၊ ဇြန္ခိုင္ဦး ၊ (ေဆး၀ါးတကၠသိုလ္)
ခ်င္းျပည္နယ္၊ မတူပီေဆး႐ံုေရွ႕တြင္ ေဒၚခင္မာလြင္က အေထြးဆံုးသမီးေလး နာမည္ကို ယူၿပီး ေနာ္မီေထြးဆိုေသာ ထမင္းဆိုင္ႏွင့္ အေၾကာ္စံုဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားသည္။ ထမင္းဆိုင္ကို သမီးနာမည္ေပး ျဖစ္ပံုက ေသရြာျပန္သမီးေလး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဟု ေျပာရင္း သမီးေလး၏ ေသြးကင္ဆာခရီးလမ္း ျဖတ္သန္းေအာင္ျမင္ခဲ့ပံုကို ယခုလို ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။
“အသက္ ၅ ႏွစ္ခြဲအရြယ္မွာ သမီးေလး ေနာ္မီေထြးက ဖ်ားတယ္၊ ဖ်ားၿပီး ကိုယ္ေပၚမွာ အနီေလး ေတြထြက္လာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ မတူပီေဆး႐ံု တင္လိုက္တယ္။ ေဆး႐ံုမွာ မသက္သာဘူး။ ဒါနဲ႔ မတူပီေဆး႐ံုကေန ပခုကၠဴကို သြားျပရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆို ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက မတူပီေဆး႐ံုမွာ ေသြးစစ္စရာလည္း မရွိဘူး၊ ဓာတ္မွန္႐ိုက္မယ္ဆိုရင္လည္း မရွိဘူး။ ဒါနဲ႔ ပခုကၠဴကို သမီးေလး ေခၚသြားၿပီး ကေလး အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီးနဲ႔ ျပပါတယ္။ ဆရာ၀န္ႀကီးက စမ္းသပ္ၿပီး ေဆးခန္းမွာ ကုလို႔ မရဘူး၊ ေဆး႐ံုကို တက္ပါလို႔ ေျပာတာနဲ႔ ေဆး႐ံုတစ္ခါတည္း တင္လိုက္ပါတယ္။ မတူပီမွာ ေပးထားတဲ့ ေဆးနာမည္ေတြ ေရးခိုင္းလိုက္တယ္။ အဲဒီစာရြက္ေလး ေပးတယ္။ ပခုကၠဴေဆး႐ံုမွာလည္း ရက္သာၾကာသြားတယ္၊ လံုး၀အဖ်ားမက်ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ေရာဂါရွာမယ္ ဆုိၿပီး ခါး႐ိုးျခင္ဆီထုတ္ရတယ္”ဟု ေဒၚခင္မာလြင္ က ေျပာသည္။
ငါးႏွစ္ခြဲအရြယ္ ေနာ္မီေထြးအား ခါး႐ိုးျခင္ဆီ ေဖာက္စစ္ေဆးျခင္းျပဳလုပ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ေသြးကင္ဆာျဖစ္ေနေၾကာင္း ေဒၚခင္မာလြင္ သိလုိက္ရေတာ့သည္။
“ဒီမွာ ကုလို႔မရဘူး။ ေဆးလည္း မရွိဘူး၊ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးနဲ႔ မႏၲေလးေဆး႐ံုႀကီးကို သြားျပပါ” လို႔ ဆရာ၀န္ႀကီးက ေျပာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ပခုကၠဴကေန မတူပီက သူ႔အေဖဆီကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ရတယ္။ သူ႔အေဖက ေနာက္တစ္ေန႔ ခ်က္ခ်င္း ပခုကၠဴကို ေရာက္လာတယ္။ သူ႔အေဖေရာက္တဲ့ ညမွာ သမီးေလးက ည၂ နာရီကေန အဖ်ားျပန္တက္တာ၊ အဖ်ား မက်တာနဲ႔ ရန္ကုန္မသြားေတာ့ဘဲ မႏၲေလးသြားရေအာင္လုိ႔ သူ႔အေဖကို ေျပာရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ပခုကၠဴတံတားကလည္း မရွိေသးေတာ့ ခရီးေ၀းရင္ ကေလး ခံႏိုင္ရည္မရွိမွာ စိုးတာနဲ႔ မႏၲေလး ကားလက္မွတ္ျဖတ္ၿပီး မႏၲေလး ေဆး႐ံုႀကီးကို သြားဖို႔ စီစဥ္လိုက္တယ္။ ဆရာ၀န္က ရန္ကုန္အတြက္ လႊဲစာေရး ထားေတာ့ သူ႔အေဖက မႏၲေလးသြားရင္ ဆရာ၀န္ေတြ လက္မခံမွာစိုးတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ ဆရာ၀န္၊ ဆရာမဆိုတဲ့ အမ်ဳိးက လူနာကို ႏွိမ္႐ိုးထံုးစံမရွိဘူး လို႔ သူ႔အေဖကိုေျပာၿပီး မႏၲေလးကို သြားလုိက္တယ္”
သားသမီးခုနစ္ေယာက္အနက္ အေထြးဆံုး သမီးေလးျဖစ္သည့္ ေနာ္မီေထြး၏ ေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္းေစရန္ ဦးေအာင္လြင္ႏွင့္ ေဒၚခင္မာလြင္သည္ သမီးေလး ေနာ္မီေထြးကို ေခၚၿပီး မႏၲေလး ကေလး ေဆး႐ံုသို႔ သြားျပခဲ့သည္။
“ေဆး႐ံုေရာက္ေတာ့ ဆရာ၀န္ေတြက စမ္းသပ္ရင္း ကေလးေရာဂါအေျခအေနကို သိၿပီးၿပီ မဟုတ္လားလို႔ ေမးတယ္။ ကြၽန္မတို႔လည္း သိၿပီးၿပီလို႔ ေျဖတာနဲ႔ ေဆး႐ံုတင္လိုက္တယ္။ ေဆး႐ံုတင္တဲ့အခ်ိန္မွာ သမီးေလး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားရတယ္။ ဆရာမႀကီးကလည္း ကေလးကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားရမယ္၊ မဆူရဘူး၊ မ႐ိုက္ရဘူး၊ သူ လိုခ်င္တာကို ျဖည့္ဆည္း ရမယ္လို႔ မွာတာနဲ႔ သူ လိုခ်င္တဲ့ဟာ၊ သူ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ဟာ အကုန္လုပ္ေပးတယ္။ ဘာတစ္ခုမွ ၿငိဳျငင္မႈ မရွိခဲ့ဘူး။ သူ႔အတြက္ အားရွိတဲ့ အစားအစာေတြ ေကြၽးတယ္။
တစ္ေန႔ ၾကက္တစ္ေကာင္ကို ေပါင္းေပါင္းၿပီး အရည္ေသာက္ခိုင္းပါတယ္။ ၾကက္သားမစားခ်င္လည္း ၾကက္ေပါင္းရည္ ၀င္ေအာင္ တိုက္ခဲ့တယ္။ သူသြားတဲ့ ေနရာတိုင္း လိုက္ေပးရတယ္။ သူ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ အကုန္လုပ္ေပးရတယ္။ သူတို႔က အေရျပား နည္းနည္း ထိခိုက္တာနဲ႔ အေရျပားညိဳလာတယ္။ ဒီေတာ့ ထိခိုက္မႈမရွိေအာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ဂ႐ုစိုက္ျပဳစုရတယ္။
အေပါ့အပါး သြားခ်င္ရင္ အိမ္သာကို မသြားခိုင္းဘဲ အခန္းထဲမွာ ပဲ အိုးနဲ႔ သြားခိုင္းၿပီး ကြၽန္မကပဲ သြန္တယ္ “ဟု သမီးေလးေနာ္မီေထြးကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပံုကို ေဒၚခင္မာလြင္က ေျပာျပခဲ့သည္။
ေ နာ္မီေထြး ေဆးကုသမႈအတြက္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ တြင္ ေဒၚခင္မာလြင္ သံုးႏွစ္ၾကာေနထိုင္ခဲ့ရၿပီး က်န္ သည့္ အႀကီးသားသမီးေျခာက္ဦးႏွင့္အတူ ဖခင္ျဖစ္ သူ ဦးေအာင္သိန္းက မတူပီၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ခဲ့ရ သည္။
“သမီးေလးက ထမင္းလည္း ေကာင္းေကာင္း စားႏုိင္၊ သြားႏိုင္လာႏိုင္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးအေျခ အေနေကာင္းလာေတာ့ “မႏၲေလးမွာ မေနခ်င္ေတာ့ ဘူးအေမရယ္၊ ခ်င္းေတာင္ပဲ ျပန္ရေအာင္”လို႔ ေျပ တာနဲ႔ ဆရာ၀န္ႀကီးေဒါက္တာ ေဒၚရီရီေက်ာ္ကို အိမ္မျပန္တာၾကာၿပီဆိုေတာ့ ျပန္လို႔ရမလားလို႔ ခြင့္ ေတာင္းလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာ၀န္ႀကီးက ရက္ခ်ိန္း အတိုင္းျပန္လာျပဆိုၿပီး မွာလိုက္တယ္”
သမီးျဖစ္သူ က်န္းမာေရးေကာင္းမြန္ေစခ်င္လြန္း သည့္ မိခင္ေဒၚခင္မာလြင္သည္ ဆရာ၀န္ႀကီး ခ်ိန္းဆို သည့္ရက္ထက္ ေစာၿပီး သြားျပေလ့ရွိသူ၊ ဆရာ၀န္ ၫႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း အတိအက် လိုက္နာသူ ျဖစ္သည္။
“သမီးေလးက ေကာင္းတာတစ္ခုက ေဆးထိုး တာေကာ၊ ေဆးေသာက္တာမွာပါ လံုး၀ မေၾကာက္ဘူး။ ဆရာ၀န္မႀကီးက တစ္ေန႔ကို ေဆးဘယ္ႏွလံုး၊ ဘယ္ႏွႀကိမ္ေသာက္ရမယ္လို႔ ေျပာရင္ ကြၽန္မ ေမ့ ေနရင္ေတာင္ သူကိုယ္တိုင္က “အေမ ေဆးေသာက္ ဖို႔ ဘယ္ႏွနာရီထိုးၿပီ”ဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ သူက တိုက္ သမွ် ေဆးအကုန္၀င္တယ္၊ ထိုးသမွ် ေဆးအကုန္ ၀င္တယ္။ လံုး၀ မေၾကာက္ဘူး။ မႏၲေလးေဆး႐ံုမွာ တျခားကေလးလူနာေလးေတြက တအားေဆးတုိက္ ရခက္တာေတြရွိတယ္၊ ေဆးထိုးေၾကာက္တဲ့ ကေလး ေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒါဆို သူတို႔ အေဖ၊ အေမ ေတြက ေျပာတယ္။ “ဟိုမွာ ေနာ္မီေထြးေတာင္ မငိုဘူး၊ ေနာ္မီေထြးကို ၾကည့္”ဆိုၿပီး သူတို႔ကေလးေတြ ကို နမူနာျပတတ္တယ”ဟု ေနာ္မီေထြး ေဆးကုသ မႈခံယူရာတြင္ သတၱိရွိရွိ ျဖတ္သန္းခဲ့ပံုကို မိခင္ ေဒၚ ခင္မာလြင္က သေဘာက်စြာ ေျပာျပခဲ့သည္။
သမီးေလး ေသြးကင္ဆာခရီးလမ္း ျဖတ္သန္းခ်ိန္တြင္ အနီးကပ္ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရသည့္ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚခင္မာလြင္အဖို႔ ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာကို မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ခြက္ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရသည္။
“ဆရာ၀န္ေတြက သမီးေလးကို ေရာဂါစစ္ဖုိ႔ ခါး႐ိုးျခင္ဆီထုတ္တဲ့အခ်ိန္ သမီးေလးငိုလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မလည္း “သမီးကို အဲဒီေလာက္ အပ္ အႀကီးႀကီးနဲ႔ အဲလိုလုပ္ရမလား”ဆိုၿပီး ေအာ္ငိုလိုက္ရတာ။ သမီးငိုၿပီဆုိ အေမက ငိုၿပီ၊ သမီး ေအာ္ၿပီဆို အေမက ေအာ္ၿပီ . . ေတာ္ေတာ္ေလးကို ခံစားခဲ့ရတာ ေပါ့ . .”
“ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကြၽန္မ တအားအပင္ပန္း ခံတာကို ဆရာမႀကီးက သိသြားတယ္။ သမီးအေျခ အေနကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းေနၿပီ၊ ေဆးသြင္း႐ံုပဲရွိေတာ့တယ္ဆိုၿပီး ပခုကၠဴေဆး႐ံုမွာပဲ ဆက္ျပဖို႔ လႊဲစာေရးေပးလိုက္ပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မႏၲေလးက ဆရာ၀န္က ပခုကၠဴေဆး႐ံုမွာ တာ၀န္ေျပာင္းရတာနဲ႔ သူနဲ႔ပဲဆက္ျပရပါတယ္။ ကြၽန္မကလည္း သမီးေလးေသြးအေျဖ၊ ေဆးစာအုပ္ေတြနဲ႔ အတူ ရက္ခ်ိန္းေရာက္တိုင္း သမီးေလးကို ေဆး႐ံု ေခၚၿပီး ပံုမွန္ေဆးသြင္းပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔က ခရစ္ယာန္ေတြဆိုေတာ့ ခရစ္ယာန္ဘုန္းႀကီးနဲ႔လည္း ဆုေတာင္းပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သမီးေလးအေျခအေနက လံုး၀ျပန္ေကာင္းသြားပါတယ္”ဟု ေဒၚခင္မာလြင္က ေျပာျပသည္။
ေ ဆးကုသမႈေအာင္ျမင္ၿပီးခ်ိန္တြင္ သမီးေလး ေနာ္မီေထြးအား ေက်ာင္းျပန္ထားခဲ့ရာ ယခုအခါ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ ေနာ္မီေထြးသည္ စတုတၳတန္းတြင္ က်န္းမာစြာျဖင့္ ပညာသင္ယူလ်က္ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
“အခုေတာ့ က်န္းမာေရးက ေကာင္းေနပါၿပီ။ သမီးေလးဆိုေတာ့ ရာသီလည္း ပံုမွန္လာၿပီး အပ်ဳိေလးလည္း ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဘာမွလည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ စာလည္း ေကာင္းေကာင္းလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ အိမ္မွာလည္း အိမ္ထဲမွာပဲ ေနခိုင္းတယ္၊ အျပင္လည္း သိပ္မထြက္ခိုင္းဘူး။ သမီးေလးက အေထြးဆံုးလည္းျဖစ္၊ တအားလည္း ဂ႐ုစိုက္ေတာ့ တစ္ခုခုဆို စိတ္က ေကာက္တတ္တာနဲ႔ သူ႔အလိုလိုက္ရပါတယ္”
ေနာ္မီေထြးေဆးကုသမႈ ခရီးလမ္းအတြက္ လိုအပ္သည့္ ေဆးကုသစရိတ္အတြက္ အစ္ကိုတစ္ဦး က ရွစ္တန္းထြက္ၿပီး ကားစပယ္ယာအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရင္း ေထာက္ပံ့ခဲ့ေၾကာင္း ဆိုသည္။
“အေဖတစ္ေယာက္တည္း လုပ္စာနဲ႔ဆိုေတာ့ မေျပလည္ဘူး၊ သူ႔ညီမအတြက္ သူ အလုပ္လုပ္မယ္ ဆိုၿပီး ကားစပယ္ယာအလုပ္ေတြ လုပ္၊ ပိုက္ဆံရွာၿပီး ေငြပို႔ေပးတယ္။ ကြၽန္မက မႏၲေလးမွာ ေနေနေတာ့ မသိဘူးေပါ့။ အခုထက္ထိ ကားပဲ ေမာင္းေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းဆက္မတက္ေတာ့ဘူး။ သူ႔အစ္ကိုက ညီမ ကို အခုထက္ထိစိတ္ညစ္မခံဘူး၊ ဘာပဲရလာလာ သူ႔ညီမအတြက္ပဲ . . အကုန္လံုး ၀ိုင္း၀န္းေစာင့္ေရွာက္ မႈနဲ႔ အခုလိုက်န္းမာလာတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ တျခားကေလး ကင္ဆာေ၀ဒနာရွင္ေလးေတြရဲ႕ မိဘေတြလည္း ဘာမွစိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔။ ကြၽန္မတို႔လည္း ဒီလိုပဲအစိုးရေဆး႐ံုႀကီးမွာ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ေဆး ကုသမႈခံယူၿပီး သမီးေလးက်န္းမာလာတာပါ”ဟု ေဒၚခင္မာလြင္က အျခားကင္ဆာေ၀ဒနာရွင္ ကေလးငယ္တို႔၏ မိဘမ်ားသို႔ အားေပးစကား ေျပာၾကားလိုက္ ပါသည္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ သမီးေလး ေနာ္မီေထြး၏ ဓာတ္ပံုကို မိခင္ ေဒၚခင္မာလြင္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ေဖာ္ျပ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အယ္ဒီတာ)
(Healthy Life ဂ်ာနယ္မွ စီစဥ္တင္ဆက္သည့္ အပတ္စဥ္ ေသာၾကာေန႔ထုတ္ Healthy Life ဂ်ာနယ္၊ https://www.facebook.com/healthylifejournalmyanmar/ ႏွင့္ www.healthylifejournalmyanmar.com တို႔တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသမွ် က်န္းမာေရးႏွင့္ အလွအပဆိုင္ရာ သတင္းမ်ား၊ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ား၊ အေမးအေျဖမ်ား၊ ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ မွ်ေ၀ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သည့္ Facebook စာမ်က္ႏွာ၊ Website မ်ားတြင္မဆိုျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းကို ခြင့္မျပဳပါေၾကာင္း အသိေပး ေၾကညာအပ္ပါသည္။)
