———၊ စူး (ဆေးဝါးတက္ကသိုလ်) ၊———
တစ်နှစ်အကြာက ကျွန်တော့်ချစ်သူ ကားတိုက်ခံခဲ့ရပါတယ်။ သူ့ခါးကျိုးသွားပြီး စိတ်ဓာတ်အကြီးအကျယ် ကျသွားတဲ့အတွက် သူ့အနေနဲ့ နောက်တစ်ခါ လမ်းပြန်လျှောက်နိုင်ဖို့ မလွယ်ဘူးလို့ ဆရာဝန်တွေက ပြောပြခဲ့ပါတယ်။ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာကော စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာပါ အလွန်အမင်း ထိခိုက်သွားတဲ့ ချစ်သူ့အတွက် စောင့်ရှောက်မှုပေးဖို့ အများကြီး လိုအပ်ခဲ့ပါတယ်။
နှစ်လလောက်ကြာတော့ သူက ကျွန်တော့်ကို ပြောပါတယ်။ သူက ကျွန်တော့်အတွက် စိတ်ကျေနပ်ပျော်ရွှင်ကြည်နူးမှု ပေးနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး၊ ဒါကြောင့် တခြားအမျိုးသမီးတွေနဲ့ တွေ့ကြည့်ပြီး ချစ်သူအဖြစ် လက်တွဲဖို့နဲ့ လက်ထပ်ဖို့ တိုက်တွန်းခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်က သူ့ကို အရင်ကတည်းက အကြိမ်ကြိမ် လက်ထပ်ခွင့်တောင်းခဲ့တာကို သူငြင်းဆန်ခဲ့ပြီး အခုတစ်ကြိမ်မှာ တခြားမိန်းကလေးနဲ့တွဲဖို့သာ ပြောခဲ့တာပါ။
ကျွန်တော်ကလည်း သူနဲ့သာ လက်ထပ်ချင်တဲ့အကြောင်း၊ တစ်ကမ္ဘာလုံး ရှိရှိသမျှ မိန်းကလေးတွေထဲက သူ့ကို ဘဝလက်တွဲဖော်အဖြစ် ရွေးချယ်ပြီး ဖြစ်ကြောင်းရှင်းပြခဲ့တဲ့အခါ သူက ဘီးတပ်ကုလားထိုင်နဲ့ လက်ထပ်ချင်စိတ်မရှိကြောင်း ငြင်းဆန်ခဲ့ပြန်ပါတယ်။
“ဒါဆိုရင် မင်းလမ်းလျှောက်နိုင်တဲ့နေ့အထိ ကိုယ်စောင့်မယ်”
သုံးရက်လောက်အကြာက ကျွန်တော် သူ့အတွက် မနက်စာပြင်ဆင်ချက်ပြုတ်နေချိန်မှာ အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်တဲ့အသံကို ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော်ပြေးကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော်ရဲ့ ချစ်လှစွာသော ချစ်သူက သူ့ခြေထောက်ပေါ်ရပ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းချင်း လျှောက်နေလေရဲ့။
အခုတော့ ကျွန်တော်တို့ နောက်လမှာ လက်ထပ်ဖို့ စီစဉ်နေပါပြီ။
ကျွန်တော့်ဇာတ်လမ်းလေးကနေ မိတ်ဆွေတွေကို ပြောပြချင်တာက ဘယ်တော့မှ မျှော်လင့်ချက်ကို အဆုံးရှုံးမခံဖို့နဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာရဲ့ တန်ဖိုးကို ဘယ်သောအခါမှ လျှော့မတွက်ဖို့ မျှဝေပေးလိုက်ပါတယ်ဗျာ။
