ဇြန္ခိုင္ဦး (ေဆး၀ါးတကၠသိုလ္)
ဧရာ၀တီတိုင္း၊ လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္၊ တူးေျမာင္းေက်းရြာ (ယခုအခါ တူးေျမာင္းၿမိဳ႕သစ္)တြင္ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ေမဇင္ေအာင္သည္ မသန္စြမ္းျဖစ္မွန္း သိတတ္စကတည္းက စိတ္အားငယ္ျခင္းမရွိဘဲ သူ႔တြင္ပိုင္ဆိုင္ေသာ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ပင္ အရာရာကို ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။
“စာမသင္ခင္ကတည္းက ကေလးတိုင္း သူတို႔လက္နဲ႔ ေရေသာက္တယ္၊ လက္နဲ႔အစာ စားတယ္ .. ညီမမွာေတာ့ ေျခေထာက္ရွိတဲ့အတြက္ ေျခေထာက္နဲ႔ စားတယ္၊ ေျခေထာက္နဲ႔ ေသာက္တယ္၊ ေက်ာင္းစတက္ခ်ိန္မွာ ညီမတို႔ေခတ္တုန္းက အသက္ငါးႏွစ္မွ စတက္ရတာေလ၊ ေတာကလည္းျဖစ္ေတာ့ မူႀကိဳလည္း မရွိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းစမတက္ခင္ကတည္းက အိမ္မွာ မိဘနဲ႔ အစ္ကို၊ အစ္မေတြက စာသင္ေပးခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ စာမေရးခင္ကတည္းက အစစအရာရာ ေျခေထာက္နဲ႔ လုပ္ေနက်ျဖစ္တဲ့အတြက္ ညီမစာေရးေတာ့မယ္ဆိုတာနဲ႔ ေျခေထာက္နဲ႔ပဲ ေရးရမယ္ဆိုတာ သိေနတယ္ေလ၊ သင္ေပးတဲ့ သူေတြကလည္း ညီမေျခေထာက္ကိုပဲကိုင္ၿပီး သင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ပိုၿပီး တည့္မတ္သြားတာက ေက်ာင္းေရာက္သြားတဲ့အခါမွာ ဆရာမေတြက လက္ေရးလွေအာင္ ေရးတတ္ဖို႔ ဘယ္သန္ျဖစ္တဲ့ ညီမကို ဘယ္ေျခေထာက္ကိုင္ၿပီး စနစ္တက် သင္ေပးခဲ့ၾကပါ တယ္”ဟု ေမဇင္ေအာင္က ေျပာသည္။
ေမာင္ႏွမငါးေယာက္ရွိၿပီး အငယ္ဆံုးျဖစ္သည့္ ေမဇင္ေအာင္အား အိမ္တြင္ ေျခေထာက္သံုးၿပီး လုပ္ေဆာင္တတ္ေစရန္ ၀ုိင္း၀န္းကူညီေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ျခင္းက ဘ၀တြင္ အေျခခံအက်ဆံုး အေထာက္အပံ့မ်ားပင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ “ညီမတို႔က ဆင္းရဲတယ္ဆိုေပမယ့္ အစ္ကို၊ အစ္မေတြ ေက်ာင္းတက္ေနတာေတြ႕ေတာ့ ညီမက လိုက္တက္ခ်င္တယ္။ တခ်ဳိ႕ေတြက်ေတာ့ ဆင္းကလည္း ဆင္းရဲ၊ မသန္စြမ္းကလည္း ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ ေမာင္ႏွမေတြကလည္း ေက်ာင္းထားေပးဖို႔ စိတ္ကူးေတာင္ မရွိၾကပါဘူး။ အိမ္ထဲမွာပဲ ၀ွက္ထားၿပီး ဘယ္မွ မလႊတ္တာမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ညီမက်ေတာ့ မိဘနဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြက ေဖးမအားေပးမႈရရွိခဲ့တဲ့အတြက္ အရမ္းကံေကာင္းပါတယ္”ဟု ေမဇင္ေအာင္က သူ႔ငယ္ဘ၀အေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္းေျပာျပခဲ့သည္။
တူးေျမာင္းေက်းရြာ၌ပင္ သူငယ္တန္းမွ ကိုးတန္းအထိ ေက်ာင္းေနခဲ့ေသာ ေမဇင္ေအာင္သည္ ၁၀ တန္းတက္ရန္ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းသို႔ သြားေရာက္ရမည္ျဖစ္ရာ မိသားစုက ဆင္းရဲသျဖင့္ အိပ္မက္ပင္ မမက္ရဲခဲ့ေပ။ “၁၀ တန္းေရာက္ေတာ့ တြဲဖက္ေက်ာင္း မရွိေတာ့ တတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြက ၿမိဳ႕မွာ သြားတက္ၾကတယ္၊ ညီမတို႔တစ္ေတြက်ေတာ့ တတ္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ အဲဒီအျပင္ ညီမက တစ္ေယာက္တည္း သြားလို႔လည္း မရဘူး၊ အစ္မနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္အတူ သြားမွအဆင္ေျပမွာ၊ အဲဒီလိုဆိုေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရင္ ႏွစ္ေယာက္စာကုန္မွာ . . မိဘကလည္း မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ အဲဒီေတာ့ ေက်ာင္းဆက္မတက္ျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ ညီမထင္ခဲ့တာ . . ဒါေပမဲ့ ေျမာင္းျမက ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးက ညီမတို႔ရြာကို တာ၀န္နဲ႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္။
အဲဒီမွာ ညီမကိုေတြ႕ေတာ့ မိဘကလည္း ၁၀တန္း ဆက္မထားႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိသြားတယ္၊ “ေက်ာင္းတက္ခ်င္လား၊ တက္ခ်င္ရင္ ကူညီေပးမယ္၊ အဘက မသန္စြမ္းကေလးေတြဆိုရင္ ေထာက္ပံ့ေပးဖို႔ စိတ္၀င္စားတယ္” လို႔ ေမးေတာ့ “တက္ခ်င္တယ္”လို႔ ညီမျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ အဲဒီကေန ၁၀ တန္းေရာက္ေတာ့ ေျမာင္းျမ အထက(၁)မွာ တက္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ၁၀တန္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး လိုအပ္တာမွန္သမွ် အကုန္လံုးေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ပါတယ္”ဟု သူ႔ဘ၀ တစ္ဆစ္ခ်ဳိး ေျပာင္းလဲခဲ့ပံုအေၾကာင္းကို ေမဇင္ေအာင္က ေျပာျပခဲ့သည္။
“၁၀တန္းေအာင္ေတာ့ အဲဒီအဘကပဲ တကၠသိုလ္ဆက္တက္ႏိုင္ေအာင္ ညီမကိုပံ့ပိုးေပးခဲ့ပါတယ္။ ေတာက္ေလွ်ာက္ လူႀကီးေတြရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈနဲ႔ ညီမေက်ာင္းတက္လာခဲ့တာပါ။ စာရင္းအင္းပညာနဲ႔ ဘြဲ႕ရခဲ့ပါတယ္။ ညီမပညာေရးအတြက္ ဘဏ္ထဲမွာ ေငြစုေပးၿပီး တစ္လဘယ္ေလာက္ဆိုတဲ့ ေလာက္ငႏိုင္တဲ့ ပမာဏကို ထုတ္ေပးပါတယ္။ ေနတာကေတာ့ တကၠသိုလ္၀င္းထဲမွာ ေနရတယ္၊ စက္ဘီးလိုတယ္ဆိုရင္ စက္ဘီး၀ယ္ေပးတယ္ . . အစစအရာရာ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးပါတယ္”ဟု ေမဇင္ေအာင္က သူ႔တကၠသိုလ္ဘ၀ျဖတ္သန္းပံု တေစ့တေစာင္းကို ေျပာျပခဲ့သည္။
ပုသိမ္ၿမိဳ႕တြင္ တကၠသိုလ္ဆက္တက္ရာ၌ လူႀကီးမ်ား၏ ေထာက္ပံ့မႈေၾကာင့္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပခဲ့ေသာ ေမဇင္ေအာင္သည္ သူစိတ္ပါ၀င္စားေသာ ကြန္ပ်ဴတာကို ေလ့လာလိုစိတ္ ျပင္းျပခဲ့သည္။ “ညီမ ၁၀ တန္းအထိ ကြန္ပ်ဴတာကို မသံုးဖူးဘူး၊ သူမ်ားကိုင္တာပဲ ေတြ႕ဖူးတယ္၊ ကိုယ္က ေသခ်ာမကိုင္ဖူးဘူး။ တကၠသိုလ္တက္ေနတုန္း ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္း တက္ခ်င္စိတ္ အရမ္းကိုျပင္းျပခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ဘုန္းဘုန္း အရွင္ေဆကိႏၵၾကြလာေတာ့ သြားဖူးခဲ့တယ္။ ဘုန္းဘုန္းက ‘လိုအပ္တာရွိရင္ ဖုန္းဆက္ဆိုၿပီး သူ႔ဒကာမဖုန္းကို ေပးထားတယ္’။
အဲဒီမွာ ညီမက ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတက္ခ်င္ေတာ့ လူႀကီးေတြကိုလည္း သိပ္မေျပာရဲဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းကေလွ်ာက္လိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတက္ဖို႔ဆိုၿပီး ေထာက္ပံ့ေပးပါတယ္။ ညီမ တကၠသိုလ္မွာ First Semester ၿပီးေတာ့ ႏွစ္လပိတ္တယ္၊ Second Semester ၿပီးေတာ့လည္း ႏွစ္လပိတ္တယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ ပုသိမ္မွာပဲ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းေတြတက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ အဲဒီသင္တန္းကပဲ Graphic Design ကို အခမဲ့ သင္ေပးလိုက္ပါတယ္”ဟု ေမဇင္ေအာင္က ဆိုသည္။
ဘြဲ႕ရၿပီးခ်ိန္တြင္ ေမဇင္ေအာင္သည္ ရြာသို႔ပင္ ျပန္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ႔ကို ၁၀တန္းမွ ဘြဲ႕ရသည္အထိ ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ေသာ အဘကပင္ ထပ္မံဆက္သြယ္လာခဲ့သည္။ “ပုသိမ္တိုင္းပညာေရးမွဴးကတစ္ဆင့္ ဖုန္းဆက္ၿပီး” ပုသိမ္ကို အဘ အဲဒီရက္ေရာက္မယ္၊ သမီး ေစာင့္ေန”ဆိုတာနဲ ႔ ညီမပုသိမ္ကို ျပန္သြားျဖစ္တယ္။
“သမီးေက်ာင္းၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ဘာလုပ္မလဲ၊ အလုပ္ လုပ္ခ်င္လား”လို႔ အဘက ေမးပါတယ္။ ညီမကလည္း အစကတည္းက အလုပ္လုပ္ခ်င္ ေနတဲ့သူဆိုေတာ့ “ဟုတ္ကဲ့၊ အလုပ္လုပ္ခ်င္ပါတယ္၊ ကြန္ပ်ဴတာေတာ့ ရတယ္”ဆိုၿပီး ေျဖလိုက္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေနာက္သံုးေလးရက္ၾကာေတာ့ အဘက ဖုန္းဆက္လာတယ္။ “ရန္ကုန္မွာ ေဆြမ်ဳိးအိမ္ရွိလား”လို႔ ေမးတယ္။ ေဆြမ်ဳိးေတြကလည္း အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနတာၾကာၿပီဆိုေတာ့ “ရွိေတာ့ရွိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ္မွာေနမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သမီး အေဆာင္ေနမယ္”လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။
အဲဒါနဲ႔ အဘက ညေနေလာက္က်ေတာ့ “ရန္ကုန္မွာ အကုန္စီစဥ္ေပးထားၿပီးၿပီ၊ အေရးႀကီးတဲ့ အရာမွန္သမွ် ယူလာခဲ့ – – – ရက္မွာ ရန္ကုန္ကို လာခဲ့”ဆိုတာနဲ႔ အစ္မနဲ႔ ညီမတို႔ ရန္ကုန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္”ဟု ေမဇင္ေအာင္က ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည့္ သူ႔ဘ၀ျဖစ္အင္ကို ေျပာျပခဲ့သည္။ ေရႊမင္းသားေဖာင္ေဒးရွင္းတြင္ ကြန္ပ်ဴတာ အလုပ္သြင္းေပးခဲ့ၿပီး ေဖာင္ေဒးရွင္းႏွင့္နီးသည့္ ပညာေရး၀င္းထဲမွာပင္ အိမ္တစ္လံုးေဆာက္လုပ္ေပးကာ ေနထိုင္ခြင့္ေပးခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
“၂၀၁၀ ကတည္းက ေရႊမင္းသားမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့တာ၊ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးတဲ့အထိပဲ၊ အခုေလာေလာဆယ္မွာက်ေတာ့ ညီမက အလုပ္ထြက္တာလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ကေလးကလည္း ငယ္ေနေသးေတာ့ ညီမျပန္လုပ္ဖို႔ အဆင္မေျပေသးတာနဲ႔ ခဏနားေနတဲ့ သေဘာပါ။ ေရႊမင္းသားမွာ ညီမက ကြန္ပ်ဴတာသံုးၿပီး အိုင္တီပိုင္းလုပ္ေဆာင္ရပါတယ္” ေရႊမင္းသားေဖာင္ေဒးရွင္းတြင္ အလုပ္လုပ္ရင္း ဖူးစာရွင္ကို အြန္လိုင္း၌ ဆံုေတြ႕ခဲ့ေၾကာင္း ေမဇင္ေအာင္က ဆိုသည္။
“ညီမနဲ႔သူက အြန္လိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းပါ၊ အြန္လိုင္းမွာ Myanmar Family ဆိုတဲ့ ၀က္ဘ္ဆိုဒ္က အိုင္တီနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပညာေတြရတယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ၫႊန္လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ ၀င္ၿပီးေလ့လာရင္း က႑မ်ဳိးစံုမွာ စာေပသမားဆို စာေပစိတ္၀င္စားသူ၊ အိုင္တီသမားဆို အိုင္တီစိတ္၀င္စားသူ စသျဖင့္ အစံုရွိတယ္။ ပညာ တအားရတဲ့ ၀က္ဘ္ဆိုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီဆိုဒ္ထဲက လူေတြကလည္း ေတြ႕ဆံုပြဲေတြ လုပ္ၾက၊ အကူအညီေတြေပးၾကနဲ႔ တကယ့္မိသားစုလိုပဲ ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ေဖးမၾကတယ္။ အဲဒီထဲမွာညီမဖူးစာရွင္နဲ႔ဆံုပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ညီမေမြးေန႔ ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ေန႔မွာ ေတြ႕မယ္ဆိုၿပီး ခ်ိန္းလိုက္တဲ့အခါ ႐ံုးပိတ္ရက္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ နယ္ျပန္တဲ့သူ ျပန္နဲ႔ ဘယ္သူမွမလာႏိုင္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူကေတာ့ ညီမေမြးေန႔ကိုလာၿပီး ဘုရားလည္း လိုက္ပို႔ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ စေတြ႕ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ေနာက္ပိုင္း သူကလာေတြ႕ၿပီး ႐ံုးသြား ႐ံုးျပန္ အႀကိဳအပို႔ လုပ္ေပးခဲ့တယ္” ခ်စ္သူသက္တမ္း ၉လခန္႔အၾကာတြင္ နားလည္မႈရွိစြာလက္ထပ္ခဲ့ၾကၿပီး ယခုအခါ အိမ္ေထာင္သက္တမ္း ေလးႏွစ္အတြင္း ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည့္ တစ္ႏွစ္သမီးေလး ပန္းေရာင္ႏွင့္အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္မိသားစုဘ၀ ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ မသန္စြမ္းျဖစ္ေသာ္လည္း အၿမဲတမ္း တက္တက္ၾကြၾကြ သြားလာလႈပ္ရွားေနသည့္ အားမန္အျပည့္ရွိသူ ေမဇင္ေအာင္အတြက္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ မခံခဲ့ရသေလာက္နီးပါးပင္။
ရြာမွာ အကုန္လံုးကလည္း ေဆြမ်ဳိးေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ ခြဲျခားဆက္ဆံတဲ့သူဆိုတာ မရွိခဲ့ဘူး။ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ မွာလည္း အကုန္လံုးက ရြာကပဲဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမရွိဘူး။ အဲဒီမွာ ဘာေကာင္းသြားလဲဆိုေတာ့ ညီမမွာ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ရသြားခဲ့ပါတယ္။ ညီမကိုယ္ညီမ ငါမသန္စြမ္းတစ္ေယာက္ပဲဆိုၿပီး အားငယ္ရမယ့္အခ်ိန္ မရွိေတာ့ဘူး။ ငယ္ဘ၀မွာ စိတ္ခံစားခ်က္ မရခဲ့တဲ့အတြက္ ရွက္တယ္၊ ေၾကာက္တယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ဘူး . . .
“ညီမက ေမြးကတည္းကလည္း ရြာမွာပဲ ေမြးခဲ့တာ၊ ေက်ာင္းမေနခင္ ေလးငါးႏွစ္အတြင္းမွာကို ဒီရြာ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ အကုန္လံုးက မ်က္မွန္းတန္းမိခဲ့တာ၊ ရြာမွာ အကုန္လံုးကလည္း ေဆြမ်ဳိးေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ ခြဲျခားဆက္ဆံတဲ့သူဆိုတာ မရွိခဲ့ဘူး။ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္မွာလည္း အကုန္လံုးက ရြာကပဲဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ မရွိဘူး။ အဲဒီမွာ ဘာေကာင္းသြားလဲဆိုေတာ့ ညီမမွာ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ရသြားခဲ့ပါတယ္။ ညီမကိုယ္ညီမ ငါမသန္စြမ္းတစ္ေယာက္ပဲဆိုၿပီး အားငယ္ရမယ့္ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး။ ငယ္ဘ၀မွာ စိတ္ခံစားခ်က္ မရခဲ့တဲ့အတြက္ ရွက္တယ္၊ ေၾကာက္တယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ညီမကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ၿပံဳးရယ္ၿပီး တက္တက္ၾကြၾကြ ရွိေနတယ္လို႔ လူေျပာမ်ားၾကတာပါ”
သို႔ရာတြင္ မသန္စြမ္းဆိုၿပီး ခြဲျခားျခင္း ခံရသည္မွာ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းတက္ရသည့္ ၁၀ တန္းတြင္ ျဖစ္သည္။ “ၿမိဳ႕ေက်ာင္းက ညီမအတြက္ ပတ္၀န္းက်င္အသစ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ညီမကို သူငယ္တန္းကေလးေတြထားတဲ့ အခန္းထဲမွာ အခန္းဖြဲ႕ၿပီး ေနခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ သူငယ္တန္းကေလးေတြက အရမ္းစပ္စုတယ္ေလ၊ ေက်ာင္းဆင္းၿပီဆိုတာနဲ႔ အေပါက္ကေနလာၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ၾကတယ္။ အစက လူအခ်င္းခ်င္း ဘာလို႔ လာၾကည့္တာလဲဆိုၿပီး စိတ္ဆိုးမိတယ္။ ကိုယ္က မသန္စြမ္းဆိုတာ ခံယူမထားဖူးကိုး . . ေနာက္က်မွ ျပန္ေတြးမိတယ္၊ ‘ေအာ္ သူတို႔မွ မေတြ႕ဖူးတာ၊ ထူးဆန္းေနမွာေပါ့’ဆိုၿပီး စိတ္ထဲ မထားေတာ့ဘူး”ဟု ေမဇင္ေအာင္က ဆိုသည္။
ေမြးလာကတည္းက ယခု အသက္ ၂၉ႏွစ္အရြယ္အထိ ခ်စ္သူခင္သူေဖးမၾကင္နာသူမ်ား ၀န္းရံရွင္သန္ခဲ့ရသည့္အတြက္ ေမဇင္ေအာင္သည္ အခက္အခဲတိုင္းကို ေက်ာ္လႊားအႏိုင္ယူႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ “အခက္အခဲကေတာ့ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ရွိခဲ့တာပဲ။ ဘယ္အရာမွ လြယ္လြယ္ကူကူ ရခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ငယ္ဘ၀ဆိုလည္း ေတာ္ေတာ္ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရတာပါပဲ။ ညီမတို႔ မိသားစုေတြ၊ ေမာင္ႏွမေတြက အရမ္းဆင္းရဲတယ္၊ ေက်ာင္းေနတဲ့အခါ ေက်ာင္းသြားရတဲ့ လမ္းေတြကလည္း ရႊံ႕ေတြ ဗြက္ေတြနဲ႔ ၾကမ္းတမ္းပါတယ္။
ေတာင္ေပၚမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းေလးကို ၁၅ မိနစ္-မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္သြားရတယ္။ မိုးတြင္းဆိုရင္ လမ္းမွာ ႏံုးေတြနဲ႔ ၾကမ္းလြန္းလို႔ အေဖ၊ အေမ ဒါမွမဟုတ္ အစ္ကုိအစ္မေတြက ခ်ီၿပီး လိုက္ပို႔ေပးရတယ္။ ပညာသင္ခ်င္လြန္းလို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ သြားခဲ့ရပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ငယ္ဘ၀မွာ အခက္ခဲဆံုး ႀကံဳေတြ႕ရတာကေတာ့ ေငြေၾကးအခက္အခဲပါပဲ။ ညီမ သူငယ္တန္းတက္တဲ့ႏွစ္မွာ တစ္ရြာလံုး မီးေလာင္သြားခဲ့ေသးတယ္။ ဘာပစၥည္းမွလည္း မက်န္ေတာ့တဲ့အတြက္ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့တာေပါ့”ဟု ေမဇင္ေအာင္က ဆိုသည္။
မသန္စြမ္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သန္စြမ္းတဲ့ သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူမဆို ႀကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အတြက္ ေနရာတစ္ေနရာေတာ့ ရွိေနပါတယ္။ ငါႀကိဳးစားလည္း ဘာမွျဖစ္မလာဘူးလို႔ တခ်ဳိ႕ေတြက ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ ႀကိဳးစားၾကည့္လိုက္ပါ . .
ဘ၀ကို ႐ိုးရွင္းေအးေဆးစြာ ေနထိုင္လိုသည့္ ေမဇင္ေအာင္သည္ ဘြဲ႕ရပညာတတ္ျဖစ္လာသလို ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ပင္ ကြန္ပ်ဴတာကြၽမ္းက်င္စြာ ကိုင္တြယ္အသံုးျပဳႏိုင္လာခဲ့ၿပီး ယခုအခါ PinkyMay Online Shopping လုပ္ငန္းကို တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ ေဆာင္ရြက္ကာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ျပဳလ်က္ရွိသည္။
ဘ၀တြင္ေလာကဓံ႐ိုက္ခတ္မႈမ်ားအၾကား ႐ုန္းကန္ရွင္သန္ေနထိုင္သူအားလံုးသို႔-“မသန္စြမ္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သန္စြမ္းတဲ့သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူမဆို ႀကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အတြက္ ေနရာတစ္ေနရာေတာ့ ရွိေနပါတယ္။ ငါႀကိဳးစားလည္း ဘာမွျဖစ္မလာဘူးလို႔ တခ်ဳိ႕ေတြက ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ ႀကိဳးစားၾကည့္လိုက္ပါ . .တစ္ေန႔တစ္လံ ပုဂံဘယ္ေရြ႕မလဲဆိုတဲ့ ျမန္မာစကားပံုလိုပဲ တစ္ေန႔တစ္လံပဲ သြားၾကည့္လိုက္ပါ၊ ပုဂံဆိုတာ ေရာက္ကို ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီလိုပါပဲ. . ႀကိဳးစားရင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္”ဟု ေမဇင္ေအာင္က အားေပးစကား ေျပာၾကားလိုက္ပါသည္။
(Healthy Life ဂ်ာနယ္မွ စီစဥ္တင္ဆက္သည့္ အပတ္စဥ္ ေသာၾကာေန႔ထုတ္ Healthy Life ဂ်ာနယ္၊ https://www.facebook.com/healthylifejournalmyanmar/ ႏွင့္ www.healthylifejournalmyanmar.com တို႔တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသမွ် က်န္းမာေရးႏွင့္ အလွအပဆိုင္ရာ သတင္းမ်ား၊ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ား၊ အေမးအေျဖမ်ား၊ ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ မွ်ေ၀ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သည့္ Facebook စာမ်က္ႏွာ၊ Website မ်ားတြင္မဆိုျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းကို ခြင့္မျပဳပါေၾကာင္း အသိေပး ေၾကညာအပ္ပါသည္။)
