ေဒါက္တာစိုးလြင္ (သားဖြားမီးယပ္အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီး)
ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ . . .
ကြၽန္ေတာ္က အသက္ ၅၆ ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ ကိုယ္ေလွ်ာက္လွမ္းလာတဲ့ ဘ၀က ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲ၊ ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸာယ္က ဘာလဲ၊ ဘ၀ရဲ႕ ပန္းတိုင္ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို မၾကာခဏ ေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအေျခအေနေတြကို မသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခက္ခဲနက္နဲတယ္၊ တစ္ခါတေလ ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း ပန္းတိုင္ေပ်ာက္သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္လိုပဲေလာကႀကီးမွာ ဒီလိုေနရတာ အဓိပၸာယ္ေကာ ရွိရဲ႕လားဆိုၿပီး ျဖစ္ဖူးတယ္၊ လူတိုင္းလူတိုင္း ဘ၀မွာ စိတ္ဓာတ္ေတြက်၊ စိတ္ေတြညစ္ျဖစ္ဖူးမွာပါ။ ဘ၀က အလကားပဲ . . ဘာမွ အဓိပၸာယ္မရွိဘူးလို႔ ခံစားရတဲ့အခ်ိန္ေတြလည္း ႀကံဳဖူးပါတယ္။
ဘ၀ဆိုတာ ဘကုန္းနဲ႔ ၀ ဆိုတဲ့ စာလံုးေလး ႏွစ္လံုးသာရွိေပလို႔သာပဲ။ ဒီလို စာလံုးႏွစ္လံုးေလး ရွိတာေတာင္ ေရးတာမွားသြားခဲ့ရင္ေတာင္ ‘၀ဘ’လို႔ ျဖစ္သြားႏိုင္သလို’ဘိ’လို႔လည္း ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက ဘ၀ဆိုတဲ့ စာလံုးေလး ႏွစ္လံုးကို မွန္ေအာင္ ေရးတတ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
APPLE ကုမၸဏီက CEO စတိဗ္ေဂ်ာ့ဆိုတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့တယ္။ စတိဗ္ေဂ်ာ့ဆိုတာ ပိုက္ဆံေတြ ထားစရာမရွိေလာက္ေအာင္ ၾကြယ္၀တဲ့ သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္၊ သူ႔ကို မသိသူမရွိ ေလာက္ေအာင္ ေအာင္ျမင္တဲ့သူ ျဖစ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူေသဆံုးခါနီးမွာ သူဟာ သူရဲ႕လူနာခုတင္ေဘးမွာ ရွိတဲ့ စက္ကိရိယာမီးေရာင္ေလးေတြကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ စဥ္းစားမိတယ္တဲ့ . . ပိုက္ဆံေတြက သူ႔ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸာယ္လား ဒါမွမဟုတ္ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈက သူ႔ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸာယ္လား၊ ဒါေတြကို စဥ္းစားလိုက္တဲ့ အခါ လံုး၀မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အေျဖတစ္ခုကို သူရခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ သူရရွိခဲ့တဲ့ ေငြ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈေတြက ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸာယ္မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ဘယ္ဟာက ဘ၀အဓိပၸာယ္လဲဆိုတာကို သိဖို႔အတြက္ အခ်ိန္က ေနာက္က်သြားခဲ့ၿပီ။ အဲဒီစာေလး ေရးၿပီးခ်ိန္မွာ သူက ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္က စစ္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၀တၳဳ ကို ေရးသားခဲ့တဲ့ လီယိုေတာ္စတြိဳင္းက ႐ုရွမွာ ေျမပိုင္ရွင္သူေဌးႀကီး၊ ကမၻာေက်ာ္စာေရးဆရာႀကီး ပိုက္ဆံေတြ ထားစရာေနရာမရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ဘ၀ကို တျဖည္းျဖည္းၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း ဘ၀က အဓိပၸာယ္မရွိဘူးလို႔ ခံစားရတယ္။ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ သူဟာ အိမ္က ႐ုတ္တရက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ႏွင္းေတာႀကီးထဲမွာ ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸာယ္က ဘာလဲဆိုတာကို ရွာရင္း ရွာရင္း ဘူတာ႐ံုေလးတစ္ခုနားမွာ လဲက်ေသဆံုး သြားခဲ့ပါတယ္။ သူေသသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸာယ္က ဘာလဲဆိုတာ သူမသိခဲ့ပါဘူးတဲ့။ကမၻာေက်ာ္ အဆိုေတာ္ အဲလ္ဗစ္ပရက္စေလ ဆိုရင္လည္း ေသခါနီးအခ်ိန္မွာ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ဓာတ္က်ေ၀ဒနာခံစားရၿပီး စိတ္ဆင္းရဲႀကီးစြာနဲ႔ ေသဆံုးသြားခဲ့ရတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ဟာ အခုဆိုရင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဗဟိုအမ်ဳိးသမီးေဆး႐ံုႀကီးမွာ သားဖြားမီးယပ္အထူးကု ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ကြၽန္ေတာ္က ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္တယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ စာေပကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာ ေရးသားေနတဲ့ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အခ်ိန္၊ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ အေစာႀကီး အိပ္ရာထရပါတယ္။ အိပ္ရာထၿပီး ေဆး႐ံု၊ ေဆးခန္းေတြ ေျပးရတယ္၊ လူနာေတြကို ခြဲစိတ္ကုသရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ခြဲစိတ္ရတဲ့ ပညာကို အင္မတန္ စိတ္၀င္စားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ပါ။ ခြဲခန္းထဲမွာ ေခြၽးေတြ ဘယ္ေလာက္ထြက္ထြက္ ေမာတယ္ဆိုတာမရွိဘူး။ ခြဲစိတ္ၿပီး ေဆး႐ံုကို ေျပးၿပီး လူနာေတြကို ၾကည့္တယ္၊ စာသင္တယ္၊ ညေနဆိုရင္လည္း ေဆးခန္းေတြကို ေျပးၿပီး လူနာေတြကို ၾကည့္ရတယ္။ အဲဒီေလာက္မအားတဲ့ ၾကားက မရရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ကြၽန္ေတာ္ စာေတြေရးတယ္။ တစ္ခါတေလက်ရင္ ကြၽန္ေတာ့္လူနာေတြက အံ့ၾသတယ္။ လူနာေတြေကာ ေက်ာင္းသားေလးေတြကပါ “ ဘယ္အခ်ိန္မွာ စာေရးသလဲ” လို႔ တအံ့တၾသ ေမးၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ညမွ အိပ္ရရင္ ေလးနာရီ ေလာက္ပဲ၊ တစ္ခါတေလအဲဒီေလာက္ေတာင္ မအိပ္ရဘူး။ အိပ္ရင္လည္း ေဘးမွာဖုန္းခ်ထားရတယ္။ လူနာေတြက တစ္ခ်ိန္လံုး အေရးေပၚျဖစ္ေနလို႔ ဖုန္းကို ဖြင့္ထားရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ပံုစံက အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ ပံုလည္း မေပၚဘူးဆိုၿပီး ေမးၾကပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္အခု အသက္ ၅၆ ႏွစ္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ “ ဘ၀ကဘာလဲ” ဆိုတာ ေရးေရးေလး သိလာၿပီလို႔ ခံစားရပါတယ္။ “ ဘ၀ဆိုတာ ခဏေလး၊ အဲဒီရတဲ့ခဏေလးမွာ က်န္းမာရမယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ္၊ ေအာင္ျမင္ရမယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရမယ္၊ ဒါဟာ ဘ၀ပန္းတုိင္ပဲ” လို႔ သိလာရပါတယ္။ ဒီသိလာတဲ့ အသိေလးကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္ခင္တဲ့သူေတြဆီ ေ၀မွ်ခ်င္ပါတယ္။
ဘ၀မွာ က်န္းမာရမယ္ . . .
က်န္းမာတယ္ဆိုတာ ဘာလဲ . . ဘာေရာဂါမွမရွိရင္ က်န္းမာတာေပါ့လို႔ လူအမ်ားက ထင္ထားၾကတယ္။ အဲေလာက္ေတာ့ မကဘူးထင္ပါတယ္။ ကမၻာ့ က်န္းမာေရးအဖြဲ႕(WHO)က ထုတ္ထားတဲ့ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္အရ ခႏၶာကိုယ္မွာ ေရာဂါမရွိတာ၊ အနာမရွိတာနဲ႔တင္ က်န္းမာတယ္လို႔ မေခၚပါဘူး။ ခႏၶာကိုယ္က က်န္းမာရမယ္၊ စိတ္က ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ္၊ လူမႈေရးသုချပည့္စံုၿပီး လူေတြရဲ႕ အက်ဳိးကို တကယ္ ျပဳႏိုင္ရမယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေစာေစာကေျပာတဲ့ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျမင္ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့အခ်က္ေတြ ပိုင္ဆိုင္မွသာ က်န္းမာတဲ့ သူလို႔ ဆိုႏိုင္တာပါ။
ပထမဆံုးအခ်က္ျဖစ္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ က်န္းမာရမယ္ဆိုတာပိုင္ဆုိင္ဖို႔ လူတစ္ေယာက္က အရမ္းႀကီးလည္း မ၀ရဘူး၊ အရမ္းႀကီးလည္း မပိန္ရဘူး၊ အရပ္အေမာင္းနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ ဖ်တ္လတ္သြက္လက္ၿပီး အခ်ဳိးက်တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ရွိရမယ္။ သိပ္၀ေနရင္ ဒါကေရာဂါတစ္ခု ျဖစ္ေနၿပီလို႔ ေျပာရမယ္၊ “ ၀တာက လွတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ရွိသမွ် ေရာဂါေ၀ဒနာေတြက ၀တဲ့ သူေတြရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ၀င္ဖို႔ေခ်ာင္းေနတာပါ၊ ဆီးခ်ဳိေရာဂါ၊ ေသြးတိုးေရာဂါ၊ ေလျဖတ္တာ၊ အဆစ္ေရာင္တာ၊ ဒူးနာတာ၊ ကင္ဆာ စတဲ့ ေရာဂါေ၀ဒနာေတြက ၀တဲ့ သူေတြမွာ အျဖစ္မ်ားပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ေလးလံၿပီး ေရာဂါထူလာေတာ့ စိတ္ကပါ စိတ္ညစ္တာ၊ စိတ္ဓာတ္က်တာေတြ ပိုၿပီး ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။
ကိုယ္၀န္ေဆာင္ၿပီဆိုရင္ ၀တဲ့သူေတြက မ်ဳိးစံုေသာ ဒုကၡေတြ ႀကံဳေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ေတြက ၀တဲ့ သူေတြကို ခြဲရမွာ သိပ္ေၾကာက္ပါတယ္။ ၀တဲ့သူကို ခြဲရင္ ပိုခက္သလို ခြဲစိတ္တဲ့အခါမွာ အႏၲရာယ္မ်ဳိးစံုနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတတ္လို႔ပါပဲ။ အနာမက်က္တာ၊ ေမ့ေဆး ေပးရခက္တာေတြ ႀကံဳရႏိုင္တယ္။
ကဲ . . ဒီလိုဆိုေတာ့ သိပ္ပိန္လြန္းေတာ့ေရာ ေကာင္းသလား။ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ ေလတိုက္ရင္ ေတာင္လြင့္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ပိန္လြန္းရင္လည္း ေရာဂါဒဏ္မခံႏိုင္ဘူး၊ ေသြးအားနည္းတတ္တယ္၊ အမ်ဳိးသမီးေတြ သိပ္ပိန္ရင္ ရာသီမွန္မွန္မလာဘူး၊ ရာသီမွန္မွန္မလာေတာ့ ကေလးရဖို႔ခက္မယ္၊ ရရင္လည္း ကေလးပ်က္က်ႏိုင္တယ္၊ ေပါင္မျပည့္လမေစ့ ေမြးႏိုင္တယ္၊ အ႐ိုးပြအ႐ိုးပါးေရာဂါေတြ ျဖစ္တတ္တယ္၊ မပိန္မ၀ဖ်တ္လတ္သြက္လက္ၿပီး အခ်ဳိးက်တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ရွိဖို႔ဆိုတာ ပထမဆံုးအေရးႀကီးတဲ့ အ ခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ မေကြးေဆး႐ံုမွာ တာ၀န္က်တုန္းက ရွိသင့္တဲ့အေလးခ်ိန္ရဲ႕ ၁၀ ေပါင္ေလာက္ တက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခါ လူ၀မ်ားအဖြဲ႕ဆိုၿပီး အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ ဖြဲ႕လိုက္တယ္၊ “ အဆီက် အခ်ဳိးက် သြက္လက္ဖ်တ္လတ္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ၾကည္လင္ရႊင္ျပ ၿငိမ္းခ်မ္းလွပတဲ့ စိတ္ဓာတ္ပိုင္ဆိုင္ရမယ္” ဆိုၿပီး စာရြက္ေလး တစ္ရြက္ကပ္ၿပီး ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔အညီ ငါတို႔ ႀကိဳးစားၾကမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္၊ ပိန္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္၊ တစ္ပတ္တစ္ခါ ဒီေနရာမွာ ေပါင္ခ်ိန္မယ္၊ ဘယ္ႏွပတ္အတြင္း ေပါင္ဘယ္ေလာက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကမယ္ဆိုၿပီးႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အစားအေသာက္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ ဆင္ျခင္သိထားရမယ့္ အရာေတြရွိပါတယ္။ ကိုယ္စားမယ့္ အစားအေသာက္က ကိုယ့္အတြက္တကယ္အာဟာရျဖစ္ၿပီး က်န္းမာေရးအေထာက္အကူျဖစ္ဖုိ႔လိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုပဲ . . လက္ေတြ႕က်ဖို႔ လိုပါတယ္။ ညေနစာ မစားဘူး ဒါမွမဟုတ္ အရြက္ေတြခ်ည္းပဲစားမယ္ . . ဘယ္ ႏွနပ္စားႏိုင္မွာမလို႔လဲ၊ ကိုယ္စားတဲ့ အစားအေသာက္က တစ္ရက္ႏွစ္ရက္တည္းမဟုတ္ဘဲ တစ္သက္လံုး စားႏိုင္မယ့္ အစားအေသာက္မ်ဳိးကို စဥ္းစားၿပီး ဆံုး ျဖတ္ရပါမယ္။ အေရးႀကီးတာက အမွ်င္ဓာတ္(Fiber) မ်ားမ်ားပါတဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္၊ အသီးအႏွံေတြကို မ်ားမ်ားစားေပးရမယ္၊ တစ္ခါစားရင္ နည္းနည္းနဲ႔ ခဏခဏစားေပးရမယ္၊ ဗိုက္ဆာတယ္ဆိုၿပီး စားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ျပည့္အင့္ေနေအာင္ စားတာမ်ဳိးမလုပ္ရပါဘူး။ ေတာ္႐ံုသင့္႐ံုစားၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေၾကညက္ ေအာင္၀ါးစားေပးရပါမယ္။ စားတဲ့အခါ ဗိုက္ျပည့္သြားၿပီဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ရရွိဖို႔ ဦးေႏွာက္က မိနစ္ ၂၀ အခ်ိန္ယူပါတယ္။ ၁၀ မိနစ္အတြင္းမွာ ထမင္းသံုးပန္းကန္ အျမန္စားၿပီး စားခ်င္ေနတုန္းပဲဆိုတာ အဓိပၸာယ္က ဘာလဲဆိုေတာ့ ဦးေႏွာက္က မ၀ေသးဘူးလို႔ထင္ေနလို႔ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အစာကို ျဖည္းျဖည္း နဲ႔ေၾကညက္ေအာင္ ၀ါးစားရပါမယ္။
အခုဆိုရင္ အလြယ္ရတဲ့ အစားအေသာက္ေတြကို သိပ္စားေနၾကတယ္၊ ဒါလည္း မေကာင္းပါဘူး။ အစာဆိုတာ တန္ေဆး၊ လြန္ေဘးပါ၊ ေဆးေတာင္မွ လိုတာထက္ ပိုသြားရင္ အဆိပ္ျဖစ္သြားပါေသးတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အစာစားတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေမးဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီအစာက ကိုယ့္အတြက္ လိုအပ္လို႔ စားတာလား၊ အားနာလို႔ စားတာလား၊ အလကားရလို႔ စားတာလား၊ မတည့္ဘဲနဲ႔ ႀကိဳက္လို႔ စားတာလား၊ ႏွေမ်ာလို႔ စားတာလား ဆိုတာ သတိထားရပါမယ္။
ခႏၶာကိုယ္ က်န္းမာဖ်တ္လတ္သြက္လက္ေနေအာင္ အေရးႀကီးတဲ့ ေနာက္တစ္ခ်က္က ေလ့က်င့္ခန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ စာေတြထဲမွာ ေဖာ္ျပထားခ်က္အရ လူတစ္ေယာက္ က်န္းမာသလား၊ မက်န္းမာဘူးလားဆိုတာ ဘာနဲ႔ ပိုင္းျဖတ္ရမလဲဆိုရင္ မနက္မိုးလင္း အိပ္ရာထလို႔ အဲဒီလူက မိုးကိုေတာင္ဒူးနဲ႔တိုက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဖ်တ္လတ္တက္ၾကြေနရင္ ဒါက်န္းမာတဲ့ သူပါပဲတဲ့။ ဒီလို မဟုတ္ဘဲ အိပ္ရာကႏိုးလို႔ ငူငူေငါင္ေငါင္ ျဖစ္ေနရင္ ဒါမက်န္းမာေသးဘူးတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ က်န္းမာဖ်တ္ လတ္တက္ၾကြလန္းဆန္းတဲ့ သူျဖစ္ဖို႔ဆိုရင္ ေလ့က်င့္ခန္းက အေရးႀကီးပါတယ္။ Gym သြားကစားမွ၊ ေရကူးကန္သြားၿပီး ေရကူးမွေလ့က်င့္ခန္း လုပ္တယ္လို႔ ထင္ေနၾကပါတယ္။ လံုး၀ မွားပါတယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကိုယ္ေန႔တိုင္း သြားလာလႈပ္ရွားေနတာကလည္း ေလ့က်င့္ခန္းပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းဆိုရင္ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ စက္၀ယ္ထားတယ္တဲ့၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီစက္က မိန္းမအ၀တ္လွန္းတဲ့ စက္ျဖစ္ေနၿပီလို႔ဆိုတယ္။ တကယ္ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ စက္က အဓိကမဟုတ္ပါဘူး။ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ စိတ္က အဓိကက်ပါတယ္။ တစ္ေန႔လံုး မအားလပ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ဆိုရင္ ေရကူးကန္သြားဖို႔၊ ေဂါက္သီး႐ိုက္ဖို႔ ဘယ္အခ်ိန္ေပးႏိုင္ပါ့မလဲ။ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေလ့ရွိတာကေတာ့ ဘယ္သြားသြား ျဖစ္ႏိုင္ရင္ လမ္း ေလွ်ာက္သြားေလ့ရွိပါတယ္။ ကားမစီးပါဘူး၊ ဓာတ္ေလွကားကို မစီးဘဲ ႐ိုး႐ိုးေလွကားနဲ႔ပဲ တက္ေလ့ရွိပါတယ္။ ရပ္ေနရတာကို သေဘာမက်ဘဲ ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေနရတာကို ေပ်ာ္တတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
See More
က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ ေအာင္ျမင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ဘ၀ပန္းတုိင္ဆီသို႔ . . .(၂)
က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ ေအာင္ျမင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ဘ၀ပန္းတုိင္ဆီသို႔ . . .(၃)
က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ ေအာင္ျမင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ဘ၀ပန္းတုိင္ဆီသို႔ . . .(၄)
(Healthy Life ဂ်ာနယ္မွ စီစဥ္တင္ဆက္သည့္ အပတ္စဥ္ ေသာၾကာေန႔ထုတ္ Healthy Life ဂ်ာနယ္၊ https://www.facebook.com/healthylifejournalmyanmar/ ႏွင့္ www.healthylifejournalmyanmar.com တို႔တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသမွ် က်န္းမာေရးႏွင့္ အလွအပဆိုင္ရာ သတင္းမ်ား၊ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ား၊ အေမးအေျဖမ်ား၊ ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ မွ်ေ၀ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သည့္ Facebook စာမ်က္ႏွာ၊ Website မ်ားတြင္မဆိုျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းကို ခြင့္မျပဳပါေၾကာင္း အသိေပး ေၾကညာအပ္ပါသည္။)
