ပါေမာကၡေဒါက္တာ ဥာဏ္၀င္းေက်ာ္
ဦးေႏွာက္ႏွင္႕ စိတ္က်န္းမာေရး အထူးကုဆရာ၀န္ႀကီး ေျပာၾကားသည္
အသက္ ၃၅ႏွစ္အရြယ္ ကိုလတ္ဟာ သူ႔လက္ကိုင္ဖုန္း ကင္မရာထဲမွာ တိမ္စိုင္တိမ္လိပ္ပံုေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ႐ိုက္ထားတယ္။ အဲဒီ တိမ္စိုင္
တိမ္လိပ္ ပံုေတြကို ေန႔ေန႔ညည ၾကည့္ေနၿပီး တိမ္ေတြထဲမွာ ဆင္ႀကီးရွိတယ္လို႔ မမႀကီးကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ “ဒီတိမ္တိုက္ႀကီးထဲက
ဆင္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ကိုယ္စားျပဳတာ သိလား မမႀကီး၊ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က အတိတ္ဘ၀က ဆင္ျဖဴေတာ္ျဖစ္လုိ႔ ဆင္၀င္စား
တာပါ။ ေကာင္းကင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တိမ္ေတြထဲမွာ ဆင္ျဖဴေတာ္ႀကီး ေတြ႕တယ္။ အဲဒီ တိမ္ေတြထဲက ဆင္ျဖဴေတာ္ႀကီးဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ပဲ . .” လို႔ မမႀကီးကိုေျပာရင္း သူ႐ိုက္ထားတဲ့ ဖုန္းကင္မရာထဲက တိမ္တိုက္ပံုတစ္ပံုကို လက္ညႇဳိးထိုးျပခဲ့တယ္။“ဘယ္မွာလဲ”
လို႔ မမႀကီးက တအံ့တၾသေမးေတာ့ ကိုလတ္က “တိမ္ထဲမွာေလ . . အဲဒါ ကြၽန္ေတာ္”ဆိုၿပီး လက္ညႇဳိးထိုးျပတယ္။ “မျမင္ရပါဘူး၊
ဘာဆင္မွ မေတြ႕ရပါဘူး၊ မမႀကီးေတာ့ တိမ္ေတြပဲ ေတြ႕ရတယ္” လို႔ ေျပာေတာ့ -“ဒီမွာ တိမ္ အဆုပ္အဆုပ္ေတြ ေတြ႕လား၊ ဒီပံုကို
စိုက္ၾကည့္ . . စိုက္ၾကည့္ရင္ ဆင္ပံုႀကီး ပီပီျပင္ ျပင္ျမင္ရလိမ့္မယ္” လို႔ ေျပာတယ္။
“ဘာပံုမွ မျမင္ရပါဘူး” လို႔ေျပာေတာ့ ကိုလတ္တစ္ေယာက္ ႐ွဴး႐ွဴးရွားရွား ျဖစ္လာၿပီး “ဘာလို႔ မျမင္ရတာလဲ၊ တံုးလွခ်ည္လား၊ ဒီပံုကို
ေသခ်ာၾကည့္ပါဆို” ဆိုၿပီး စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ ရန္ရွာေတာ့မယ့္ အရိပ္အေယာင္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ မမႀကီးလည္း “႐ိုးတိုးရိပ္တိတ္
ေတာ့ ျမင္သလိုပဲ” လို႔ ေလွ်ာခ်လိုက္ေတာ့- “႐ိုးတိုးရိပ္တိတ္ ဆိုကတည္းက အသံုးမက်လို႔ေပါ့၊ ေသခ်ာၾကည့္ပါဆို. ဒီေလာက္ ထင္ရွား
ေနတဲ့ဟာ” ေနာက္ဆံုးက်မွ မမႀကီးလည္း မေနသာေတာ့ဘဲ-“ေအး ေအး . . ဟုတ္ပါတယ္ . . ဆင္ပံုႀကီး ျမင္ရတယ္ေတာ္. .ေျပာပါဦး” လို႔ ေျပာလိုက္ ရေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါက်မွ ကိုလတ္က ေက်နပ္သြားၿပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ဆက္တိုက္ ေျပာေနေတာ့တယ္။
ဒီတိမ္တိုက္ႀကီးထဲက
ဆင္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကို
ကိုယ္စားျပဳတာ သိလား
မမႀကီး၊ တကယ္ေတာ့
ကြၽန္ေတာ္က အတိတ္ဘ၀က
ဆင္ျဖဴေတာ္ျဖစ္လုိ႔
ဆင္၀င္စားတာပါ။
ေကာင္းကင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
တိမ္ေတြထဲမွာ ဆင္ျဖဴေတာ္ႀကီး
ေတြ႕တယ္။ အဲဒီ တိမ္ေတြထဲက
ဆင္ျဖဴေတာ္ႀကီးဆိုတာ
ကြၽန္ေတာ္ပဲ . . .
ေနာက္တစ္ေန႔ က်ေတာ့လည္း ကိုလတ္ဟာ သူ႔ပံုကို ေကာင္းကင္မွာ ေတြ႕တယ္၊ ေကာင္းကင္မွာ သူဟာ ဆင္ျဖဴေတာ္အျဖစ္နဲ႔ ၀ဲပ်ံၿပီး လာသမွ် က်ားေတြ၊ ၀က္၀ံေတြ၊ ငွက္ႀကီးေတြကို တိုက္ခိုက္တာ သူပဲ ႏိုင္တယ္ . .ဆိုတာေတြကို တစ္ေန႔တစ္မ်ဳိး မ႐ိုးရေအာင္ ေျပာျပ
ပါေတာ့တယ္။ ပထမေန႔က က်ားႀကီးနဲ႔ တိုက္တာ ေျပာတယ္၊ ေနာက္တစ္ေန႔ ၀က္၀ံနဲ႔ တိုက္ခိုက္တာ ေျပာတယ္၊ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့
ငွက္ႀကီးနဲ႔ တိုက္ခိုက္တာ ေကာင္းကင္ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္အရပ္မွာ တိုက္လိုက္၊ အေရွ႕အရပ္မွာ တိုက္လိုက္ . . တစ္ေန႔ တစ္ေနရာ ပံုစံတစ္မ်ဳိးစီနဲ႔ တိုက္ခိုက္ၾကတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ဆင္ျဖဴေတာ္ႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ အားလံုးကို အႏိုင္ရသြား
ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို မမႀကီးတင္မက အိမ္မွာရွိတဲ့ လူအားလံုးကို အားပါးတရ ေျပာျပခဲ့တယ္။“အခု ကြၽန္ေတာ္ အႏိုင္ရ
သြားၿပီဆိုေတာ့ ဘိုးေတာ္က ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ရမယ္လို႔ သတိေပးထားတယ္” လို႔ ေနာက္ဆံုးပိတ္ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ အေတာအတြင္းမွာပဲ မမႀကီးကို အငယ္ဆံုးမေလးက ထူးဆန္းတဲ့စကား ေျပာလာခဲ့တယ္။
“မမႀကီး . . မမႀကီး . .ကိုလတ္ ဘာေတြ ႐ွဴေနတာလဲ မသိဘူး၊ အခန္းထဲမွာ ဒီေရသန္႔ဘူးေလးနဲ႔ ပိုက္ေတြနဲ႔
႐ွဴလိုက္႐ႈိက္လိုက္ လုပ္ေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီ . .” လို႔ အငယ္ဆံုးေလး မယ္ေထြးက ေျပာျပခဲ့တယ္။“ဟုတ္လား၊ ေတြ႕တာ ေတာ္ေတာ္
ၾကာေနၿပီလား” လို႔ ေမးေတာ့ မယ္ေထြးက-
“ေတြ႕ဖူးတာ ၾကာၿပီ၊ ကိုလတ္ တစ္ခါတစ္ခါ ႐ွဴ႐ွဴေနတာ ေတြ႕ေတြ႕ေနတာေတာ့ ၾကာၿပီ၊ ေလး-ငါးလေလာက္ေတာ့ ရွိေရာ့မယ္
. . အခု ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ႐ွဴတာေတြ ပိုပိုမ်ားလာတယ္” ဆိုၿပီး ေျပာတာနဲ႔ အဲဒီ ေရသန္႔ပုလင္းေလးနဲ႔ ပိုက္ေတြကို အသိ ႏွစ္ေယာက္၊ သံုးေယာက္ကို ျပၾကည့္ေတာ့ မူးယစ္ေဆးနဲ႔ ပတ္သက္တယ္လို႔ ေျပာလာၾကပါတယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္းပါပဲ . .အဲဒီေရသန္႔ဘူးေတြ၊ ပိုက္ေတြမရွိေတာ့ေပမယ့္ ကိုလတ္ဟာ လိုက္ရွာမေနဘူး၊ “တရားထိုင္ၿပီး သမာဓိ ထူေထာင္လိုက္ဦး” ဆိုတဲ့ သတိေပးသံ
ၾကားတယ္လို႔ ေျပာၿပီးကတည္းက အခန္းေအာင္းၿပီး တရားထိုင္ေနတယ္။ တရားထိုင္ေနရာကေန ဆင္ႀကီးက ပိုပိုၿပီး ခြန္အား ႀကီးလာ
တယ္။ တန္ခိုးေတြလည္း ပိုထြားလာတယ္၊ အဲဒီဆင္ႀကီးက သူရဲ႕ အတိတ္ဘ၀နဲ႔ လက္ရွိဘ၀ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္ဆိုၿပီး အိမ္သူအိမ္သား
ေတြနဲ႔ စကားေျပာရ၊ ဆိုရ အဆင္မေျပတာေတြ ရွိလာရင္ ေအာ္တာ၊ ဟစ္တာေတြ လုပ္လာတယ္။ စိတ္တိုၿပီး အခန္းထဲက ပစၥည္း
ေတြကို ဖ်က္ဆီးတာေတြ၊ ကန္ေက်ာက္တာေတြလည္း လုပ္လာခဲ့ပါတယ္။
“ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္မယ္လည္း ေျပာေသးတယ္၊ တရားထိုင္ၿပီး သမာဓိထူေထာင္ေနတဲ့ သူက ဒီလို ေဒါသႀကီး
စရာလား . .” ဆိုၿပီး မမႀကီးက ဆူပူေငါက္ငမ္းေတာ့လည္း ကိုလတ္ ၾကမ္းတမ္းတာေတြက ရပ္မသြားခဲ့ပါဘူး။ “တန္ခိုး
ထြားလာလို႔ အတိုက္အခိုက္ေတြ ရွိလာတယ္၊ ဒီအတိုက္အခိုက္ေတြက က်ားေတြ၊ ၀က္၀ံေတြ၊ ငွက္ႀကီး၀န္ပိုေတြရဲ႕ အစြယ္အပြားေတြက တျခားေနရာမွာ အင္အားသြားၿပီး စုေဆာင္းၾကရင္းနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း အင္အားႀကီးေအာင္ လုပ္ၿပီး ငါ့ကို လာတိုက္ခိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾက တယ္” ဆိုၿပီး အရင္က – ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသ ရွိခဲ့တဲ့ မမႀကီးကိုပါ ေအာ္ထုတ္တာေတြ၊ ပစၥည္းေတြနဲ႔ ေကာက္ေပါက္တာေတြ လုပ္လာခဲ့တယ္။
“တစ္ခုခု ထိခိုက္သြားရင္ အႏၲရာယ္ သိပ္မ်ားတယ္ေလ . .ဒါေၾကာင့္ ဒီအတိုင္းထားလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ဆရာ့ဆီကို
ေခၚလာခဲ့ရတာပါ” လို႔ ကိုလတ္ရဲ႕ မမႀကီးက ဆရာ့ကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
“တန္ခိုးရွိတယ္ဆိုတာ ဆရာ ယံုလား၊ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႔ ေကာင္းကင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို တာ၀န္ေပးတယ္ဆိုတာ ဆရာ လက္ခံလား” လို႔ ေမးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဆရာက- “ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့၊ ဆက္ေျပာပါဦး” ဆုိေတာ့မွ သူ႔ဖုန္းကိုဖြင့္ၿပီး တိမ္စိုင္တိမ္လိပ္ေတြကို ႐ိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုကို ျပခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သာမန္တိမ္တိုက္ တစ္ခုပါပဲ။ “ဆရာ ေသခ်ာၾကည့္ . .
ဒီမွာ ဘိုးေတာ္ႀကီး ေတြ႕လား”လို႔ ေမးေတာ့- “ဘယ္ေနရာကို ဘိုးေတာ္ႀကီးလို႔ ေျပာတာလဲ” ျပန္ေမးလိုက္တဲ့အခါ တိမ္ပံုကို ေထာက္ျပ
ၿပီး- “ဒါက ေခါင္းပိုင္း၊ ဒါက ကိုယ္ပုိင္း” စသျဖင့္ ေသခ်ာရွင္းျပ ေနခဲ့တယ္။ “ဒီဘိုးေတာ္ကေလ ကြၽန္ေတာ့္ကို ‘မင္း အခုခ်ိန္ကစၿပီး ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္ လုပ္ရမယ္၊ မင္းက်င့္စဥ္ေတြ က်င့္ရေတာ့မယ္’ လို႔ အၿမဲသတိေပးေနတာေပါ့ ဆရာ၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က
တန္ခိုးအာဏာေတြ ႀကီးလာၿပီဆိုတာ ေနာက္တစ္ပံုက ထပ္ေဖာ္ျပေနတယ္” ဆိုၿပီး ေနာက္တိမ္တစ္ပံုကို ေျပာင္းျပျပန္ပါတယ္။ “ဒီတိမ္ တိုက္ႀကီးမွာ ဆင္ႀကီးေလ ဆရာ ေတြ႕တယ္မလား . . အဲဒီဆင္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ကိုယ္စားျပဳ ေနတာေပါ့၊ အဲဒီဆင္ႀကီးက အစ
တုန္းက ေသးေသးေလး၊ အခုေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးလာတာ၊ ဒီအဆင့္ကို ေရာက္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ မနည္းတိုက္ခိုက္ ခဲ့ရတာပါဆရာ . . ၃-၄-၅ လရွိၿပီ၊ တိုက္ခိုက္ေနရတာ . . ပထမဆံုးက်ားႀကီးနဲ႔ နင္လား၊ ငါလား တိုက္ခဲ့ရတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ၀က္၀ံႀကီးနဲ႔ ေထြးလံုး သတ္ပုတ္ရင္း တိုက္ခဲ့ရတာေပါ့ ဆရာ၊ ၿပီးေတာ့ ငွက္ႀကီး ၀န္ပို၊ ဂဠဳန္ စတာေတြနဲ႔ေတာင္ တိုက္ခဲ့ရတာ” ဆိုၿပီး တိမ္ပံုေတြ တစ္ပံုၿပီး တစ္ပံု ျပခဲ့တယ္။
“ဟုတ္တာေပါ့၊ ခင္ဗ်ားက အေတာ္ေလးကို စနစ္တက်နဲ႔ စုစုေဆာင္းေဆာင္း လုပ္ထားတာပဲ” လို႔ ဆရာက ေျပာလိုက္
တဲ့အခါ- “အဲဒါ ေျပာတာေပါ့၊ ကြၽန္ေတာ္ ဒီေလာက္ က်င့္ေနတာေတာင္ လူေတြက မယံုၾကဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္ ဒီလို က်င့္ေနတာ လူေတြကို
ကယ္တင္ဖို႔ပဲေလ” လို႔ ဆိုပါတယ္။ “ကဲ . . ကယ္တင္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္က က်န္းမာၿပီး အားျပည့္ေနဖို႔ လိုတယ္။ အခု ခင္ဗ်ား
ေကာင္းေကာင္း မစားဘူး၊ ေကာင္းေကာင္း မအိပ္ဘူးလို႔ ေျပာသံၾကားတယ္၊ ဒီေတာ့ ေဆး႐ံုတက္ၿပီး အေၾကာေဆး အသားေဆးေတြ ထုိးရင္း ေကာင္းေကာင္းစား၊ ေကာင္းေကာင္း အနားယူဖို႔ လိုတယ္” “မရဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္က က်င့္စဥ္ေတြ က်င့္ၿပီး ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္း
ေဆာက္တာေတြ လုပ္ရေတာ့မယ္၊ ကြၽန္ေတာ္က မစားလည္း ရတယ္၊ မအိပ္လည္း ရတယ္ ဆရာ”
“ဒီေလာက္တန္ခိုးေတြ ထြားေနမွေတာ့ အထူးတလည္ ထပ္က်င့္စရာမလိုပါဘူး၊ တျခားဘယ္မွ သြားက်င့္မေနနဲ႔ေတာ့ ..ေဆး႐ံုမွာပဲ နားၿပီး
ေဆး႐ံုက အခန္းကို ခင္ဗ်ားက်င့္စဥ္က်င့္တဲ့ ေနရာအျဖစ္ မွတ္ယူၿပီး အားေမြးလိုက္ရင္ အဆင္ေျပမွာပါ. .မစား ၊ မအိပ္လည္း ရတယ္
ဆိုေပမယ့္ က်န္တဲ့ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ မ၀င္ႏိုင္ေအာင္ ေဆး႐ံုမွာ ေအးေအးေဆး ေဆးအနားယူၿပီး လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြ လုပ္ပါ”လို႔ အတန္တန္ေျပာမွ ေဆး႐ံုတက္ဖို႔ လက္ခံသြားပါ ေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ကိုလတ္ကို ေဆး႐ံုမွာ အေၾကာေဆးေတြ၊ အသားေဆးေတြ ထိုးေပးၿပီး သင့္ေတာ္တဲ့ ကုသမႈေတြ ေပးေနရပါတယ္။
အားလံုး ကိုယ္၊ စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာ ၾကပါေစ။
