၊ ဇြန္ခိုင္ဦး ၊(ေဆး၀ါးတကၠသိုလ္)
အေဆာင္တြင္ေနသည့္ ကိုမင္းမင္းတစ္ေယာက္ မနက္ မနက္ အလုပ္ခ်ိန္ ၉ နာရီေရာက္ေအာင္ ေျပးလႊား သြားလာေနရသည့္အတြက္ ထမင္း၊ ဟင္း ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ အခ်ိန္မေပးႏိုင္။ မနက္မိုးလင္းလို႔ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးပြင့္တာနဲ႔ ကမန္းကတမ္း ထရသည္။ ေရခ်ဳိး၊ အ၀တ္အစားလဲၿပီး ႐ံုးသို႔အခ်ိန္မီေရာက္ေရး ဘတ္စ္ကားဂိတ္သို႔ ေျပးရသည္။ မဟုတ္လွ်င္ ဒီလို ကားက်ပ္ပံုမ်ဳိးႏွင့္ ႐ံုးကို အခ်ိန္မီေရာက္ဖို႔ မလြယ္ေရးခ် မလြယ္ပါ။ ႐ံုးေရာက္ေတာ့မွ အေရးႀကီး အလုပ္ေလးေတြလုပ္ၿပီး မနက္စာကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေလာက္ ေဖ်ာ္ေသာက္ရသည္။ ေန႔ခင္းတြင္ တဂြီဂြီျမည္လာေသာ သမုဒၵရာ၀မ္းတစ္ထြာအတြက္
ေန႔လယ္စာစားဖို႔ လမ္းေဘးဆိုင္ေလးေတြဆီ ေျပးရသည္။ လမ္းေဘးဆိုင္ေတြမွာ ဘယ္ဆိုင္က ေစ်းအသက္သာဆံုးလဲ ဆိုတာ ဒီ႐ံုးမွာ လုပ္သက္ႏွစ္ႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္သည့္ ကိုမင္းမင္း သိၿပီးသား၊ သို႔ရာတြင္ လခထုတ္ရက္တြင္ ေစ်းႀကီးေသာ္လည္း သန္႔ျပန္႔သည့္ လမ္းေဘးဆိုင္ကို ေရြးစားျဖစ္ၿပီး လကုန္ခါနီး ဆိုလွ်င္ေတာ့ အ၀စား ငါးရာဆိုတာေလာက္ႏွင့္ ႀကိတ္ရ ေတာ့သည္။ အစပိုင္းကေတာ့ ဒီလိုအစာေတြစားၿပီး ကိုမင္းမင္း ၀မ္းေလွ်ာသလိုလို၊ ဗိုက္နာသလိုလို ျဖစ္ဖူးေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေနသြားက်သြားလို႔လား မသိ။ ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့။ သို႔ေသာ္ အျပင္စာေတြကို ႏွစ္ခ်ီလမ်ား စားလာခ်ိန္တြင္ ကိုမင္းမင္း သူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲ ဘာျဖစ္လာႏိုင္သလဲ ဆိုတာ သိခ်င္လွေတာ့သည္။ကိုမင္းမင္းတုိ႔ကဲ့သို႔ အျပင္စာမ်ားကို အစားမ်ားသူတို႔အတြက္ အာဟာရဆိုင္ရာ အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာ ေဒၚ၀င္း၀င္းျမင့္က –
“မသန္႔ရွင္းတဲ႔ အျပင္စာေတြမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ မသန္႔တာေတြ မ်ားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ နံပါတ္ (၁) အခ်က္အေနနဲ႔ အီးကိုလိုင္ပိုး (E.coli) ရတတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆာမိုနဲလား၊ ရွီဂဲလား စတဲ့ ပိုးေတြ ရတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ၀မ္းပ်က္၀မ္းေလွ်ာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
နံပါတ္ (၂) အခ်က္အေနနဲ႔ တခ်ဳိ႕ အျပင္စာေတြမွာ ဓာတုပစၥည္း (Chemical)ေတြ ပါတတ္တဲ့အတြက္ အစာနဲ႔ ဓာတ္မတည့္တာ (Food Allergy) ျဖစ္တတ္ပါတယ္၊ အစာအဆိပ္ သင့္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေအာ့အန္တာ၊ ၀မ္းပ်က္တာ စတာေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
နံပါတ္ (၃) အေနနဲ႔ အျပင္စာ အမ်ားစုက ဆီမသန္႔ တတ္ပါဘူး။ အေၾကာ္ခံဆီလို မသန္႔တဲ့ ဆီေတြကို သံုးၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ ေရာင္းခ်ေလ့ ရွိတဲ့အတြက္ မ်ားမ်ားစားရင္ ေသြးတြင္း ကိုလက္စထေရာေတြ တက္လာ တတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆီးခ်ဳိေသြးခ်ဳိ ေရာဂါ ေတြလည္း ျဖစ္လာႏိုင္သလို ကင္ဆာ အႏၲရာယ္လည္း ရွိေနပါတယ္။
နံပါတ္ (၄) အခ်က္အေနနဲ႔ေျပာရရင္ အျပင္စာတခ်ဳိ႕က အခ်ဳိမႈန္႔ေတြကို ေပါေပါ မ်ားမ်ား ထည့္တတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဆီးခ်ဳိေရာဂါ၊ ေသြးတိုးေရာဂါ၊ ကိုလက္စထေရာ မ်ားတာနဲ႔ ကင္ဆာေရာဂါေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္” ဟု သတိေပး ေျပာၾကားထားသည္။ တစ္ခါတေလ နယ္က အေမက ကိုမင္းမင္းအတြက္ စားေရးေသာက္ေရး အဆင္ေျပေစဖို႔ အေၾကာ္အေလွာ္ေတြ ပို႔ေပးတတ္သည္။ အေမကေတာ့ သားျဖစ္သူအတြက္ ဆီသန္႔သန္႔နဲ႔ ေသခ်ာေၾကာ္ေလွာ္ ေပးလိုက္ေသာ္လည္း တကယ္တမ္း ၾကာၾကာအထားမခံ၊ မႈိတက္လာသျဖင့္ သြန္ပစ္လိုက္ရတာ မ်ားသျဖင့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အေမ့ကို “ကြၽန္ေတာ္ စားရတာ အဆင္ေျပတာမို႔ အလုပ္႐ႈပ္ခံၿပီး ပိုမေပးပါနဲ႔” ဟုသာ တားလိုက္ ရေတာ့သည္။
‘၀က္သားေၾကာ္၊ အမဲေၾကာ္စတဲ့ အစာေတြကလည္း အလြန္ဆံုး တစ္ပတ္ထက္ ပိုၿပီး မစားသင့္ပါဘူး။ ပံုမွန္ေၾကာ္ထားတဲ့ အသားေၾကာ္
ဆိုရင္ အသားထဲက အရည္ေတြ ထြက္သြားပါတယ္။ အဲဒီလို အသားရည္ေတြ ထြက္ၿပီး ေျခာက္ေအာင္ ေၾကာ္ထားရင္ တစ္ပတ္ေလာက္ ခံပါတယ္။ အသားထဲက အရည္ေတြ အကုန္မထြက္ သြားဘူးဆိုရင္ အလြန္ဆံုး သံုးရက္ေလာက္ပဲ ခံပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ မႈိတက္ ေနႏိုင္ပါတယ္” ဟု ေဒါက္တာေဒၚ၀င္း၀င္းျမင့္က ဆိုသည္။
ရသည့္လစာ တစ္သိန္းေက်ာ္ေလးျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးတြင္ အေဆာင္စရိတ္၊ စားစရိတ္၊ သြားလာစရိတ္၊ သာေရးနာေရးစရိတ္ စသည့္ အေထြေထြစရိတ္မ်ားျဖင့္ ဘ၀ျဖတ္သန္းေနရေသာ ကိုမင္းမင္းတစ္ေယာက္ အခ်က္အျပဳတ္ေတာ္ေသာ ဇနီးမယားယူၿပီး လုပ္ေကြၽးဖို႔ကလည္း မတတ္ႏိုင္ေသးေပ။ “ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္ဘာသာ အိမ္မွာ ဆီသန္႔သန္႔နဲ႔ အခ်ဳိမႈန္႔၊ ၾကက္သားမႈန္႔ေတြ မထည့္ဘဲ အရသာရွိေအာင္ ဆားနဲ႔သၾကား နည္းနည္းထည့္ၿပီး အခ်ိန္ေပးခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္သင့္ပါတယ္” ဟု ေဒါက္တာ ေဒၚ၀င္း၀င္းျမင့္က အႀကံျပဳထားေသာ္ျငား ကိုမင္းမင္းအတြက္ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ကလည္း အခ်ိန္မေပးႏိုင္၊ ခ်က္လည္း မခ်က္တတ္။ အျပင္စာမ်ားကို ႏွစ္ရွည္လမ်ား စားၿပီး ေရာဂါထူေပ်ာ လာမည္ကိုလည္း စိုးရိမ္ေနမိ၏။ ကိုမင္းမင္း တစ္ေယာက္ ဘာလုပ္သင့္သနည္း. .။
ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ စားသံုးသူမ်ားကို အမွန္တကယ္ ေစတနာထားၿပီး သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္စြာ ခ်က္ျပဳတ္ေရာင္းခ် သူမ်ားသာ
ေပၚလာပါေစဟု ကိုမင္းမင္း လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ဆႏၵျပဳေန မိေတာ့သည္။
