနံ႔ကလည္း ေဖာင္ႀကီးကုိေရာက္ၿပီး ႏွစ္ရက္ေလာက္ကတည္းက ျပန္ရလာတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အိမ္ကိုပဲ ျပန္လာလိုက္တယ္။
ေမး – အန္တီ့ကို အိမ္မွာဘယ္လိုေနဖုိ႔ မွာလိုက္ေသးလဲ။
ေျဖ – အိမ္မွာေတာ့ Home Quaratine ဆက္ေနေနရတယ္။ အစားအေသာက္ကို တုိက္ေအာက္ကေန သူငယ္ခ်င္းေတြက လာပို႔တယ္။ သူတုိ႔က အိမ္မွာေသာက္ဖုိ႔ဆုိၿပီး ေဆးေတြေတာ့ေပးတယ္။ ကြၽန္မလည္း ဘာမွေတာ့မယူခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက ဆီးခ်ဳိ၊ ေသြးတိုးကလည္း႐ွိေနေတာ့ တျခားေဆးေတြ မယူခဲ့ေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဘာမွလည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ မယူခဲ့ေတာ့ဘူး။
ေမး – တျခားပိုးေတြ႔လူနာေတြကို အန္တီအေတြ႔အၾကံဳကေန ဘာအၾကံေပးခ်င္ပါသလဲခင္ဗ်။
ေျဖ – အန္တီကေတာ့ ထြက္ေျပးတဲ့သူေတြကို မေျပးပါနဲ႔လို႔။ ေျပးတာက ဘယ္သူ႔အတြက္မွ မေကာင္းဘူး။ တျခားသူေတြအတြက္လည္း အႏၱရာယ္႐ွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါက႐ွက္စရာလည္း မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီမွာကလည္း အကုန္အစစအရာရာ အဆင္ေျပေနတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ကုသမႈခံယူပါ။ သက္သာသြားမွာပါလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
