Healthy Life Ad
Life Style

၂၀၀၀ျပည့္ႏွစ္မွစတင္၍ သားအိမ္ေခါင္းကင္ဆာ၊ ျပန္ရည္က်ိတ္ကင္ဆာ၊ ရင္သားကင္ဆာႏွင့္ အူလမ္းေၾကာင္း ကင္ဆာ စသည့္ ကင္ဆာေလးမ်ဳိးကို ေက်ာ္လႊားခဲ့သူ ေဒၚစီစီမာ

ဇြန္ခိုင္ဦး (ေဆး၀ါးတကၠသိုလ္)

၂၀၀၀ျပည့္ႏွစ္ အသက္ ၄၈ ႏွစ္အရြယ္မွစ၍ သားအိမ္ေခါင္းကင္ဆာ၊ ျပန္ရည္က်ိတ္ကင္ဆာ၊ ရင္သားကင္ဆာႏွင့္အူလမ္းေၾကာင္းကင္ဆာ စသည့္ ကင္ဆာေလးမ်ဳိးကို ေက်ာ္လႊားေအာင္ျမင္ထားသူ ေဒၚစီစီမာက သူ၏ကင္ဆာခရီးလမ္းအစကို ယခုလို ျပန္လည္ေျပာျပခဲ့သည္။

“ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ အသက္ ၄၈ ႏွစ္မွာ ကင္ဆာစျဖစ္ပါတယ္။ သားအိမ္ေခါင္းကင္ဆာပါ။ အစ္မတစ္၀မ္းကြဲ သားအိမ္ကင္ဆာျဖစ္လုိ႔ ရန္ကုန္မွာ ခြဲစိတ္ၿပီး စင္ကာပူမွာ ဓာတ္ေရာင္ျခည္သြားေပးတာ လိုက္ပို႔အကူအညီေပးပါတယ္။ ေန႔စဥ္ ေဆး႐ံုကို အေဖာ္လိုက္သြားရင္း တစ္ေန႔မွာ မိန္းမကိုယ္မွ ေသြးစေလးေတြ ဆင္းဆင္းေနၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီမွာ ေပေနတတ္လို႔ ခင္မင္တဲ့ ျမန္မာဆရာ၀န္မႀကီးကို ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ကင္ဆာအထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီးနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး သားအိမ္ေခါင္းတြင္း မွန္ေျပာင္းၾကည့္စစ္ေဆးေပးရာ ကင္ဆာပထမအဆင့္ ျဖစ္ေနမွန္း သိရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီး ခြဲစိတ္ကုသပါတယ္။ စင္ကာပူမွာ ကုရင္ အဲဒီအခ်ိန္က ေဆးကုသစရိတ္တင္ သိန္း ၃၀ ကုန္မယ္လို႔ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြက ခန္႔မွန္း တြက္ခ်က္ေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း ခြဲစိတ္ကုသ၊ ေဆးသြင္း၊ ဓာတ္ေရာင္ျခည္ေပးကုသရာ ေပ်ာက္ကင္းသြားပါတယ္။

ေဆးသြင္းကုသစဥ္ အစာစားတိုင္း ၀မ္းေတြသြားပါတယ္။ ေပါင္ၿခံၾကား၊ တင္ပါးႏွစ္ခုၾကား စအို၀တို႔မွာ မီးေလာင္ဖုေတြလို အပိမ့္ေတြထြက္လာၿပီး အင္မတန္ခံရခက္ပါတယ္။ အရည္ေသာက္တိုင္း လည္း၀မ္းသြားပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံလည္း ၀မ္းခ်ဳပ္လို႔ စိတ္ဆင္းရဲရပါတယ္။ ေနေရာင္ထဲထြက္ရင္ သာမန္အခ်ိန္ထက္ ပိုပူတဲ့ဒဏ္ကို ခံစားရပါတယ္။ ေဆးကုသလို႔ မၿပီးမခ်င္း ေရလည္း မခ်ဳိးရပါဘူး။ မီးေလာင္ဖုအနာေတြကို ေဆးလိမ္းေပးရပါတယ္။ ကင္ဆာေဆး ၃ ပတ္တခါျခား ၆ ႀကိမ္ သြင္းရပါတယ္။ ဓာတ္ေရာင္ျခည္ကို ေန႔စဥ္ ၁၅ ႀကိမ္ ေပးရပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ကုသေပ်ာက္ကင္းပါတယ္။ အျပင္ ေဆး႐ံုမွာ ခြဲစိတ္ခ ၂ သိန္းပဲ ကုန္ၿပီး ရန္ကုန္ေဆး႐ံု ႀကီးမွာ ေဆးသြင္းတာ၊ ေရာင္ျခည္ေပးကုသတာ ဘာစရိတ္မွ မေပးရပါဘူး။ ၆ လတစ္ႀကိမ္ ၃ ခါေလာက္ သားအိမ္ေခါင္းအခြၽဲေျမႇးစစ္ေဆးမႈ (Pap Smear Test)လုပ္ရာ ေကာင္းေနလို႔ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ လုပ္ခိုင္းပါတယ္။ သံုးခါေလာက္ စစ္ၿပီး ေနာက္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ စားတာကေတာ့ ထမင္းနဲ႔ ဟင္း ပံုမွန္စားေနက် အစားအေသာက္ေတြပဲ စားပါတယ္” ဟု အန္တီေဒၚစီစီမာက ေျပာသည္။

ထိုအခ်ိန္က သားသမီးသံုးဦးရွိသည့္ အိမ္ရွင္မ တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ေဒၚစီစီမာသည္ အိမ္မႈကိစၥမ်ားႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ေနသျဖင့္ ကုသိုလ္ေရးကို ပံုမွန္ ဘုရား၀တ္ျပဳ၊ ဘုရားေ၀ယ်ာ၀စၥလုပ္ျခင္းေလာက္သာ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

“ အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ ဘုရားတရားကို အရမ္း မလုပ္ျဖစ္ပါဘူး။ ေဆြမ်ဳိးနဲ႔ အိမ္နီးနားခ်င္း မိတ္ေဆြေတြ သာေရးနာေရး၊ ေဆး႐ံုကိစၥ လူပိုမရွိသူေတြကို လိုက္ပါေစာင့္ေရွာက္ေပးပါတယ္။ ကင္ဆာျဖစ္ေနသူေတြကိုလည္း ကူညီေပးရပါတယ္။ အေဖာ္အျဖစ္ ေဆး႐ံုလိုက္သြားၿပီး အားေပး ကူညီရေလ့ရွိပါတယ္”
ပထမအႀကိမ္ ကင္ဆာကုသေပ်ာက္ကင္းၿပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္တြင္ မည္သို႔မွခံစားရျခင္းမရွိ၊ လူေကာင္းပကတိအတိုင္း ျဖစ္ေန၍ ေဒၚစီစီမာသည္ သူ႔ကိုယ္သူ အထူးတလည္ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ေပ။ အိမ္ရွင္မ တစ္ဦးအျဖစ္ ထံုးစံအတိုင္း အစိုးရအလုပ္လုပ္သည့္ ခင္ပြန္း၊ ေက်ာင္းတက္ေနသည့္ သားသမီးသံုးဦး၊ က်န္းမာေရးမေကာင္းေသာ ေယာကၡမႏွစ္ဦးအတြက္ ေန႔စဥ္စား၀တ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရးတို႔ႏွင့္သာအခ်ိန္ ကုန္ခဲ့ရသည္။

“ အေဖာ္မရွိတဲ့အတြက္ အိမ္မႈကိစၥ ေ၀ယ်ာ၀စၥ ေတြကိုပဲ ဦးေဆာင္လုပ္ရပါတယ္။ စီးပြားေရးအလုပ္ ေတာ့မလုပ္ပါဘူး။ ကိုယ့္က်န္းမာေရးအတြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ နံနက္တိုင္း အခ်ိန္ ၁ နာရီ-၂ နာရီေလာက္လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ဆိုသည္။

_ _ _

သားအိမ္ေခါင္းကင္ဆာ ပထမအဆင့္ ကုသေပ်ာက္ကင္းၿပီး ၁၀ ႏွစ္အၾကာ ၂၀၁၁ခုႏွစ္တြင္ ျပန္ရည္က်ိတ္ကင္ဆာ (Lymphoma) ျဖစ္ခဲ့ျပန္သည္။
“ သားသမီး သံုးေယာက္စလံုး စင္ကာပူမွာ ေက်ာင္းတက္၊ အလုပ္အကိုင္ေတြရလို႔ အိမ္ေတြနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးရွိေတာ့ အေမနဲ႔ အေဖကို အလည္ေခၚပါတယ္။ ခဏသြားလည္ရင္း လည္ပင္းက အ႐ိုး (Colar Bone) မွာ တစ္ေန႔ ေန႔လယ္ပိုင္း အဖုႀကီးႏွစ္ဖု မာမာႀကီး စမ္းမိလို႔ မွန္ထဲၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ဘုႀကီးႏွစ္ခု ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သားကSGHကို ေခၚသြားၿပီး ဆရာ၀န္နဲ႔ စစ္ေဆးၾကည့္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ႀကီးက အသားစလည္းယူ၊ အရည္ကိုလည္း စုပ္ယူၿပီး စစ္ေဆးမႈေတြ လုပ္ၾကည့္တဲ့အခါ ျပန္ရည္က်ိတ္ကင္ဆာျဖစ္ေနမွန္း သိရပါတယ္။ သိသိခ်င္းပဲ ဆရာ၀န္ႀကီးရဲ႕ ဆက္သြယ္ေပးမႈနဲ႔ မေလးရွားႏိုင္ငံ၊ KLက ကင္ဆာအထူးကု ေဆး႐ံုႀကီး မွာ သြားကုဖို႔ ဆံုးျဖတ္ရပါတယ္။ ဒီကင္ဆာက ျပန္႔ႏွံ႔ မႈျမန္တယ္ဆိုလို႔ ေျပးၾကရပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဆရာ၀န္ႀကီးက ခ်က္ခ်င္း ေဆး႐ံုတင္ၿပီး ကုေပးပါတယ္။ မခြဲစိတ္ရပါ။ ကင္ဆာေဆးကို ၆ ႀကိမ္၊ သံုး ပတ္ျခားတစ္ခါ သြားသြင္းရပါတယ္” ဟု ျပန္ရည္က်ိတ္ကင္ဆာ ကုသမႈအေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။

စင္ကာပူမွ မေလးရွားႏိုင္ငံ ကြာလာလမ္ပူအထိ ဂနာရီၾကာ သားက ကားေမာင္းလိုက္ပို႔ကာ ေဆးသြားသြင္းရေၾကာင္း၊ ေဆး႐ံုတြင္တစ္ညအိပ္ၿပီး တစ္ညလံုး နားနားေနေန သြင္းရေၾကာင္း သိရသည္။

“ ပထမအႀကိမ္ ေဆးသြင္းၿပီးတာနဲ႔ ေနာက္ေန႔ မွာပဲ လည္ပင္းညႇပ္႐ိုးေပၚက အဖုႀကီးေတြ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ လူကေတာ့ ေဆးသြင္းၿပီး ဘယ္လိုမွ မခံစားရပါဘူး။ စင္ကာပူကို ျပန္ လာေတာ့လည္း ကားနဲ႔ပဲ ၈ နာရီေလာက္ သားက ကားေမာင္းၿပီ ျပန္လာၾကပါတယ္။ မူးတာ၊ ေမာတာ၊ ပ်ဳိ႕အန္တာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ဆရာ၀န္ႀကီး ဘာေဆးေတြ သြင္းေပးလဲမသိပါ”

ထိုအခ်ိန္တြင္ လမ္းေဘးအစားအစာ ဘာမွမစားရဘဲ ေရမ်ားမ်ား ေသာက္ျခင္း၊ သန္႔ရွင္းသည့္ ပန္းကန္၊ ဇြန္း၊ ခြက္တို႔ႏွင့္သာ စားရျခင္း၊ လူမ်ားမ်ား ရွိသည့္ ေနရာမ်ား မသြားရျခင္း စသည့္ အခ်က္မ်ားကို အၿမဲမွာၾကားေၾကာင္း သိရသည္။

“ ေရလည္း ေန႔တုိင္းခ်ဳိးလို႔ ရပါတယ္။ သန္႔ရွင္း ပူေႏြးတဲ့ အစားအစာ အကုန္စားဖို႔၊ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔၊ ေရမ်ားမ်ား ေသာက္ဖို႔ အထူးမွာပါတယ္။ ေခြၽးထြက္ေအာင္လုပ္ဖို႔လည္း မွာတယ္။ အန္တီက ေရေသာက္ရမွာေၾကာက္တယ္၊ ေရမႀကိဳက္လို႔ ေသာက္တာနည္းတယ္။ အေပါ့ခဏခဏ မသြားခ်င္ဘူး။ ဒါက မဟာ အမွားႀကီးပါပဲ။ လမ္းေလွ်ာက္ ေခြၽးထြက္တဲ့ အလုပ္ေတြ အၿမဲလုပ္ေပမယ့္ ေရေသာက္နည္းတဲ့အခါက်ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ဇီ၀ျဖစ္စဥ္ေတြ မမွန္ေတာ့ပါဘူး။

ေနာက္တစ္ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ ေပါင္႐ိုးထိပ္မွာ အဆီေတြခမ္း၊ လမ္းေလွ်ာက္ရင္နာ၊ ေပါင္႐ိုးထိပ္ႏွစ္ဖက္စလံုး စားသြားလို႔ ေပါင္ထိပ္႐ိုးႏွစ္ဖက္စလံုး အစားထိုးရပါတယ္။ ၾကည့္ျမင္တိုင္ အ႐ိုး၊ အေၾကာ ေဆး႐ံုမွာ လုပ္တာျဖစ္ၿပီး ဆရာ၀န္ႀကီးေတြေရာ ဆရာ၀န္အငယ္ေတြေရာ ကြၽမ္းက်င္ၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ ကုသေပးၾကပါတယ္။ အဲဒါေတြ ေပ်ာက္ကင္းၿပီး လူနာအျဖစ္က နာလန္ထမယ္မွ မႀကံေသးဘူး။ ၄ ႏွစ္အၾကာ ၂၀၁၆ မွာ ရင္သားကင္ဆာကုရျပန္ေရာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း သိပ္ဂ႐ုမစိုက္မိပါ။ ေရာဂါတစ္မ်ဳိးၿပီး တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေတာ့ ေကာင္းေနရင္ ပံုမွန္အတိုင္း သြားလာ၊ တစ္ခါတေလလည္း ပင္ပန္းတယ္၊ ေမာတယ္ဆိုလွဲအိပ္ေနလိုက္တာပဲ။ အိပ္ေန၊ လွဲေနတဲ့အခါမွာေတာ့ တရားမွတ္တဲ့ အက်င့္က အၿမဲ ရွိပါတယ္။ ၀င္ေလ-ထြက္ေလကို ၀င္မွန္းသိ၊ ထြက္မွန္းသိ အၿမဲသတိနဲ႔ ေနတတ္ပါတယ္။ ဘာရယ္လုိ႔ ေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိပါ။ လူမႈေရးကိစၥေတြကို မစဥ္းစားခ်င္လို႔ အာ႐ံုတစ္ခုကို ထိန္းထားတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ကိုယ့္စိတ္ေလးၿငိမ္ေနေအာင္လို႔ပါ။ ေရာဂါက တစ္ခုၿပီး တစ္ခုျဖစ္၊ ေျခေထာက္ ခြဲစိတ္ထားတာကလည္း ၆ လေလာက္ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေသးေတာ့ အစားအေသာက္ကလည္း ျဖစ္သလိုေလး ၀င္သေလာက္ေလးစားေနရေတာ့ အာဟာရခ်ဳိ႕ယြင္းလို႔ ဒီကင္ဆာေတြျဖစ္ေနရတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ညာဘက္ရင္သားေအာက္ဘက္က ပူပူေနလို႔ မွန္ထဲမွာ အက်ႌလွန္ၿပီး ၾကည့္မိေတာ့ အသားအေရာင္ေတြက မညီ လိေမၼာ္ေရာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ ဘယ္ဘက္ရင္သားနဲ႔ ပံုစံမတူတာေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ဆရာ၀န္ျပ ရင္သားဓာတ္မွန္ (Mammogram) ႐ိုက္ေတာ့ ဆရာ၀န္က ဒီေနရာမွာ ကင္ဆာျဖစ္ေနတာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိေနၿပီလုိ႔ေျပာပါတယ္။ အဲဒီမွာ စၿပီး ဘုရား၊ တရားပဲ ေသခ်ာလုပ္ေတာ့မယ္။ တရားေဆးနဲ႔ပဲ ေနေတာ့မယ္။ ငါ ေဆးကုမခံေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ သားေတြ၊ သမီးေတြလည္း အေၾကာင္း မၾကားေတာ့ဘဲ တရားစခန္းတစ္ခုမွာ အၿမဲ တရားႏွလံုးသြင္းၿပီးေနဖို႔ပဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ လူေတြနဲ႔လည္း မေတြ႕ခ်င္၊ အေၾကာင္းက ဒီေရာဂါအေၾကာင္း မေျပာခ်င္လို႔ပါ” ဟု အန္တီေဒၚစီစီမာက တတိယအႀကိမ္ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ရင္သား ကင္ဆာအေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။

ေဆြမ်ဳိးမိတ္ေဆြမ်ား ေတာ္႐ံုမလာႏိုင္သည့္ ေနရာကိုရွာရင္း သဘာ၀ဆရာေတာ္၏ ေမၿမိဳ႕ေရႊ ေခ်ာင္း သဘာ၀တရားရိပ္သာကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ဆရာေတာ္ထံ ခြင့္ေတာင္း၍ သမီးျဖစ္သူ ဆရာေလးအကူအညီယူကာ ညီမတစ္ဦးလွဴထားသည့္ ဇရပ္တြင္ တရားအားထုတ္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

“ ၁၀ ရက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ စင္ကာပူက သားႀကီးနဲ႔ သမီးငယ္တို႔ လာေခၚၿပီး ေဆးကုပါ၊ သူတို႔ ကုေပးပါမယ္ေျပာလို႔ သူတို႔မ်က္ႏွာေထာက္ၿပီး ကုေပးခ်င္လည္း ကုေပးၾကေလ၊ ကိုယ္ကေတာ့ လူပဲ စိုက္ ရတာဆိုၿပီး စင္ကာပူကို လိုက္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ စင္ကာပူေရာက္ေတာ့ သားႀကီးက ခ်က္ခ်င္းပဲ မေလးရွားက ေဆး႐ံုေတြလည္း အဆင္ျမင့္ျမင့္ ကုသႏိုင္တယ္။ စင္ကာပူမွာေဆးကုရင္ပိုအဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့ ေဆးပညာေတြရွိေပမယ့္ ကုသစရိတ္က မေလးရွားထက္ ၃ ဆပိုေစ်းႀကီးတယ္။ ဆရာ၀န္၊ ေဆးပစၥည္းစံုလင္မႈ က သိပ္မကြာေတာ့ မေလးရွားမွာပဲ သြားကုဖို႔ ဆံုးျဖတ္ရပါတယ္။ မေလးရွားႏိုင္ငံ Johor Bahra အထူးကုေဆး႐ံုႀကီးမွာ ကင္ဆာအထူးကုနဲ႔ ျပ၊ ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ႀကီးနဲ႔ ေတြ႕၊ ခ်က္ခ်င္းလုပ္စရာရွိတာလုပ္၊ ရန္ကုန္က ႐ိုက္လာတဲ့ ရင္သားဓာတ္မွန္ကိုၾကည့္၊ တစ္ပတ္မွာတစ္ခါပဲ ႐ိုက္လို႔ရတဲ့ PET Scan ေတာင္ ေစာင့္မ႐ိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ခြဲစိတ္ဖို႔စီစဥ္ေပးပါတယ္”

စစ္ေဆးမႈအေျဖအရ ရင္သားကင္ဆာ အဆင့္ (၃)ဟုသိရၿပီး ေဆးေျခာက္ႀကိမ္သြင္းကာ ၁၅ ႀကိမ္ ေန႔စဥ္ ဓာတ္ေရာင္ျခည္ကုထံုးျဖင့္ ကုသေပးေၾကာင္း သိရသည္။

“ ေသြးအားေတြလည္းက်၊ ေသြးျဖဴဥေတြလည္းနည္းလို႔ ေဆးသြင္းၿပီးတိုင္း ဗိုက္မွာ ေသြးျဖဴဥတက္လာဖို႔ ေဆးထိုးရပါတယ္။ ၀မ္းေတြလည္း အၿမဲတမ္း မထိန္းႏိုင္ေအာင္ သြားပါတယ္။ ဒါကိုလည္း ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္”

_ _ _

၂၀၁၇တြင္ ေဆးကုသၿပီး ၆လအၾကာ ရင္သား ဓာတ္မွန္ျပန္႐ိုက္ၾကည့္သည့္အခါ ရင္သားကင္ဆာ ေပ်ာက္ကင္းေနေသာ္လည္း အူလမ္းေၾကာင္း အဆံုးတြင္ ကင္ဆာျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရျပန္ေၾကာင္း သိရသည္။

“ အန္တီကေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္၊ ခႏၶာကို စြန္႔ထားၿပီးသား ျဖစ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ မခံစားရေတာ့ပါ။ စိတ္မေကာင္း၊ စိတ္မခ်မ္းသာတာမ်ဳိးလည္း မျဖစ္ပါ။ ရင္သားကင္ဆာအတြက္ ၅ ႏွစ္ ေသာက္ရမယ့္ ေဆးကို တစ္ေန႔တစ္လံုး ေသာက္ရပါတယ္။ သားႀကီးနဲ႔သမီးငယ္ကေတာ့ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေပ်ာက္ေအာင္ ကုေပးဖို႔ အားသန္ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ခြဲစိတ္ဖို႔လုပ္ရျပန္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဆရာ၀န္ေတြ အႀကီးအက်ယ္စိတ္ပူၾကပါတယ္။ အသက္ကလည္း ႀကီးလာ၊ ခြဲထားစိတ္ထား၊ ေမ့ေဆးေပးထားတဲ့ အႀကိမ္ေတြကလည္းမ်ား၊ ႏွလံုးက မခံႏိုင္မွာစိုးလို႔ အထူးၾကပ္မတ္ကုသေဆာင္(ICU)ထဲ ၅ရက္ေလာက္ထားၿပီးမွ ႐ိုး႐ိုးလူနာေဆာင္ထဲ ျပန္ေနရပါတယ္” ဟု အူလမ္းေၾကာင္းကင္ဆာကုသမႈခရီးစဥ္အေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။

အူလမ္းေၾကာင္းအဆံုးတြင္ သံုးေနရာျဖတ္ၿပီး ႏွစ္ေနရာဆက္ကာ အနာက်က္ေလာက္မွ ေဆး႐ံုက ဆင္းၿပီး သံုးပတ္ေလာက္ေနမွ ေဆးရွစ္ႀကိမ္သြင္းရေၾကာင္း၊ ယခုတစ္ႀကိမ္တြင္ ဓာတ္ေရာင္ျခည္ ကုထံုးေပး၍ မရသျဖင့္ ေဆးသြင္းၿပီး ကုသခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။

“ ပထမအႀကိမ္ ေဆးသြင္းၿပီးတာနဲ႔ အန္တီ မခံႏိုင္ပါဘူး။ မ်က္လံုးေတြကိုက္၊ ေခါင္းေတြကိုက္၊ ေျခေတြလက္ေတြထံု၊ လမ္းပါ မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေသြးအားနည္းအရမ္းနည္းၿပီး မတ္တပ္ေတာင္ မရပ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္၊ ေနာက္ေန႔ တျဖည္းျဖည္း ေနေကာင္းသြားပါတယ္။ ေဆးသြင္းလို႔ ေျခာက္ႀကိမ္ေျမာက္အၿပီးမွာ ဆီးလမ္းေၾကာင္းက ဆီးသြားရင္ ေသြးေတြသြားတာ ဒလေဟာပါပဲ။ အဲဒါ နဲ႔ ႐ံုးတက္ေနတဲ့ သားကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး မေလးရွားက ေဆး႐ံုကို ျပန္သြားျပရပါတယ္။

ဒီတစ္ခါဆီးလမ္းေၾကာင္းဆုိင္ရာ အထူးကုဆရာ၀န္နဲ႔ ျပရတယ္။ ဆရာ၀န္က ေဆး ၃ ရက္စာေပး၊ မေပ်ာက္လို႔ ေသြးေတြစစ္၊ ဆီးေတြစစ္ေတာ့ ေသြးခ်ပ္ျပား (Platelets)ေတြ အရမ္းနည္းေနလို႔ ေဆး႐ံုတင္ရပါတယ္။ Platelets ေလးအိတ္သြင္း၊ ေသြးႏွစ္အိတ္သြင္းကုရျပန္တယ္။ အဲဒီမွာ ေသြးေၾကာ ရွာမရလို႔ ဆရာမေလးေတြ ဒုကၡေရာက္ရတယ္။ အန္တီကေတာ့ အပ္အႀကိမ္ႀကိမ္ေဖာက္၊ ေသြးေၾကာရွာမရလို႔ အားနာေနတဲ့ ဆရာမေလးေတြကို “ မနာဘူး၊ အိုေကတယ္၊ နင္တို႔သာ ရေအာင္ရွာ” ဆိုၿပီး သူတို႔ လူလဲၿပီး ေသြးေၾကာရွာတာကို ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ခံယူပါတယ္။ ေဆးကုတာ ျမန္ျမန္ၿပီးခ်င္တဲ့ ေလာဘ၊ ေသြးေၾကာရွာမရတဲ့ ေဒါသ၊ သူတို႔လုပ္ေနတာကို မယံုၾကည္တဲ့ေမာဟေတြေဖ်ာက္ထားလို႔ အားလံုးေအးေဆးပဲ။ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ၿပီးသြားမွာပဲဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေကာင္းလိုက္၊ ဆိုးလိုက္၊ ေဆးသြင္းလိုက္၊ PET CT ႐ိုက္ၾကည့္လိုက္နဲ႔ ၆ ႀကိမ္ေျမာက္ေဆးသြင္းအၿပီးမွာ ကင္ဆာဆဲလ္မေတြ႕ ေတာ့တာနဲ႔ ေဆးသြင္းတာကို ဆရာ၀န္က ရပ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ ၆ လအၾကာ ၂၀၁၈ ၾသဂုတ္လမွ PET CT ထပ္႐ိုက္ၾကည့္မယ္လို႔ ဆရာ၀န္က ေျပာပါတယ္။ အခုထိေတာ့ ၀မ္းကသြားေနေသးလို႔ ၀မ္းကိုခဲေစမယ့္ေဆးေတြ စားရင္းနဲ႔ပဲ အစာေလး၀င္၊ အားရွိေအာင္ထိန္းေနရပါတယ္” ဟု ေဒၚစီစီမာက ေျပာသည္။

ကင္ဆာမ်ဳိး႐ိုးရွိၿပီး ေဒၚစီစီမာ၏ မိခင္၊ အစ္ကို၊ ဘႀကီးႏွင့္ အစ္ကို၀မ္းကြဲတို႔သည္ ကင္ဆာေရာဂါႏွင့္ပင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၾကေၾကာင္း သိရသည္။” အန္တီကင္ဆာျဖစ္ရတာက အဓိက အစာအာဟာရနည္းတာ၊ စိတ္က အၿမဲ ပူပင္ေနတာေတြေၾကာင့္ပါ။ ကိုယ့္အတြက္ စိတ္မပူဘဲ သူမ်ားအတြက္ ပူပင္တာပါ။ အိမ္မႈကိစၥေတြကို မနားဘဲနဲ႔ အေလာတႀကီးလုပ္တာကလည္း ခႏၶာကိုယ္ကို ညႇင္းဆဲသလို ျဖစ္ၿပီး ဓာတ္ႀကီးေလးပါး မညီမွ်ေတာ့ဘဲ စုေပါင္း ေဖာက္ျပန္တာပါ” ဟု ကင္ဆာျဖစ္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထင္ျမင္ခ်က္ကို ေျပာျပခဲ့သည္။

အသက္ ၄၈ ႏွစ္အရြယ္မွစ၍ ယခုအသက္ ၆၆ ႏွစ္အထိ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ကင္ဆာကို ေလးႀကိမ္ေလးခါစလံုး ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အန္တီေဒၚစီစီမာက ယခုလို ေျပာျပခဲ့သည္။

“ ကင္ဆာျဖစ္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ ေတြ႕ႀကံဳရတဲ့ ဆရာ၀န္ႀကီး၊ ဆရာ၀န္မႀကီးနဲ႔ သူတိုရဲ႕ ေဆးပညာကို အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္တယ္၊ အားကိုးတယ္၊ သားသမီးေတြကလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ အဆံုးစြန္အထိ ကုသေပးႏုိင္တယ္။ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဆက္ဆံၾကတယ္။ ဘယ္အရာကိုမွ သံသယ မထားတတ္တဲ့ စိတ္ကကိုယ့္ကို ခြန္အားေတြ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ကင္ဆာခရီးလမ္းမွာ မိသားစုရဲ႕ ပံ့ပိုးကူညီ ေစာင့္ေရွာက္မႈက အဓိကအက်ဆံုးပါ။ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္”

ကင္ဆာျဖစ္မွာစိုးေၾကာက္သူမ်ား၊ ကင္ဆာျဖစ္ေနသူမ်ား၊ ကင္ဆာကုသမႈ ခံယူေနသူမ်ားကိုလည္း သူ႔အေတြ႕အႀကံဳကို အေျခခံ၍ ယခုလို အားေပးစကား ေ၀မွ်ေျပာၾကားလိုက္ပါသည္။

“ ကင္ဆာမျဖစ္ခင္မွာ ကိုယ္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ဓာတ္သေဘာေတြ ညီမွ်ေအာင္ ေနထိုင္တတ္တဲ့ အသိေလးရွိေအာင္ လုပ္ပါ၊ ေမးျမန္းပါ၊ စာဖတ္ပါ၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုသုတစာေပေတြ ဖတ္ပါ၊ အန္တီ အရင္က ဗဟုသုတ လံုး၀မရွိပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ခံစားရမွ သိလာတာပါ။ ျဖစ္လာရင္လည္း တတ္ကြၽမ္းနားလည္တဲ့ သမားေတာ္ေတြ၊ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြကို စံုစမ္းျပသၿပီး ကုသမႈကို အျပည့္အ၀ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ ခံယူပါ။ ေတြ႕ႀကံဳလာသမွ်ေတြကို အေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႔ပဲ ရင္ဆုိင္ပါ။

အခုေခတ္အေျခအေနနဲ႔ကေတာ့ ကင္ဆာေရာဂါျဖစ္လာရင္ ေပ်ာက္ေအာင္ကုရဖို႔ ေဆးပညာတိုးတက္မႈအမ်ားႀကီးပါ။ ေငြေၾကးလည္း အရမ္းကုန္က်ပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကိုလည္း ငါေနေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္လို႔ အၿမဲအားတင္းၿပီး နာသမွ် ေ၀ဒနာမ်ဳိးစံုကို ေၾကာက္ၿပီး မခံစားႏိုင္ေအာင္ ညည္းညဴမေနဘဲ ၿပီးသြားရင္ေပ်ာက္သြားမွာပဲ ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ အားတင္းေနရပါတယ္။ ေပၚလာတဲ့ ေ၀ဒနာေတြက မ်ဳိးစံုပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကင္ဆာခရီးလမ္းမွာ ဘာသာေရးကလည္း အေရးႀကီးတဲ့ က႑မွာပါပါတယ္။ ဘာသာေရးအေျခခံရွိမွလည္း ေ၀ဒနာကို ေက်ာ္လႊားႏုိင္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား ဆံုးမတဲ့ တရားေတာ္ေတြကို လိုက္နာၿပီး ခြဲစိတ္ခန္း၀င္ခါနီးတိုင္း မိမိကိုယ္ ခြဲစိတ္ေပးမယ့္ သမားေတာ္ႀကီးေတြထံမိမိခႏၶာကုိယ္ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ အပ္ႏွံလိုက္ပါ။ ဘာမွ ေၾကာက္ရြံ႕စိုးရိမ္ျခင္း မရွိေတာ့ပါ။ စတုတၱအႀကိမ္း ကင္ဆာကုသ ေပ်ာက္ကင္းၿပီးေနာက္မွာ ေန႔စဥ္ နံနက္တိုင္း ၄၅ မိနစ္မွ ၁ နာရီအထိ မွန္မွန္ေလး အာနာပါန႐ႈမွတ္ပြားမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ကို ရွည္ရွည္ေလး အမွတ္နဲ႔ ႐ွဴသြင္း႐ွဴထုတ္ အသိေလးကပ္ထားပါတယ္။ ေရလည္း မ်ားမ်ားေသာက္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေခတ္စားေနတဲ့ MLM ေဆးေတြလာေရာင္းရင္လည္း လံုး၀ လက္မခံပါဘူး”

(မွတ္ခ်က္။ ။ ဓာတ္ပံုမ်ားကို အန္တီေဒၚစီစီမာ ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အယ္ဒီတာ)

(Healthy Life ဂ်ာနယ္မွ စီစဥ္တင္ဆက္သည့္ အပတ္စဥ္ ေသာၾကာေန႔ထုတ္ Healthy Life ဂ်ာနယ္၊ https://www.facebook.com/healthylifejournalmyanmar/ ႏွင့္ www.healthylifejournalmyanmar.com တို႔တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသမွ် က်န္းမာေရးႏွင့္ အလွအပဆိုင္ရာ သတင္းမ်ား၊ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ား၊ အေမးအေျဖမ်ား၊ ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ မွ်ေ၀ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သည့္ Facebook စာမ်က္ႏွာ၊ Website မ်ားတြင္မဆိုျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းကို ခြင့္မျပဳပါေၾကာင္း အသိေပး ေၾကညာအပ္ပါသည္။)

Most Popular

Healthy Life Ad
To Top