—–၊ ေဒါက္တာေဒၚ၀င္း၀င္းျမင့္ (အာဟာရဆိုင္ရာ အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီး) ၊—–
ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ တစ္ဂရမ္စားတိုင္း ကယ္လိုရီ ေလးယူနစ္ရပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္သူတစ္ေယာက္က တစ္ေန႔ကို ကယ္လိုရီ ပွ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ၂၀၀၀ လိုပါတယ္။ လႈပ္ရွားမႈနည္းတဲ့ သူေတြဆို တစ္ေန႔ကို ၁၃၀၀ ေလာက္ပဲ လိုပါတယ္။ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈမ်ားတဲ့သူေတြ ဥပမာ- ကုန္ထမ္းတဲ့ ေယာက္်ားႀကီးေတြဆို တစ္ေန႔ကို ကယ္လိုရီ ၃၀၀၀ ေလာက္အထိ လိုပါတယ္။ ႐ံုးမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြဆို တစ္ေန႔ကို ကယ္လိုရီ ၁၆၀၀-၂၀၀၀ ေလာက္ပဲ လိုပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ္က တစ္ေန႔ကို ၂၀၀၀ ယူနစ္ စားတယ္ဆိုပါေတာ့။ သံုးလိုက္တာက ၁၆၀၀ ဆိုရင္ ၄၀၀၊ ၅၀၀ ေလာက္က ပိုေနပါတယ္။ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ ပိုေနတဲ့ ကယ္လိုရီ ၃၀၀၀ ျဖစ္သြားၿပီးဆိုတာနဲ႔ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ တစ္ေပါင္တက္ပါတယ္။ ကယ္လိုရီ ၃၀၀၀ ေလ်ာ့နည္းတာနဲ႔ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ တစ္ေပါင္က်ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ၀ခ်င္တဲ့သူေတြ တစ္ရက္ကို ကယ္လိုရီတစ္ရာ တိုးစားရင္ တစ္လျပည့္ရင္ တစ္ေပါင္တက္မွာပါ။ အဲလိုပဲ ပိန္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကယ္လိုရီကို တစ္ေန႔ ၅၀၀ ေလာက္ ေလွ်ာ့စားေပးပါ။ အစားအေသာက္ကို ၂၅၀ ကယ္လိုရီေလာက္ ေလွ်ာ့စားမယ္၊ လႈပ္ရွားမႈကို ကယ္လိုရီ ၂၅၀ ေလာက္ ေလာင္ကြၽမ္းသြားေအာင္ ျပဳလုပ္မယ္ဆိုရင္ ပိန္သြားမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ပံုမွန္ ထမင္းတစ္ပန္းကန္လံုး တစ္လံုးစားရင္ ၁၅၅ ကယ္လိုရီရပါတယ္။ ထမင္းတစ္ပန္းကန္ကိုဆိုရင္ ကယ္လိုရီ ၂၆၀ ကေန ၃၆၀ အထိ ရပါတယ္။ တစ္နာရီလမ္းေလွ်ာက္တာနဲ႔ ကယ္လိုရီ ၂၀၀ ျပည့္ေအာင္ေတာင္ မေလာင္ကြၽမ္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ အစားေလွ်ာ့စားသလို ကိုယ္အေလးခ်ိန္မွ်တေအာင္လုပ္မွ မ၀မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ပ႐ိုတင္းဓာတ္
ပ႐ိုတင္းဓာတ္(အသားဓာတ္)ကလည္း ခႏၶာကိုယ္ႀကီးထြားေစတဲ့ေနရာမွာ အေရးႀကီးပါတယ္။ အသားဓာတ္ေတြ ၿပိဳကြဲတဲ့အခါ အမိုင္ႏိုအက္စစ္ျဖစ္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္အတြက္ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီး လုပ္ေပးပါတယ္။ ေဟာ္မုန္းဓာတ္ေတြ ထုတ္လုပ္ဖို႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကြက္သားႀကီးထြားသန္မာဖို႔ျဖစ္ျဖစ္ အသားဓာတ္က အေရးႀကီးပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ အမိုင္ႏိုအက္စစ္ေတြက အမ်ဳိးေပါင္း ၂၀ ေလာက္ရွိၿပီး အဲဒါေတြ ၿပိဳကြဲၿပီးေတာ့မွ သူတို႔နဲ႔ဆိုင္တဲ့ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြဆီေရာက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကပါတယ္။ အဓိကက အသား၊ ငါး၊ ပဲ၊ တိုဟူး၊ ဥအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အခြံမာအေစ့အဆန္၊ တခ်ဳိ႕ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြနဲ႔ အသီးအရြက္ေတြကေနလည္း ရပါတယ္။ တစ္ရက္ကို ပ႐ိုတင္းဘယ္ေလာက္စားရမလဲဆိုေတာ့ အနည္းဆံုးတစ္ပတ္မွာ တစ္ဆယ့္ငါးက်ပ္သား စားရပါမယ္။
တစ္ရက္ဆိုေတာ့ ႏွစ္က်ပ္သားေလာက္ေပါ႔။ အသားေတြ မစားခ်င္ဘူးဆိုရင္ ပဲအမ်ဳိးမ်ဳိး စားေပးႏိုင္ပါတယ္။ ထမင္းျဖဴနဲ႔ ပဲျပဳတ္ဆီဆမ္းေလး စားတာမ်ဳိးလည္း ရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆို ၾကြက္သားအရမ္းေသးၿပီး မဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့သူေတြဆိုရင္ ပဲမ်ားမ်ားစားဖို႔ ေျပာပါတယ္။ ပ႐ိုတင္းတစ္ဂရမ္က ကယ္လိုရီ ၄ ယူနစ္ရပါတယ္။ ပဲနဲ႔ထမင္းနဲ႔က ဘာလို႔စားသင့္လဲဆိုေတာ့ တခ်ဳိ႕အမိုင္ႏိုအက္စစ္ေတြက ပဲမွာပါၿပီး ထမင္းမွာမပါတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ စံုစံုလင္လင္ရရွိေအာင္ ပဲထမင္းစားတာက ေကာင္းပါတယ္။
“ အခုေနာက္ပိုင္း စားေသာက္ဆိုင္ေတြကို သြားစားတာမ်ားပါတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္မွာ အစားအေသာက္ေတြ မွာတဲ့အခါ အဆီမမ်ားဖို႔၊ အငန္ေလွ်ာ့ဖို႔နဲ႔ အခ်ဳိမႈန္႔မထည့္ဖို႔ ေျပာရပါမယ္။ ေနာက္ၿပီး ခပ္ျဖည္းျဖည္းပဲစားပါ။ ေၾကာ္တဲ့အစာေတြအစား ေပါင္းထားတာ၊ ျပဳတ္ထားတာေတြစားပါ။ ဗိုက္ျပည့္သြားရင္ ႏွေျမာလို႔ဆိုၿပီး မရမက မစားပါနဲ႔။ ပါဆယ္ထုပ္သြားလိုက္ပါ” . . .
အဆီ
အဆီဓာတ္က တစ္ဂရမ္စားရင္ ကယ္လိုရီ ကိုးယူနစ္ရပါတယ္။ အဆီစားတာက ကိုလက္စထေရာေတြ တက္ေစၿပီး မ်ားရင္မ်ားသလို က်န္းမာေရးထိခိုက္ပါတယ္။ အဆီမွာလည္း ျပည့္၀ဆီရွိတယ္၊ မျပည့္၀ဆီရွိတယ္၊ ေျပာင္းလဲဆီရွိတယ္၊ ကိုလက္စထေရာဆီဆိုၿပီး ရွိပါတယ္။ ျပည့္၀ဆီဆိုတာ စားအုန္းဆီတို႔လိုမ်ဳိး၊ အသားကေနရတဲ့ အဆီေတြ ဥပမာ- ၀က္ဆီ၊ အမဲဆီတို႔လိုမ်ဳိးကို ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ မျပည့္၀ဆီေတြကေတာ့ ေျမပဲဆီ၊ ႏွမ္းဆီ၊ ေနၾကာဆီ၊ ပဲပုပ္ေစ့ဆီ စတာေတြျဖစ္ပါတယ္။ ၾကက္ဥအႏွစ္ကေတာ့ ကိုလက္စထေရာပါပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကလီစာေတြျဖစ္တဲ့ ဦးေႏွာက္၊ ၀က္ဦးေႏွာက္လိုမ်ဳိးဆို ကိုလက္စထေရာ အမ်ားႀကီးပါပါတယ္။ ၾကက္ဥတစ္လံုးမွာ ကယ္လိုရီ ၆၅ ယူနစ္ရွိၿပီး ကိုလက္စထေရာ ၂၅၀ ပါပါတယ္။ အဆီဓာတ္ကို တကယ္တမ္းစားတဲ့အခါ တစ္ရက္အစားအစားအားလံုးရဲ႕ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ စားသင့္ပါတယ္။ ပံုေျပာင္းဆီကို ေရွာင္ရပါမယ္။
ဆီကို အုိးထဲထည့္လိုက္တဲ့အခါ မီးအပူနဲ႔ေတြ႕ၿပီး Hydrogenation (အေငြ႕ပ်ံ) ျဖစ္ကာ က်န္ခဲ့တဲ့ဆီေတြက ပံုေျပာင္းဆီအျဖစ္ ေခၚပါတယ္။ ဒီပံုေျပာင္းဆီေတြ အစားမ်ားတဲ့အခါ မေကာင္းတဲ့ ကိုလက္စထေရာလို႔ေခၚတဲ့ LDL ေတြကို မ်ားေစကာ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ တက္ေစပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ တစ္ခါခ်က္ၿပီးသား ဆီေတြကို ျပန္မသံုးတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
သတိျပဳရမည့္ ကိုလက္စထေရာ
ကိုလက္စထေရာကေတာ့ ဟင္းအႏွစ္ေတြမွာ ပါတာမ်ားပါတယ္။ ၾကက္ဥ၊ အသည္း၊ ငါးဥ၊ ဒိန္ခဲ စတာေတြမွာလည္း ပါပါတယ္။ ပုစြန္အသားကေတာ့ စားလို႔ရပါတယ္။ ပုစြန္ေခါင္းကေတာ့ ကိုလက္စထေရာမ်ားတဲ့အတြက္ ေလွ်ာ့စားပါ။ ႏြားႏို႔ကိုက်ေတာ့ ႏွလံုးေရာဂါရွိတဲ့သူေတြ မေသာက္ရဲဘူးလို႔ လာေျပာတာရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘာမွမဆိုင္ပါဘူး။ ႏြားႏို႔က ကိုလက္စထေရာ သိပ္မတက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္မခ်ဘူး၊ ကိုလက္စထေရာတက္မွာ ေၾကာက္တယ္ဆိုရင္ ႏြားႏို႔တည္ၿပီးတဲ့အခါ အေပၚမွာတက္လာတဲ့ မလိုင္ေတြကိုဖယ္ၿပီး ေသာက္ႏိုင္ပါတယ္။
အခြံမာအေစ့အဆန္ေတြကိုလည္း စားေပးပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေကာင္းတဲ့ကိုလက္စထေရာလို႔ေခၚတဲ့ HDL ေတြရရွိေစလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားႀကီးစားဖို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေန႔တိုင္းေတာ့ စားေပးသင့္ပါတယ္။ ေျမပဲဆိုလည္း ဆယ္ေစ့၊ သီဟိုေစ့ဆို ေျခာက္ေစ့ေလာက္ပဲ စားသင့္ပါတယ္။ ေနၾကာေစ့၊ ဖ႐ံုေစ့ဆိုလည္း လက္တစ္ဆုပ္ေပါ႔။ ေန႔တိုင္း အခြံမာအေစ့အဆန္ေတြ စားဖို႔ေျပာတိုင္း အမ်ားႀကီးစားလို႔ မရပါဘူး။ ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး စားဖို႔လိုပါတယ္။ သစ္သီးကို တစ္ေန႔တစ္လံုးေလာက္ေတာ့ စားျဖစ္ေအာင္စားပါ။ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ မုန္လာဥနီ၊ မုန္ညင္းထုတ္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ၾကက္သြန္နီ၊ တိုဟူးစတာေတြကိုလည္း ေန႔တိုင္းစားဖို႔ လိုပါတယ္။
အခုေနာက္ပိုင္း စားေသာက္ဆိုင္ေတြကို သြားစားတာမ်ားပါတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္မွာ အစားအေသာက္ေတြ မွာတဲ့အခါ အဆီမမ်ားဖို႔၊ အငန္ေလွ်ာ့ဖို႔နဲ႔ အခ်ဳိမႈန္႔မထည့္ဖို႔ ေျပာရပါမယ္။ ေနာက္ၿပီး ခပ္ျဖည္းျဖည္းပဲစားပါ။ ေၾကာ္တဲ့အစာေတြအစား ေပါင္းထားတာ၊ ျပဳတ္ထားတာေတြစားပါ။ ဗိုက္ျပည့္သြားရင္ ႏွေျမာလို႔ဆိုၿပီး မရမကမစားပါနဲ႔။ ပါဆယ္ထုပ္သြားလိုက္ပါ။ အိမ္ရွင္မေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ႏွေျမာစာေတြစားရင္း ၀လာၾကတာမ်ားပါတယ္။ မလုပ္ပါနဲ႔။ မစားႏိုင္ရင္ ထပ္မစားတာ ေကာင္းပါတယ္။
အႀကံျပဳခ်က္
အိပ္ေရး၀၀အိပ္ပါ။ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ပါ။ အခုေနာက္ပိုင္း အိပ္ခ်ိန္ေတြ ေနာက္က်တာမ်ားလာေတာ့ မနက္ထတဲ့ အခ်ိန္ေတြလည္း ကေမာက္ကမျဖစ္ပါတယ္။ ညတစ္နာရီေလာက္မွအိပ္ေတာ့ မနက္ကို ကိုးနာရီေလာက္မွ ထျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ မနက္စာက ေန႔လယ္ ၁၁ နာရီေလာက္မွ စားျဖစ္ၿပီး ေန႔လယ္စာက်ေတာ့ သံုးနာရီေလာက္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ညစာက်ေတာ့ ညရွစ္နာရီ၊ ကိုးနာရီေလာက္မွ စားျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္ေတြလည္း မွားကုန္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ ဆီးခ်ဳိေရာဂါေတြ၊ ကင္ဆာေရာဂါေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိပ္ခ်ိန္ကို ည ၁၀ နာရီ ေနာက္ဆံုး၊ အလုပ္မ်ားရင္ ၁၁ နာရီ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး အိပ္ေပးပါ။ မနက္ဆို ေျခာက္နာရီ၊ ခုႏွစ္နာရီေလာက္ထတာေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
တစ္ကိုယ္ေရသန္႔ရွင္းေရးကလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ လက္ေဆးပါ။ ဘယ္သြားသြား ဖိနပ္စီးသြားပါ။ ဆီးသြားၿပီးတိုင္း ေရေဆးပါ။ စိတ္ဖိစီးမႈကင္းေအာင္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္တာ၊ ေယာဂကစားတာ၊ ခရီးသြားတာေတြ ျပဳလုပ္ပါ။ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးကို လက္မခံပါနဲ႔။ ကိုယ္က်န္းမာသလို စိတ္က်န္းမာေရးကိုလည္း အေလးထားပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
