၊ ဇြန္ခိုင္ဦး ၊ (ေဆး၀ါးတကၠသိုလ္)
ဦးျမတ္သူ၀င္း (ေရႊမင္းသားေဖာင္ေဒးရွင္းဥကၠဌ)ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း
၁၉၆၆ခုႏွစ္တြင္ ျပည္ၿမိဳ႕၌ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ေမြးရာပါမသန္စြမ္းျဖစ္ခဲ့သူ ဦးျမတ္သူ၀င္းသည္ ၁၀တန္းကို ျပည္ၿမိဳ႕မွ ထူးခြၽန္စြာ ေအာင္ျမင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။
“ကြၽန္ေတာ္ ၁၀တန္းေအာင္ေတာ့ ေဆးတကၠသိုလ္ အမွတ္မွီပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တက္ခြင့္မရဘူး၊ ျငင္းပယ္ျခင္းခံရပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ အဂၤလိပ္စာေမဂ်ာတက္ၿပီး ဘြဲ႕ရခဲ့ပါတယ္။ မာစတာဘြဲ႕ ဆက္ယူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရ၀န္ထမ္း ေက်ာင္းဆရာလုပ္ဖို႔ကိုလည္း ျငင္းပယ္ျခင္း ခံရျပန္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ကိုင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး အိမ္၊ ၿခံ၊ ေျမ ေလာကထဲ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္မွာ ေၾကာ္ျငာလုပ္ငန္းေထာင္ခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ ေရႊမင္းသားကားလုပ္ငန္းကို ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ပံုႏွိပ္လုပ္ငန္း ဆက္ေထာင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္”ဟု ဦး ျမတ္သူ၀င္းက စီးပြားေရးေလာကထဲ ၀င္ေရာက္ျဖစ္ပံုကို ေျပာျပခဲ့သည္။ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္သူ ဖခင္ႏွင့္ ဆရာ၀န္ျဖစ္သူ မိခင္တို႔က ေမြးဖြားလာသည့္ သားသမီးသံုးဦးတြင္ အလတ္ျဖစ္သည့္ ဦးျမတ္သူ၀င္းသည္ ငယ္စဥ္ကပင္ စာေတာ္သူ၊ သူမ်ားကို ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳႏိုင္သူျဖစ္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳခံခဲ့ရသူျဖစ္သည္။
အမွတ္မီပါလ်က္ ေဆးတကၠသိုလ္တက္ေရာက္ခြင့္ ျငင္းပယ္ခံရျခင္း၊ ေက်ာင္းဆရာအျဖစ္ ျငင္းပယ္ခံရျခင္းတို႔အေပၚထားရွိသည့္ သေဘာထားႏွင့္ ပတ္သက္၍-
“တကယ့္ျဖစ္ရပ္ေလး တစ္ခုရွိတယ္ေလ . . လူငယ္တစ္ေယာက္အလုပ္လာေလွ်ာက္ေတာ့ ပညာတတ္ေပမယ့္ မင္းကိုဆက္သြယ္ရမယ့္ အီးေမးရွိသလားလို႔ေတာင္းေတာ့ အီးေမးမရွိဘူး။ အဲဒါနဲ႔ အဲဒီအလုပ္ရွင္က” မင္းကို ဆက္သြယ္လို႔ရမယ့္ အီးေမးေလးေတာင္မရွိရင္ မင္းကို ငါဘယ္လိုယံုၾကည္ရမလဲ”လို႔ဆိုတယ္။
အဲဒီအလုပ္ မရေတာ့တဲ့အတြက္ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္လုပ္ၿပီး ႀကိဳးစားေအာင္ျမင္ေတာ့ ကုမၸဏီသူေဌးျဖစ္သြားခဲ့တယ္ေလ။ ေနာက္ပိုင္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ေအာင္ျမင္၊ ေအာင္ျမင္ သူ႔မွာအီးေမးမရွိခဲ့ဘူး။ သူ႔မွာသာအီးေမးရွိခဲ့ရင္ သူမ်ားအလုပ္မွာ ၀န္ထမ္းပဲျဖစ္ေနခဲ့မွာေလ . . ဒီဥပမာလိုပဲ ျငင္းပယ္ျခင္းဆိုတာ အေကာင္း၊ အဆိုး ရွိမွာပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက ျငင္းပယ္ျခင္းမခံရရင္ ကြၽန္ေတာ္က အခုခ်ိန္မွာ ပါေမာကၡႀကီးလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာေပါ့ . . ဒီ့ထက္လည္း ရာထူးေတြဘာေတြ ရခ်င္ရေနမွာေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ညစ္ၿပီး အလုပ္ထြက္ခ်င္လည္း ထြက္သြားမွာေပါ့။
ျငင္းပယ္ျခင္းခံရလို႔ ကုမၸဏီအလုပ္လုပ္ျဖစ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကံအေလ်ာက္ လုပ္ျဖစ္သြားတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ရမွာေပါ့၊ အေရးႀကီးတာက ဘယ္လိုင္းပဲေရာက္ေရာက္ အေကာင္းဆံုးနဲ႔ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ဖို႔ပါပဲ။ အဲဒီလိုယူဆၿပီး ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္တိုင္းကို အေကာင္း ဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ အတိုင္းအတာတစ္ခုမွာ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ ၿပီးေတာ့ မိဘရဲ႕ပံ့ပိုးမႈက အေရးႀကီးပါတယ္။ ေႏြးေထြးလံုၿခံဳတဲ့ေမတၱာ၊ သတၱိခြန္အားေတြေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္ငန္းေတြမ်ားစြာကို လုပ္ကိုင္ေအာင္ျမင္လာတယ္လို႔ယူဆပါတယ္”ဟု ဦးျမတ္သူ၀င္းက ဆိုသည္။
ဦးျမတ္သူ၀င္းသည္ ဘ၀တူ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအား လူ႔အဖြဲ႕အစည္းထဲတြင္ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရျခင္းကင္းၿပီး အားလံုးႏွင့္တစ္သားတည္း ၀င္ဆံ့ႏိုင္ေစရန္ရည္ရြယ္၍ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ ေရႊမင္းသားေဖာင္ေဒးရွင္းကို စတင္ထူေထာင္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ မသန္စြမ္းမႈဆိုင္ရာ က်န္းမာေရးပညာေပးေဟာေျပာပြဲမ်ားျပဳလုပ္ေပးျခင္း၊ မသန္စြမ္းသူမ်ားအား ပညာသင္စရိတ္ေထာက္ပံ့ျခင္း၊ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းမ်ား ပံ့ပိုးေပးျခင္း၊ ေျခတု၊ လက္တု၊ ဘီးတပ္ကုလားထိုင္ အစရွိသည္တို႔ ကူညီေပးအပ္ျခင္း၊ ေဆးကုသမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း၊ ကြန္ပ်ဴတာပညာသင္ၾကားေပးျခင္းတို႔ကို လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။
ဘ၀တူ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို လူ႔အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈကင္းၿပီး အားလံုးနဲ႔တစ္သားတည္း ၀င္ဆံ့ေအာင္လုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္မွ ကြၽန္ေတာ္လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္မွာပါ။ မသန္စြမ္းသူေတြကို လူမႈအဖြဲ႕အစည္း အသိုင္းအ၀ိုင္းအတြင္း ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့သြားလာလႈပ္ရွားႏိုင္ေအာင္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့ပါတယ္။
“အခုအခါမွာ ႐ံုးခြဲေပါင္း ၁၄ ခုဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ မသန္စြမ္းသူ ၉၀၀၀ေက်ာ္ေလာက္ကို ကူညီေပးျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုဘ၀တူ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို လူ႔အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈကင္းၿပီး အားလံုးနဲ႔တစ္သားတည္း ၀င္ဆံ့ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္မွ ကြၽန္ေတာ္လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္မွာပါ။ မသန္စြမ္းသူေတြကို လူမႈအဖြဲ႕အစည္း အသိုင္းအ၀ိုင္းအတြင္း ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့သြားလာလႈပ္ရွားႏိုင္ေအာင္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့ပါတယ္၊ အလုပ္ခန္႔အပ္ခဲ့ပါတယ္”
တ႐ုတ္ဘာသာစကား၊ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားသင္တန္းမ်ား ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားေပးခဲ့သည့္အျပင္ ျပည္ပတြင္ ျပဳလုပ္ေသာ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲမ်ားသို႔ တက္ေရာက္သင္ယူေစျခင္းျဖင့္ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ အရည္အေသြးကို ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့သည္။ ကြၽမ္းက်င္ရာပညာရပ္ျဖင့္ စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္လိုသူမ်ားကို မတည္ေပးခဲ့သည့္အျပင္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာေနရာမ်ားႏွင့္ အမ်ားျပည္သူသြားလာေလ့ရွိသည့္ ေနရာမ်ားတြင္ မသန္စြမ္းသူတို႔ ဘီးတပ္ကုလားထိုင္ျဖင့္ သြားလာရလြယ္ကူေခ်ာေမြ႕ေစရန္ လမ္းမ်ားကိုျပင္ဆင္ေပးခဲ့သည္။ ဦးျမတ္သူ၀င္းသည္ သူ႔ထက္ အသက္ ၉ ႏွစ္ငယ္သည့္ ပါရမီျဖည့္ဖက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ၿပီး ၁၀ ႏွစ္သားႏွင့္ ၇ ႏွစ္အရြယ္ သားႏွစ္ဦးပိုင္ဆိုင္ထားသည္။
ဦးျမတ္သူ၀င္းသည္ မသန္စြမ္းသူတပည့္မ်ားစြာအား ဘ၀တြင္ ရဲရင့္စြာရပ္တည္ ရွင္သန္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေစရန္ ကူညီအားေပးရာတြင္-
“လူတိုင္းမွာ မတူညီတဲ့ အားသာခ်က္ရွိတယ္၊ မတူညီတဲ့ အရည္အခ်င္းရွိတယ္၊ သူတို႔ မလုပ္တတ္တာကို မလုပ္တတ္ဘူးဆိုၿပီး အျပစ္ေျပာေနစရာမလိုပါဘူး။ သူတို႔ လုပ္တတ္တာကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ၿပီးလုပ္ခိုင္းရပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အရည္အခ်င္း၊ အားသာခ်က္ကို ဆြဲထုတ္ၿပီး စနစ္တက် ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးပါတယ္။ အဲဒီလို ေမြးထုတ္ရင္း သူတို႔ေတြ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚရပ္တည္ၿပီး ဘ၀ကို ရွင္သန္ေနထိုင္ႏိုင္သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါၿပီ။ ဆရာဆိုတာ ေနာက္လိုက္ေမြးထုတ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာဆိုတာ ဘယ္လိုလူမဆို လူေကာင္းသူေကာင္းေတြျဖစ္ေအာင္ ပံ့ပိုးေပးရတာပါ။ မသန္စြမ္းေပမယ့္ ဆိုးသြမ္းသူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဒီလိုပဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆံုးမပဲ့ျပင္ရင္း အရည္အခ်င္းရွိလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးပါတယ္”ဆိုၿပီး သူ႔အေတြ႕အႀကံဳကို ေျပာျပခဲ့သည္။
မသန္စြမ္းသူတို႔ ထူးခြၽန္ၿပီဆိုလွ်င္ လူေကာင္းမ်ားထက္ ပိုမိုသာလြန္တတ္သည္ဆိုေသာ လူအမ်ား၏ ထင္ျမင္ခ်က္ကိုမူ-
“သူတို႔အားနည္းခ်က္ကို ဇာမခ်ဲ႕ဘဲ အားသာခ်က္အတိုင္း အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားတဲ့သူက အရမ္းကို ေအာင္ျမင္ထူးခြၽန္သြားၾကတာပဲ။ မ်က္စိမျမင္တဲ့သူက နားအရမ္းပါးတယ္၊ မွတ္ဥာဏ္အရမ္းေကာင္းတယ္၊ မ်က္မျမင္တိုင္း အဲလိုေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ ငပ်င္းမ်က္မျမင္ေတြအမ်ားႀကီး . . မွတ္ဥာဏ္ေကာင္းရဲ႕သားနဲ႔ မႀကိဳးစားတဲ့သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ၊ အဲဒီေတာ့ ေလ့က်င့္တာမ်ားလာေလ၊ ထူးခြၽန္လာေလပဲ။ ကိုယ့္အားသာခ်က္ကို အသံုးခ်ႏိုင္ရင္ လူေတာ္၊ အသံုးမခ်ႏိုင္ရင္ လူညံ့ . . ဒါပါပဲ”ဟု ဦးျမတ္သူ၀င္းက ေျပာျပခဲ့သည္။
စိတ္ဓာတ္ျမႇင့္တင္ေရးအတြက္ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေဟာေျပာပို႔ခ်ေလ့ရွိသည့္ ဦးျမတ္သူ၀င္းက ဘ၀ရပ္တည္ရွင္သန္မႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အၿမဲအားေပးေလ့ရွိသည့္ စကားမွာ “လဲမွာကို မေၾကာက္နဲ႔၊ ျပန္မ ထႏိုင္မွာကိုပဲ ေၾကာက္”ဆိုေသာ စကားျဖစ္သည္။ “မသန္စြမ္းျဖစ္တာနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်ေနလိမ့္မယ္လို႔ လူေတြရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္က အၿမဲတမ္းမမွန္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မသန္စြမ္းျဖစ္သြားတဲ့အေပၚ သူတစ္ပါးသနားစိတ္၀င္ေအာင္ အခြင့္အေကာင္းယူၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ေနပါတယ္လို႔ ေျပာတဲ့သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ တကယ္ေတာ့ ဘာမွစိတ္ဓာတ္က်ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္း၊ တက္ျခင္းဆိုတာ တကယ္တမ္းေတာ့ လူအေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္ထင္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ဆိုရင္ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ ေရေသာက္တာ၊ ဖိနပ္စီးတာ၊ အ၀တ္အစားလဲတာက အစ ၂၄ နာရီစလံုး သူမ်ားလုပ္ေပးေနရတာေလ။ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ တစ္ခါတေလသာ ဖ်ားနာလို႔ ခုတင္ေပၚလဲေနတဲ့အခါ သူမ်ားလုပ္ေပးတဲ့အတိုင္းေနရရင္ စိတ္တိုင္းက်ခ်င္မွ က်တာေလ။ ဒီေတာ့ အဆင္မေျပဘူးဆိုတာေတာ့ ရွိတာေပါ့။ မ်က္စိမျမင္တဲ့သူ၊ နားမၾကားတဲ့သူ၊ ေျခလက္မေကာင္းတဲ့သူေတြဆိုရင္ သူမ်ားထက္ပိုၿပီး စိတ္ဓာတ္က်တယ္လို႔ ထင္စရာအေၾကာင္းေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လူဆိုတာ ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ကိုယ္ေပ်ာ္ေအာင္ ေနရတာပဲေလ။ သာမန္လူတစ္ေယာက္ ေျခေထာက္က်ဳိးလို႔ တစ္ပတ္ေလာက္ အိပ္ရာထဲလဲေနရင္ ‘ငါ့ဘ၀ကံဆိုးေလျခင္း’လို႔ေတြးႏိုင္တယ္ေလ . . အဲဒီလိုသာေတြးေနရင္ ေမြးကတည္းက ဒီလိုျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္က လဲေသဖို႔သာ ရွိေတာ့တာေပါ့။
တကယ္ေတာ့ အမွန္တရားကို လက္ခံႏိုင္ဖို႔က အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘယ္ေနရာသြားသြား၊ ဘယ္လိုလူေတြပဲေတြ႕ေတြ႕ စိတ္ခြန္အားနဲ႔ ႐ုပ္ခြန္အားလိုအပ္ေနတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္က အားေပးစကား ေျပာပါတယ္။ လူဆိုတာ ဘ၀လံုၿခံဳမႈရွိရင္ အားရွိတာပါပဲ။ ငါ့အေမရွိရင္ အားရွိတယ္၊ ငါ့ဘ၀အေဖာ္ရွိရင္ အားရွိတယ္၊ ငါ့ဆရာရွိရင္အားရွိတယ္ စသျဖင့္ ဘ၀လံုၿခံဳမႈရွိရင္ အားရွိၾကတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ အားငယ္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလအတိုင္းအတာဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ဘ၀အာမခံခ်က္ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ထင္တဲ့အခ်ိန္မွာ အားငယ္တတ္တာေပါ့။
အားငယ္တာ၊ စိတ္ဓာတ္က်တာက တဒဂၤအခိုက္အတန္႔ေလးပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ အဆင္မေျပတာေတြကိုပဲ အၿမဲတမ္း ပူေဆြးေနလို႔ အဆင္ေျပလာစရာ အေၾကာင္းမွမရွိတာ။
ကြၽန္ေတာ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို လုပ္ကိုင္ေပးမယ့္သူ မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ စိတ္ဓာတ္က်သြားတာေပါ့၊ ဒီေတာ့ အားငယ္တယ္၊ စိတ္ဓာတ္က်တယ္ဆိုတာ လူတိုင္းမွာရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို အားငယ္တာ၊ စိတ္ဓာတ္က်တာက တဒဂၤအခိုက္အတန္႔ေလးပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ အဆင္မေျပတာေတြကိုပဲ အၿမဲတမ္းပူေဆြးေနလို႔ အဆင္ေျပလာစရာ အေၾကာင္းမွမရွိတာ။
ဘာသာေရးအရ ေျပာရရင္ ဘာမွမၿမဲဘူးေလ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာဆိုလည္း မၿမဲဘူး . . ဥပမာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္က ၁၀တန္းေအာင္လို႔ ေပ်ာ္ခဲ့ေပမယ့္ အခုျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ေပ်ာ္ခ်င္မွေပ်ာ္ေတာ့မွာ၊ ဘာမွမၿမဲဘူးေလ၊ ဒီလိုပဲ စိတ္ညစ္စရာဆိုလည္း မၿမဲပါဘူး။ အဆင္မေျပလို႔စိတ္ညစ္ေနလည္း ညေနငါးနာရီက ထိုးသြားမွာပဲ၊ ညမိုးခ်ဳပ္သြားမွာပဲ။ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးလို႔၊ မေျပလည္ေသးလို႔ ညမေရာက္ပါေစနဲ႔လို႔ ေျပာလည္းမရပါဘူး။ မနက္ျဖန္ စာေမးပြဲေျဖရမွာ စာမရေသးလို႔ မနက္ျဖန္မေရာက္ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းလည္းမရပါဘူး။ သဘာ၀တရားက သူ႔ဘာသာလည္ပတ္ေနမွာပဲ . . အဲဒီေတာ့ ၀မ္းနည္းတယ္၊ စိတ္ဓာတ္က်တယ္ဆိုတာကို မျဖစ္နဲ႔လို႔ ကြၽန္ေတာ္မတားပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ဒီအရာႀကီးေပၚမွာပဲအာ႐ံုစိုက္ၿပီး အက်ယ္ခ်ဲ႕တာမ်ဳိးကေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ စိတ္ဓာတ္က်စရာရွိရင္ က်ပါ . . ဒါေပမဲ့ ဒီအားနည္းခ်က္က ကိုယ့္အတြက္ တြန္းအားျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ကိုလုပ္ရပါမယ္။ နည္းနည္းေလး အဆင္မေျပတာေတြ႕ရင္ အဲဒီအတြက္ အရမ္းႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ အရမ္းေအာင္ျမင္ခ်င္လည္း ေအာင္ျမင္သြားႏိုင္တာပါပဲ။ ဒီအခက္အခဲကိုပဲ ပူေဆြးေနမယ္၊ အက်ယ္ခ်ဲ႕ေနမယ္ဆိုရင္ ပိုၿပီးစိတ္ဓာတ္က်စရာ အေၾကာင္းရွိလာမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကဓံနဲ႔ တိုက္ခိုက္တဲ့အခါ သူတစ္ျပန္ကိုယ္တစ္ျပန္ လက္ေ၀ွ႔ႀကိဳး၀ိုင္းထဲမွာ တိုက္ခိုက္သလိုမ်ဳိး ခ်ၾကမွာပါပဲ။
ေလာကဓံကလည္း ကိုယ့္ကိုအလဲထိုးမွာပဲ၊ ကိုယ္ကလည္း ျပန္အလဲထုိးမွာပဲ . . လဲမွာကို မေၾကာက္ပါနဲ႔၊ ျပန္မထႏိုင္မွာကိုပဲ ေၾကာက္ရပါမယ္။ ျပန္မထႏိုင္ရင္႐ႈံးသြားမွာ . . အဲဒီေတာ့ အ႐ႈံးမေပးဘဲ ျပန္ထႏိုင္ေအာင္ ကုန္း႐ုန္းႀကိဳးစားရမွာပါ။ ျပန္ထႏိုင္ေအာင္ ပညာ(အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းဆိုင္ရာ ပညာရပ္)၊ သက္လံု (သီလ၊ သမာဓိ၊ ကိုယ္ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာတရားက်င့္ႀကံမႈ) စတာေတြ လိုအပ္ပါတယ္။
ရြာေတြသြားလို႔ စိတ္ဓာတ္က်ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြေတြ႕ရင္ “ဘယ္မွာလဲကြ၊ စိတ္ဓာတ္က်ေနတယ္ဆိုတဲ့သူ ထြက္ခဲ့”ဆိုၿပီး ရယ္ေမာၿပီး အားေပးလိုက္တယ္။ သူရဲ႕ဒုကၡကို သြားေမးလိုက္ရင္ သူက အဲဒီဒုကၡနဲ႔ အဆင္မေျပတာကိုေျပာရင္း ပိုအက်ယ္ခ်ဲ႕ေတာ့မွာ၊ အဲဒါဆိုရင္ သူ႔ဒုကၡက ပိုႀကီးက်ယ္သြားေတာ့မွာ. . ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ “စိတ္ဓာတ္က်တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုပံုစံမ်ဳိးလဲ မျမင္ဖူးလို႔ ျပစမ္းပါ”ဘာညာဆိုၿပီး အားေပးစည္း႐ံုးလိုက္ပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတာ ေလာကဓံနဲ႔ အလဲထိုးေနရတာပါ။ အစကတည္းက သူ႔ကို အ႐ႈံးမေပးဘဲ အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ယူႏိုင္ေအာင္ အလဲထိုးထားလိုက္ပါ။ ဒါဆိုရင္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ရပ္တည္သြားႏိုင္ပါလိမ့္မယ္”
(Healthy Life ဂ်ာနယ္မွ စီစဥ္တင္ဆက္သည့္ အပတ္စဥ္ ေသာၾကာေန႔ထုတ္ Healthy Life ဂ်ာနယ္၊ https://www.facebook.com/healthylifejournalmyanmar/ ႏွင့္ www.healthylifejournalmyanmar.com တို႔တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသမွ် က်န္းမာေရးႏွင့္ အလွအပဆိုင္ရာ သတင္းမ်ား၊ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ား၊ အေမးအေျဖမ်ား၊ ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ မွ်ေ၀ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သည့္ Facebook စာမ်က္ႏွာ၊ Website မ်ားတြင္မဆိုျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းကို ခြင့္မျပဳပါေၾကာင္း အသိေပး ေၾကညာအပ္ပါသည္။)
