ဇြန္ခိုင္ဦး (ေဆးဝါးတကၠသိုလ္)
COVID-19 ဓာတ္ခြဲအတည္ျပဳလူနာ (Case-9) သည္ အသက္ (၄၄) ႏွစ္အရြယ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အမ်ိဳးသားတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး (၂၃-၃-၂၀၂၀) ရက္ေန႔ တြင္ ဇနီးျဖစ္သူႏွင့္အတူ ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျမဝတီၿမိဳ႕မွတစ္ဆင့္ ဝင္ေရာက္ခဲ့ကာ (၂၆-၃-၂၀၂၀) ရက္ေန႔တြင္ မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သူျဖစ္သည္။
“ကြ်န္ေတာ္က မတ္လ ၂၃ ရက္ေန႔မွာ ထိုင္းကျပန္လာတာပါ။ ၂၅ ရက္ေန႔ ျမဝတီေရာက္တယ္။ ၂၅ ရက္ေန႔ ည ၉ နာရီခြဲေလာက္ ရန္ကုန္ကို ကားနဲ႔လာခဲ့ပါတယ္။ ၂၆ ရက္ေန႔ မနက္ ၁၀ နာရီေလာက္ ရန္ကုန္ကားဂိတ္ ေရာက္ပါတယ္။ ပုလဲၿမိဳ႕သစ္က ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမရဲ႕ အစ္မအိမ္မွာ တည္းပါတယ္။ ေရာက္ၿပီးမၾကာခင္ ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြက ဧည့္သည္ေတြေရာက္ရင္ ရပ္ကြက္လူႀကီးကို တိုင္ရမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အလုပ္မွာလည္း ဖုန္ေတြ၊ ဘာေတြ ဝင္မွာစိုးလို႔ ပါးစပ္ကို ႏွာေခါင္းစည္းအုပ္ေနက်ဆိုေတာ့ အဲလိုပဲ လမ္းတေလွ်ာက္လံုး အုပ္လာပါတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္လံုးမွာလည္း ဖ်ားတဲ့၊ နာတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွ မေတြ႕ခဲ့ပါဘူး။ မတ္လ (၂၆) ရက္ေန႔မွာ ရပ္ကြက္လူႀကီးကတစ္ဆင့္ သူနာျပဳဆရာမက မဂၤလာဒံု၊ ပုလဲေဆး႐ံုမွာ တက္ရမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီမွာ ထိုင္းကလာတဲ့ လူေလးေယာက္ (ကြ်န္ေတာ္တို႔လင္မယားအပါအဝင္) ေဆးစစ္ေတာ့ က်န္တဲ့သံုးေယာက္မွာ ပိုးမေတြ႕ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ပိုးေတြ႕ပါတယ္။ ၂၈ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အဖ်ားရွိေနတယ္၊ ေခ်ာင္းလည္းဆိုးေနခဲ့ပါတယ္”ဟု Case-9 က COVID-19 ျဖတ္သန္းမႈအစကို အခုလိုေျပာျပခဲ့သည္။ အေျဖရရခ်င္း မတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔ ည ၁၁ နာရီဝန္းက်င္တြင္ Case-9 ကို ပုလဲေဆး႐ံုမွ ေဝဘာဂီေဆး႐ံုသို႔ ေခၚသြားေၾကာင္း သိရသည္။
“ပိုးေတြ႕တယ္လို႔သိသိခ်င္း ကြ်န္ေတာ္ကလည္း တစ္ခါမွမခံစားဖူးေတာ့ ေၾကာက္သြားတာေပါ့။ ေဆး႐ံုတက္ဖူးတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳမရွိဘူး၊ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမကလည္း ရခိုင္ျပန္သြားၿပီဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့တယ္။ ရခိုင္မွာက သမီးေလးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္ေလ။ ပိုးရွိတယ္လို႔သိတဲ့ မတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔ ညတစ္ညလံုး အိပ္လို႔မေပ်ာ္ဘူး။ ၃၀ ရက္ေန႔မွာလည္း အိပ္လို႔မေပ်ာ္ဘူး။ ေၾကာက္လို႔ေပါ့ . . သမီးအေၾကာင္းေတြး၊ ဟိုေတြး၊ ဒီေတြးနဲ႔ အိပ္လို႔မရဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္မိသားစု၊ အစ္မေတြ၊ အမ်ိဳးေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဖုန္းဆက္ၿပီး အားေပးၾကတယ္။ “ဒီေရာဂါပိုးက စိတ္ကို ခိုင္ခိုင္မာမာထားရင္ တိုက္ထုတ္ႏိုင္တယ္၊ ကိုယ့္စိတ္ကိုမေလွ်ာ့နဲ႔၊ စိတ္ဓာတ္မက်နဲ႔၊ စိတ္ကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးျမႇင့္ထား”ဆိုၿပီး အားေပးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အားတက္သြားတယ္။ ေဆး႐ံုက ဆရာဝန္ကလည္း စိတ္ဓာတ္မက်ဖို႔ေျပာတယ္၊ လိုတာရွိရင္ေျပာဆိုၿပီး အားေပးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ေၾကာက္ရင္ ထၿပီး ကိုယ္လက္လႈပ္ရွား လုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ညေတြမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္”ဟု Case-9 က ေၾကာက္စိတ္ဖယ္ရွားၿပီး စိတ္ခြန္အား ျပန္လည္ရယူခဲ့ပံုကို ေျပာျပခဲ့သည္။
“ေဝဘာဂီေရာက္ေတာ့ ေခ်ာင္းဆိုးတာကလည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ တစ္ရက္တစ္ခါ-ႏွစ္ခါေလာက္ပဲ ေခ်ာင္းဆိုးတယ္၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေနာက္ရက္ေတြမွာ ေခ်ာင္းလံုးဝမဆိုးေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ခံစားရတာက အိပ္ရာထလာရင္ လည္ပင္းေနရာက ေခြ်းထြက္တယ္၊ ေက်ာကေခြ်းထြက္တယ္ . .ဒီေလာက္ပဲ၊ တျခားသူေတြျဖစ္တဲ့ လက္ဆစ္ေျခဆစ္နာတာ၊ အနံ႔မရတာ ဘာတစ္ခုမွမျဖစ္ဘူး”ဟု Case-9 က သူခံစားရေသာ COVID-19 လကၡဏာအေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။ ေဝဘာဂီေဆး႐ံုတြင္ Case-9 သည္ Case-10 ႏွင့္အတူ တစ္ခန္းတည္းေနရေၾကာင္း သိရသည္။
“အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အားေပးတယ္။ မနက္အိပ္ရာကထတယ္။ မနက္ ၆ နာရီဆိုရင္ ေဆး႐ံုက ၾကာဇံေၾကာ္၊ ေခါက္ဆြဲ၊ လက္ဖက္ရည္၊ ပဲထမင္း စသျဖင့္ တလွည့္စီေကြ်းတယ္။ မနက္ ၁၁ နာရီဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္အခန္းထဲမွာ မိနစ္ ၂၀-၃၀ ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေရခ်ိဳးတယ္။ ေန႔လယ္ ၁၂ နာရီဆို ထမင္းကို ၾကက္သားနဲ႔ အစံုအလင္ေကြ်းတယ္။ ညေန ၄ နာရီေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္တယ္။ ညေန ၆ နာရီမွာ ထမင္းဟင္းေကြ်းတယ္။ ေဆး႐ံုမွာေနရတာ အခက္အခဲမရွိပါဘူး။ ေဆးအေနနဲ႔ အားေဆးကို တစ္ေန႔တစ္လံုး ေသာက္ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ပိုးသတ္ေဆးဆိုလား . .အဲဒီေဆးက တစ္ကဒ္ေပးတယ္။ မနက္တစ္လံုး ညတစ္လံုး ေသာက္ရတယ္။ (၈) ရက္ေလာက္ေသာက္ၿပီး ၅ ရက္ေလာက္ နားလိုက္ရတယ္။ နားၿပီးမွတစ္ခါ ထပ္ေသာက္ရတယ္”ဟု Case-9 က ေဆးကုသမႈအေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။
ၾကားထဲတြင္ အဆုတ္ဓာတ္မွန္႐ိုက္ျခင္း၊ ECG စစ္ေဆးျခင္း၊ ေသြးစစ္ျခင္းတို႔ကိုလည္း ျပဳလုပ္ခဲ့ရၿပီး တို႔ဖတ္နမူနာ (Swab) စစ္ေဆးမႈကို ဧၿပီလ ၉ ရက္ေန႔ တစ္ႀကိမ္၊ ၁၈ ရက္ေန႔တစ္ႀကိမ္ စစ္ေဆးခဲ့ရာ ႏွစ္ႀကိမ္စလံုး ပိုးမေတြ႕ (Negative) အေျဖရခဲ့ေၾကာင္း Case-9 က ဆိုသည္။ “၁၉ ရက္ေန႔က်ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အခန္းေျပာင္းရတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းေနရၿပီး ေဆး႐ံုဆင္းဖို႔ ေနာက္တစ္ပတ္ေစာင့္ရပါမယ္။ အခုခ်ိန္မွာ ပိုးကလည္း မေတြ႕ေတာ့ဘူး၊ မိသားစုနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ဝမ္းသာပီတိ ျဖစ္မိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္သမီးေလးကို ထိုင္းမွာေမြးတာ။ သမီးေလး တစ္ႏွစ္ခြဲက်ေတာ့ ရခိုင္ကေယာကၡမေတြဆီ ပို႔ထားလိုက္တာပါ။ အခု သမီးေလးကို ေတြ႕ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ေနတယ္”ဟု Case-9 က လက္ရွိခံစားခ်က္ကို ေျပာျပသည္။
၂၀ဝ၆ ခုႏွစ္ကတည္းက ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးစလံုး ပန္းရံအလုပ္ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီး ယခင္က တစ္ႀကိမ္မွ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္မလာဘဲ ယခု ၂၀၂၀ မတ္လတြင္ အၿပီးျပန္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ မၾကာမီ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ ေက်ာက္ေတာ္ၿမိဳ႕နယ္က ဇာတိရြာေလးသို႔ ျပန္ေတာ့မည့္ Case-9 က အျခား COVID-19 လူနာမ်ားကို ယခုလို အားေပးစကား ေျပာၾကားလိုက္ပါသည္။
“ကြ်န္ေတာ္တို႔လို ေကာင္းသြားတဲ့လူနာဆီက ေသြးရည္ၾကည္ကို ထုတ္ယူၿပီး ေနာက္ပိုးေတြ႕လူနာေတြဆီ သြင္းေပးရင္ ေရာဂါကို တိုက္ထုတ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆရာဝန္ေတြက ေျပာတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္က ေသြးလွဴခ်င္ပါတယ္လို႔ ဆရာဝန္ေတြကို ေျပာထားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္နဲ႔ ေနာက္လူနာေတြ ေကာင္းသြားရင္ ကုသိုလ္ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ေသြးလွဴမွာပါ။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေရာဂါျဖစ္လာရင္ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ စိတ္ဓာတ္ျမႇင့္ထားဖို႔ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အခုလို ျပန္ေကာင္းလာတဲ့အတြက္ ဆရာဝန္ေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဆရာဝန္ေတြက မနက္တစ္ခါ၊ ညတစ္ခါ လာၾကည့္ေပးပါတယ္။ တျခားသူေတြလည္း ကြ်န္ေတာ့္လို သက္သာေပ်ာက္ကင္းၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္”
