———၊ ဇြန္ခိုင္ဦး (ေဆး၀ါးတကၠသိုလ္) ၊———
အ႐ိုးသိပ္သည္းမႈပမာဏက အသက္ ၂၅-၃၀ ႏွစ္အ႐ြယ္မွာ အျမင့္ဆံုးျဖစ္ၿပီး အဲဒီအသက္အ႐ြယ္ ေနာက္ပိုင္းေရာက္လာရင္ အ႐ိုးအတြင္း႐ွိ ကယ္လ္စီယမ္ဓာတ္ေဆြ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့နည္းသြားကာ အ႐ိုးဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ပံုကို အားနည္းသြားေစပါတယ္။ ဒီလိုေျပာလိုက္လို႔ မိတ္ေဆြက အသက္ ၃၀ ေက်ာ္အရြယ္ ျဖစ္ေနရင္လည္း စိုးရိမ္စရာမလိုပါဘူး။ အာဟာရစံုလင္ေအာင္ စားေသာက္တာ၊ ေလ့က်င့္ခန္းျပဳလုပ္တာေတြက အ႐ိုးက်န္းမာေရးကို ထိန္းထားႏိုင္ပါတယ္။ အ႐ိုးက သက္႐ွိတစ္သွ်ဴးျဖစ္လို႔ ေနထိုင္စားေသာက္မႈမွန္ရင္ အ႐ိုးျပန္လည္ အသစ္အစားထိုးျခင္းျဖစ္စဥ္ ပံုမွန္ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ ကယ္လ္စီယမ္ဓာတ္လိုပဲ ဗီတာမင္ဒီ၊ ေဖာ့စ္ဖရပ္စ္၊ မဂၢနီစီယမ္နဲ႔ ဗီတာမင္ေအကလည္း အ႐ိုးသန္စြမ္းေရးအတြက္ အေရးပါပါတယ္။
♦ ကယ္လ္စီယမ္
ေန႔စဥ္လိုအပ္တဲ့ ကယ္လ္စီယမ္ပမာဏ ျပည့္မီေအာင္ ရ႐ွိတာက အ႐ိုးမွာ ႐ွိရင္းစြဲ ကယ္လ္စီယမ္ ထိန္းထားႏိုင္ဖို႔ရာ အေထာက္အကူျဖစ္ေစပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္လူႀကီးေတြမွာ တစ္ေန႔ ကယ္လစီယမ္ ၁၀ဝ၀ မီလီဂရမ္ (အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ရင္ ၁၅၀ဝ မီလီဂရမ္)လိုအပ္ပါတယ္။
♣ ႏြားႏို႔တစ္ခြက္ ဒါမွမဟုတ္ ပဲႏို႔တစ္ခြက္မွာ ကယ္လ္စီယမ္ (၃၀ဝ) မီလီဂရမ္
♣ ဒိန္ခ်ဥ္တစ္ခြက္၊ တို႔ဟူးခြက္တစ္ဝက္၊ ကိုက္လန္ (၁) ခြက္ခြဲ ဒါမွမဟုတ္ ပန္းေဂၚဖီ (၂)ခြက္မွာလည္း ကယ္လစီယမ္ (၃၀ဝ) မီလီဂရမ္
တကယ္လို႔ လိုအပ္တဲ့ ကယ္လစီယမ္ရ႐ွိေရးအတြက္ ကယ္လစီယမ္ ျဖည့္စြက္ေဆးကို မွီဝဲမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ခႏၶာမွ စုပ္ယူမႈအေကာင္းဆံုးျဖစ္ေစဖို႔ ကယ္လ္စီယမ္ကို တစ္ႀကိမ္ေသာက္သံုးရင္ ၅၀ဝ မီလီဂရမ္ထက္ မေက်ာ္သင့္ပါဘူး။ ဗီတာမင္ဒီနဲ႔ တြဲဖက္မွီဝဲသင့္ၿပီး သံဓာတ္ၾကြယ္ဝတဲ့ အစားအစာ/ သံဓာတ္အားေဆးေတြနဲ႔ တြဲမစားရပါ။ ကယ္လ္စီယမ္ကာဘြန္နိတ္ပါတဲ့ အားေဆးကို အစာနဲ႔အတူ မမွီဝဲသင့္ပါ။ ကယ္လ္စီယမ္စစ္ထရိတ္ပါတဲ့ အားေဆးကို အစာနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ေဆးခ်ည္းျဖစ္ျဖစ္ မွီဝဲႏိုင္ပါတယ္။
♦ ဗီတာမင္ ဒီ
ေသြးထဲ႐ွိ ေဖာ့စဖာရပ္နဲ႔ ကယ္လ္စီယမ္တို႔ သင့္ေတာ္တဲ့ပမာဏ႐ွိေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားရာမွာ ဗီတာမင္ ဒီက အေရးႀကီးပါတယ္။ အသက္ (၅၀) ေအာက္ လူေတြက ေန႔စဥ္ ဗီတာမင္ဒီ ၄၀ဝ-၁၀ဝ၀ အိုင္ယူရ႐ွိဖို႔ လိုအပ္ၿပီး အသက္ (၅၀) ေက်ာ္ရင္ (၈၀ဝ-၂၀ဝ၀) အိုင္ယူလိုအပ္ပါတယ္။
♦မဂၢနီစီယမ္
မဂၢနီစီယမ္ အလံုအေလာက္မရ႐ွိရင္ ကယ္လ္စီယမ္ခ်ိဳ႕တဲ့မႈျဖစ္ေစသလို အ႐ိုးျဖစ္ေစတဲ့ ေဟာ္မုန္းေတြနဲ႔ ဗီတာမင္ဒီရဲ႕ အစြမ္းကို ေလ်ာ့က်ေစပါတယ္။ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္အထိ အမ်ိဳးသားက မဂၢနီစီယမ္ ၄၀ဝ မီလီဂရမ္နဲ႔ အမ်ိဳးသမီးက ၃၁၀ မီလီဂရမ္ လိုအပ္ကာ ဒီ့ထက္အသက္ႀကီးလာရင္ အမ်ိဳးသားက ၄၂၀ မီလီဂရမ္နဲ႔ အမ်ိဳးသမီးက ၃၂၀ မီလီဂရမ္ လိုအပ္ပါတယ္။ ဂ်ံဳ၊ အေစ့အဆန္၊ ငါးနဲ႔ အစိမ္းေရာင္ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြမွာ မဂၢနီစီယမ္ ပါဝင္ပါတယ္။ မဂၢနီစီယမ္ကို အားေဆးမွရယူလိုရင္ ၅၀ မီလီဂရမ္ မေက်ာ္သင့္ပါ။ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးအေနနဲ႔ ဝမ္းေလွ်ာတတ္လို႔ပါ။
♦ ေဖာ့စ္ဖရပ္စ္
အ႐ိုးဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ရာမွာ ေဖာ့စ္ဖရပ္စ္ကလည္း အေရးပါပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္လူႀကီးေတြအတြက္ တစ္ရက္တာ ေဖာ့စ္ဖရပ္စ္ လိုအပ္ခ်က္မွာ ၇၀ဝ မီလီဂရမ္ျဖစ္ၿပီး ႏို႔တစ္ခြက္၊ ဒိန္ခ်ဥ္တစ္ခြက္၊ ဒိန္ခဲအမာ ၂ ေအာင္စတို႔မွာ ေဖာ့စပါရပ္ ၂၃၀ မီလီဂရမ္ ပါဝင္သလို တျခားအစားအစာ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း ပါဝင္ပါတယ္။
♦ ဗီတာမင္ေအ
ဗီတာမင္ေအက ဆီးမွာ ကယ္လ္စီယမ္နဲ႔ အ႐ိုးျဖစ္ေပၚေစႏိုင္တဲ့ အရာေတြ စြန္႔ထုတ္မူကို ကန္႔သတ္ကာ အ႐ိုးျဖစ္ေစတဲ့ ပ႐ိုတင္းဓာတ္ေတြကို အေထာက္အကူေပးတဲ့နည္းနဲ႔ ေသြးထဲမွာ ကယ္လ္စီယမ္ လံုလံုေလာက္ေလာက္႐ွိေနေအာင္ ထိန္းသိမ္းမႈကို ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။
ဗီတာမင္ေအက ကိုက္လန္၊ ဟင္းႏုႏြယ္၊ ပန္းေဂၚဖီ၊ ပဲစိမ္း၊ ေထာပတ္သီး၊ လက္ဖက္စိမ္းလက္ဖက္နဲ႔ ဒိန္ခဲေတြမွာ ပါ႐ွိပါတယ္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ တစ္ေန႔တာ ဗီတာမင္ေအ လိုအပ္ခ်က္ အမ်ိဳးသမီး (၉၀) မီလီဂရမ္ႏွင့္ အမ်ိဳးသား (၁၂၀) မီလီဂရမ္ကို အစားအစာကပဲ ရႏိုင္ပါတယ္။
♦ အ႐ိုးက်န္းမာဖို႔ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၾကစို႔
အ႐ိုးေတြက သက္႐ွိတစ္သွ်ဴးေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ၾကြက္သားကို သန္မာေအာင္ လုပ္သလိုပဲ အ႐ိုးေတြကိုလည္း သန္မာေအာင္ ေလ့က်င့္ခန္းပံုမွန္ ျပဳလုပ္ေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ တစ္ပတ္မွာ အနည္းဆံုး ၄ ရက္နဲ႔ တစ္ႀကိမ္မွာ မိနစ္ ၃၀ ၾကာ ေလ့က်င့္ခန္း ျပဳလုပ္ေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
