၊ မိုးမင္းထြန္း ၊
အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ေ၀းလံတဲ့အေရွ႕ေျမာက္အရပ္မွ ေမာ္လင္းႏြန္ေက်းရြာကေလးဟာ ပလတ္စတစ္အသံုးျပဳမႈကို တားျမစ္ထားၿပီး သစ္ပင္ပန္းမန္ေတြနဲ႔ ေအးခ်မ္းလွပါတယ္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္အထိ လာေရာက္လည္ပတ္သူမရွိဘဲ ရြာကိုသြားရာ ကားလမ္းမရွိ၊ ေျခလ်င္သာ သြားေရာက္ႏိုင္တဲ့ ေဒသ ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္တန္းေတြအၾကားမွာ တည္ရွိၿပီး လူဦးေရ ၅၀၀ သာရွိပါတယ္။ ခါစီလူမ်ိဳးစုေတြ ေနထိုင္တဲ့ ေမာ္လင္းႏြန္ရြာဟာ မိခင္ဦးေဆာင္တဲ့ ရွားပါးတဲ့ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ပါတယ္။ ပိုင္ဆိုင္မႈ စည္းစိမ္ကို မိခင္မွ အငယ္ဆံုးသမီးကို အေမြေပးတဲ့ ဓေလ့ရွိၿပီး ကေလးေတြကိုမိခင္ရဲ႕အမည္ ထည့္သြင္းနာမည္ေပးရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေမာ္လင္းႏြန္ဟာ ဆူညံၿပီး အမႈိက္ေပါလွတဲ့ ၿမိဳ႕ျပေဒသေတြ နဲ႔ေ၀းကြာၿပီး သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္လွတာေၾကာင့္ မၾကာေသးခင္ႏွစ္မ်ားက ကမၻာတစ္၀န္းမွာ နာမည္ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့ပါတယ္။ ၀ါးနဲ႔ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အမႈိက္ေတာင္းေတြကို လမ္းေထာင့္တိုင္းမွာ ထားရွိၿပီး ရြာသားေတြဟာ လမ္းသန္႔ရွင္းေရးကို အလွည့္က်ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။
က်န္းမာေရးနဲ႔ညီၫြတ္ၿပီး သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္စြာေနထိုင္တဲ့ဓေလ့ကို လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၁၃၀ ခန္႔ ကတည္းက လက္ဆင့္ကမ္းလုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳေတြက အိမ္၊ လမ္း၊ ပတ္၀န္းက်င္၊ တစ္ကိုယ္ေရသန္႔ရွင္းေရးနဲ႔ အစားအေသာက္ကို သန္႔ရွင္းေအာင္ျပဳလုပ္တာတို႔က ေရာဂါပိုး မက်ေရာက္ေအာင္ကာကြယ္ႏိုင္မယ္လို႔ သူတို႔ကို အႀကံေပးခဲ့တယ္လို႔သိရပါတယ္။ ေမာ္လင္းႏြန္မွာ ၀မ္းေရာဂါျဖစ္ပြားခဲ့ဖူးၿပီး ေဆး၀ါးမရွိဘဲ သန္႔ရွင္းစြာေနထိုင္တာေၾကာင့္ပဲ ေရာဂါပ်ံ႕ႏွံ႔မႈကို ကာကြယ္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တျခားအိႏၵိယေက်းလက္ေဒသေတြလိုမ်ဳိး ေတာတိုးမစင္စြန္႔တဲ့ဓေလ့ မရွိဘဲ အိမ္ေထာင္စုတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္သာ အသီးသီးရွိၾကပါတယ္။ မၾကာေသးခင္က အိႏၵိယ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ နာရန္ဒရာေမာ္ဒီကိုယ္တိုင္ ေမာ္လင္းႏြန္ရြာကိုခ်ီးက်ဴးခဲ့ပါေသးတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ၾကားလာတဲ့ ေက်းရြာကေလးကို လာေရာက္လည္ပတ္သူမ်ားျပားၿပီး ခရီးသြားရာသီမွာ တစ္ေန႔ကို လူ ၂၅၀ နီးပါး လာေရာက္ၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
(Ref;MI)
