အသည္းဟာ ခႏၶာကုိယ္ရဲ ႔ ဇီ၀ကမၼျဖစ္စဥ္ေတြထဲမွာ အဓိကအေရးပါတဲ့ အဂၤါအစိတ္အပိုင္းတစ္ခု ျဖစ္သလို အံ့ဖြယ္ဘနန္းစြမ္းရည္ေတြကိုလည္း ပိုင္ဆုိင္ထားပါတယ္။ အသည္းက အဓိကအားျဖင့္ သည္းေျခရည္ထုတ္ၿပီး အစာေခ်ဖ်က္တဲ့စနစ္ကို အေထာက္အကူျပဳပါတယ္။ အသည္းရဲ ႔ ဒုတိယအေရးႀကီးဆံုး လုပ္ငန္းကေတာ့ အသားဓာတ္၊ အဆီဓာတ္၊ ကစီဓာတ္ေတြရဲ ႔ ဇီ၀ကမၼျဖစ္စဥ္မွာ ပါ၀င္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဆီဓာတ္ျဖစ္တဲ့ ကိုလက္စထေရာနဲ႔ လိုက္ပိုပ႐ိုတင္းေတြကိုလည္း အသည္းထဲမွာ ေခ်ဖ်က္ၿပီး လိုအပ္တဲ့စြမ္းအင္ရေအာင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးပါတယ္။ ပိုလွ်ံေနတဲ့အဆီေတြကို အဆီတစ္သွ်ဴးေတြဆီပို႔ၿပီး သိုေလွာင္ထားပါတယ္။ အသည္းရဲ ႔ တတိယအေရးႀကီးဆံုး လုပ္ငန္းတာ၀န္ကေတာ့ ခႏၶာကိုယ္က မလိုလားအပ္တဲ့ အဆိပ္အေတာက္၊ အညစ္အေၾကး၊ ဓာတ္ပစၥည္းေတြ၊ ေဆး၀ါးေတြကို ေခ်ဖ်က္စြန္႔ထုတ္ေပးတဲ့ လုပ္ငန္းျဖစ္ပါတယ္။
အသည္းေရာင္တာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာပါလဲ
အသည္းေရာင္တာကေတာ့ အသည္းထဲမွာရွိတဲ့ ဆဲလ္ေလးေတြပ်က္စီးၿပီး မူလတာ၀န္ျဖစ္တဲ့ ဘီလီ႐ူဘင္ေခၚ အ၀ါေရာင္ဓာတ္ပစၥည္းကို မေခ်ဖ်က္ႏိုင္လို႔ ျဖစ္ရတာပါ။ အသည္းေရာင္တဲ့ ေရာဂါအရင္းအျမစ္ကေတာ့ ေျမာက္မ်ားစြာရွိပါတယ္။ အသည္းေရာင္တာကို ျပင္းထန္စြာေရာင္ျခင္းနဲ႔ နာတာရွည္ တေငြ႕ေငြ႕ေရာင္ျခင္းလို႔ ခြဲျခားထားပါတယ္။ ႐ုတ္တရက္ ျပင္းထန္စြာေရာင္တဲ့ အသည္းေရာဂါမွာ လူနာက မ်က္လံုးေတြ/ အသားေတြ၀ါလာမယ္၊ ညာနံေစာင္း အသည္းေနရာက ေအာင့္လာမယ္၊ အစားအေသာက္ပ်က္မယ္၊ ပ်ဳိ ႔အန္မယ္၊ ကိုယ္လက္မအီမသာျဖစ္မယ္၊ ရက္အနည္းငယ္ၾကာတဲ့အထိ တေငြ႔ေငြ႕႔နဲ႔ အဖ်ား၀င္မယ္။
တေငြ႕ေငြ႔ နာတာရွည္အသည္းေရာင္ျခင္းမွာေတာ့ လူနာက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မခံစားရဘူး။ အသားမ၀ါဘူး။ ဖြဲမီးလို တေငြ႔ေငြ႔ေလာင္ၿပီး အသည္းပ်က္စီးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ ႔ဆိုရင္ အသည္းေျခာက္မွ အသည္းကင္ဆာျဖစ္မွ သိရတာမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ အဓိက အျဖစ္မ်ားတဲ့ အသည္းေရာင္ျခင္းကေတာ့ အသည္းေရာင္အသား၀ါ ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးေတြေၾကာင့္ပါ။ အသည္းေရာင္အသား၀ါ ဗိုင္းရပ္စ္ပိုး ေအ၊ ဘီ၊ စီ၊ ဒီ၊ အီးနဲ႔ ဂ်ီအထိ ေတြ႔ရွိထားေပမယ့္ ေနာက္ဆက္တြဲ အသည္းထိခိုက္ေစတဲ့ ဘီနဲ႔စီအေၾကာင္းကို အထူးေျပာျပလိုပါတယ္။
အသည္းေရာင္အသား၀ါ ဘီပိုးအေၾကာင္း
ဘီပိုးက ပိုးသယ္ေဆာင္ထားသူရဲ ႔ ေသြး၊ ေခြၽး၊ တံေတြး၊ ဆီး၊ သုက္ရည္မွတစ္ဆင့္ တျခားသူဆီကို ကူးစက္ႏိုင္ပါတယ္။ ပိုးရွိတဲ့မိခင္က ကိုယ္၀န္ေဆာင္စဥ္မွာ ကေလးဆီ ကူးႏိုင္သလို ေမြးဖြားရာမွာလည္း ေသြးနဲ႔ထိၿပီး ကူးႏိုင္ပါတယ္။ ဘီပိုးမွာ ထူးျခားတာက ကာကြယ္ေဆးရွိတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘီပိုးဟာ ခႏၶာကိုယ္ထဲေရာက္ၿပီး ေလးပတ္ကေန ေျခာက္ပတ္အတြင္း အသည္းေရာင္ေစႏိုင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ ႔သူေတြမွာ ျပင္းထန္တဲ့ အသည္းေရာင္လကၡဏာေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ ႔သူေတြမွာ ျပင္းထန္တဲ့လကၡဏာမျပဘဲ တျဖည္းျဖည္း တေငြ႕ေငြ႔ ျဖစ္ပြားတဲ့ နာတာရွည္အသည္းေရာင္အဆင့္ ေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုလူေတြမွာ ေနာက္ဆက္တြဲေရာဂါေတြျဖစ္တဲ့ အသည္းေျခာက္တာ၊ အသည္းကင္ဆာတို႔လို ဆိုးက်ဳိးေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
ဘီပိုးရွိ၊ မရွိ ေသြးစစ္ၿပီး သိႏိုင္ပါတယ္။ ဘီပိုးရွိသူတိုင္းလည္း မေပ်ာက္ႏိုင္တဲ့ ေရာဂါမဟုတ္ပါဘူး။ ဘီပိုးသယ္ေဆာင္ထားၿပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘာေရာဂါလကၡဏာမွ မျပဘဲ ေနေကာင္းေနသူေတြရွိသလို ဘီပိုးစေတြ႔ၿပီး တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း အျပင္းအထန္ အသည္းေရာင္ေရာဂါရသူေတြ၊ အသည္းကင္ဆာျဖစ္သူေတြလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ တခ်ဳိ ႔လည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာမွ နာတာရွည္ အသည္းေရာင္တဲ့အဆင့္ကို ကူးေျပာင္းသြားတာ ရွိပါတယ္။ ဘီပိုးရွိလာရင္ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ နားလည္တတ္ကြၽမ္းတဲ့ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြနဲ႔ ျပသသင့္ပါတယ္။ ဘီပိုးအတြက္ ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးေသေစႏိုင္တဲ့ ေဆး၀ါးေတြေပၚေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
အသည္းေရာင္အသား၀ါ စီပိုးအေၾကာင္း
စီပိုးက အမ်ားအားျဖင့္ ေသြးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ထိမိ၊ ကိုင္မိ၊ အသံုးျပဳမိရာကတစ္ဆင့္ ကူးစက္ခံရသူရဲ ႔ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ေရာက္ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အမ်ားစုက စီပိုးပါတဲ့ ေသြးကိုသြင္းမိလို႔ ရရွိတာပါ။ ဒါ့အျပင္ မသန္႔စင္တဲ့ ေဆးထိုးအပ္ေတြကို ထိုးမိရာကတစ္ဆင့္ ကူးစက္ခံရႏိုင္သလို မိခင္မွာ စီပိုးရွိေနၿပီး ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးပမာဏကလည္း မ်ားတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ကာလနဲ႔ ေမြးဖြားစဥ္ကာလမွာ ရင္ေသြးငယ္ဆီ ကူးစက္ႏိုင္ပါတယ္။ တျခားကေတာ့ ေခြၽး၊ တံေတြး၊ သုက္ရည္၊ မိန္းမကိုယ္ကထြက္တဲ့ အရည္ေတြကတစ္ဆင့္ ကူးစက္ႏိုင္ပါတယ္။ စီပိုးရွိ၊ မရွိကိုလည္း ေသြးစစ္ေဆးတဲ့နည္းနဲ႔ သိႏိုင္ပါတယ္။
စီပိုးရွိရင္ ပထမဆံုး အသည္းကိုထိခိုက္ၿပီး အသည္းေရာင္တာ စၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ ႔လူေတြမွာ မ်က္လံုး၀ါမယ္၊ အသား၀ါမယ္၊ ဆီးအေရာင္ အ၀ါရင့္ေရာင္ေျပာင္းမယ္၊ ကိုယ္လက္မအီမသာျဖစ္မယ္၊ အစားအေသာက္ပ်က္မယ္၊ ပ်ဳိ ႔အန္မယ္။ တခ်ဳိ ႔မွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ မခံစားရဘဲ အသည္းေရာင္ျခင္းအျဖစ္သာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီလိုလူေတြမွာ အသည္းေရာင္ပိုး၀င္လာတာ မသိလိုက္ဘဲ အသည္းကို တေငြ႔ေငြ႔ တျဖည္းျဖည္း ထိခိုက္ပ်က္စီးမႈ ခံရေတာ့တာပါပဲ။ ဘီပိုးနဲ႔ စီပိုး မတူတဲ့အခ်က္အရ စီပိုးရွိသူက အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် အသည္းထိခိုက္ ပ်က္စီးလာမွာမို႔ ႀကိဳတင္လက္ဦးမႈယူ ကုသတဲ့စနစ္ကို စဥ္းစားလာၾကပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ စီပိုးအတြက္ ေခတ္မီေဆး၀ါးေတြ ေပၚေနၿပီျဖစ္လို႔ စီပိုးရွိရင္ တတ္ကြၽမ္းနားလည္တဲ့ ဆရာ၀န္နဲ႔ တိုင္ပင္ကုသမႈ ခံယူသင့္ပါတယ္။
(အသည္းေရာဂါအထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီး ပါေမာကၡဦး၀င္းႏိုင္၏ အသည္းေရာဂါအေၾကာင္း ေျပာျပမယ္စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။)
