ပါေမာကၡေဒၚသန္းသန္းေအး
( ဆီးခ်ဳိႏွင္႕ အေထြေထြေရာဂါ အထူးကုဆရာ၀န္ႀကီး)
ဆီးခ်ဳိေသြးခ်ဳိေရာဂါ ရွိသူေတြဟာ ကမၻာနဲ႔တစ္၀န္းမွာ မ်ားျပားလာတာကို လူတိုင္းသတိ ျပဳမိပါလိမ့္မယ္။ ဆီးခ်ဳိေသြးခ်ဳိေရာဂါရွင္တစ္ဦး အိမ္မွာရွိၿပီဆိုရင္ သူ႔အတြက္တစ္သက္တာ သံုးစြဲရမယ့္စရိတ္ေတြကို ႀကိဳတင္စဥ္းစား ထားရပါလိမ့္မယ္။ ဆီးခ်ဳိေဆးကုရာမွာ လိုအပ္တဲ့ ေဆးဖိုး၊ ေနာက္ဆက္တြဲ ေရာဂါပူးတြဲၿပီးပါလာရင္ ကုသရမယ့္ေဆးဖိုးေတြ၊ ဆရာ၀န္နဲ႔ေဆးခန္းစရိတ္၊ ေဆး႐ံုတက္ရရင္ ေဆး႐ံုတင္စရိတ္. . ဒါေတြဟာ တြက္ခ်က္ၾကည့္ရင္ မနည္းပါဘူး။ ေနမေကာင္းေတာ့လို႔ အလုပ္ကေန ခြင့္ယူရမယ္၊ အလုပ္နားရမယ္ဆိုရင္ ၀င္ေငြဆံုး႐ႈံးမွာကိုလည္း ကုန္က်စရိတ္လို ထည့္တြက္ထားရပါလိမ့္မယ္။ မိမိရဲ႕၀င္ေငြသာမက မိမိကိုလိုက္ၿပီးျပဳစုရမယ့္ မိသားစု၀င္ေတြရဲ႕ အလုပ္ကခြင့္ယူရမယ့္ ဒါမွမဟုတ္ အလုပ္ပ်က္မယ့္ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြဟာလည္း ၀င္ေငြေလ်ာ့သြားတဲ့ ကုန္က်စရိတ္တစ္ခုလို တြက္ထားရပါမယ္။ ဒီစရိတ္ေတြဟာ တစ္ဦးခ်င္း၊ မိသားစုတစ္ခုခ်င္းသာမက တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုးနဲ႔ ခ်ီၿပီးၾကည့္ရင္လည္း အဖက္ဖက္မွာ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြအမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။
ဆီးခ်ဳိေရာဂါကို ျပဳစုကုသရတာ ဘာေၾကာင့္ စရိတ္ႀကီးရတာလဲ၊ ဒီလိုကုန္က်စရိတ္ေတြ မႀကီးေအာင္ ဘယ္လို ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ေဆာင္ရင္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ႏိုင္မလဲဆိုတာေလးကို ေဆြးေႏြးတင္ျပလိုက္ပါတယ္။
ဆီးခ်ဳိေသြးခ်ဳိေရာဂါဟာ မေပ်ာက္ႏိုင္တဲ့ ေရာဂါတစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔ကိုတစ္သက္လံုး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ဂ႐ုစိုက္ေပးေနရမယ့္ ေရာဂါတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ရွည္ဖို႔ အေလးထားဖို႔လိုေၾကာင္းကို အရင္ဦးဆံုး ေျပာလိုပါတယ္။ သူ႔ကိုဂ႐ုမစိုက္ရင္ သူကကိုယ့္ကိုျပန္ၿပီး ဒုကၡေတြေပးလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အတြက္ အခ်ိန္ေပးရမယ္၊ သူ႔ကိုနားလည္သိရွိေအာင္ လုပ္ရမယ္၊ သူ႔အတြက္သံုးသင့္တဲ့ ကုန္က်စရိတ္ကို မႏွေမ်ာရဘူး၊ ကုန္သင့္တာ ေစာေစာကုန္ထားမွ၊ သံုးသင့္တာ ေစာေစာသံုးေပးထားမွ ေနာင္က်ရင္ အဆေပါင္းမ်ားစြာပိုၿပီး အသံုးအျဖဳန္းမႀကီးေအာင္ တားဆီးထားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆီးခ်ဳိေသြးခ်ဳိကုတာ စရိတ္ႀကီးသလားလို႔ ေမးရင္ ႀကီးတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္သလို သိပ္မႀကီးပါဘူးလို႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ေသြးခ်ဳိမတက္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရတဲ့ ကုထံုးတခ်ဳိ႕က နည္းနည္းဒုကၡခံရင္ေတာ့ ဘာမွ ကုန္က်စရိတ္မရွိတဲ့ (FOC –Free Of Charge) ကုထံုးေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုကုထံုးေတြကို မ်ားမ်ား သံုးသင့္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါကိုလူေတြက သိပ္အေလးမထား၊ သိပ္မလုပ္ခ်င္ၾကပါဘူး။ အဲဒီကုထံုးကေတာ့ Lifestyle Charges လို႔ေခၚတဲ့ ေန႔စဥ္ စားေသာက္ေနထိုင္ပံု ေျပာင္းလဲျခင္းပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ဆီးခ်ဳိေသြးခ်ဳိေရာဂါဆိုတာ အာဟာရခ်ဳိ႕တဲ့ ေရာဂါရွိသလို အာဟာရလြန္ကဲတဲ့ ေရာဂါပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆီးခ်ဳိျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိရင္၊ ဆီးခ်ဳိျဖစ္ေနရင္ အစားအေသာက္ေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေလွ်ာ့ရပါမယ္။ ကယ္လိုရီလို႔ေခၚတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ တစ္ေန႔တာအသံုးျပဳရမယ့္ အာဟာရကေနရရွိမယ့္ ခြန္အား အထူးသျဖင့္ ကစီဓာတ္ (Carbohydrate) နဲ႔ အဆီဓာတ္ (Fat) ေတြကို အဓိကေလွ်ာ့ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီခႏၶာကိုယ္ထဲ သြင္းေပးလိုက္တဲ့ ကယ္လိုရီခြန္အားေတြကို တစ္ေန႔စာအတြက္ တစ္ေန႔ကုန္ေအာင္ သံုးပစ္ရပါမယ္။ ပိုလွ်ံတာမ်ဳိး မရွိေစသင့္ပါဘူး။ ကယ္လိုရီေတြပိုေနရင္ (စားတာက ပိုေနရင္) ေနာင္လိုအပ္ရင္ ျပန္သံုးဖို႔ အဆီေတြအျဖစ္နဲ႔ သိမ္းဆည္းသိုေလွာင္ ထားၾကပါတယ္။ တစ္ရက္မွာ နည္းနည္းေလးပဲ ပိုစားမိပါေစ၊ ႏွစ္ေတြၾကာလာတဲ့ အခါအ၀င္ပဲရွိၿပီး အထြက္မရွိရင္ ပို၀ၿပီးရင္း ၀လာပါမယ္။ ေငြမကုန္ခမ္းမခ်င္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ထုတ္မသံုးျဖစ္တဲ့ အတြင္းပစၥည္းေတြလိုပါပဲ . . ဒီစုေဆာင္းေနတဲ့ အဆီေတြဟာလည္း ျပန္ထုတ္သံုးၿပီး ေလ်ာ့သြားဖို႔သိပ္မရွိဘဲ ျပန္ပိန္ဖို႔ ခက္ခဲလွပါတယ္။
ကယ္လိုရီ (ခြန္အား) ေတြကို ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈေတြ ျပဳလုပ္တဲ့နည္းနဲ႔ ျဖဳန္းပစ္ႏိုင္မွ အဆီေတြကို ခြန္အားအျဖစ္ ျပန္ထုတ္ယူသံုးစြဲၿပီး ျပန္ပိန္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူေတြကကုန္သြားတဲ့ ကယ္လိုရီ (ခြန္အား) ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္စားၿပီး ျဖည့္လိုက္ၾကတာမ်ားလို႔ အစားမွာလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလွ်ာ့ႏိုင္မွ ျပန္ပိန္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေစာႀကီးမ၀ခင္ကတည္းက တစ္ေန႔တာသံုးဖို႔ လိုအပ္တဲ့ ကယ္လိုရီကို လံုေလာက္႐ံုပဲစားၿပီး ၀င္လာသမွ်ကယ္လိုရီကို အပိုအလွ်ံမစားဘဲ ကုန္ေအာင္သုံးျဖဳန္း ပစ္ရပါမယ္။ အ၀င္ေလွ်ာ့ၿပီး အထြက္ပိုတိုးတာလုပ္ထားမွ ေတာ္႐ံုက်ပါမယ္။ ကယ္လိုရီကို “ ေန႔စား အလုပ္သမား” ေတြရဲ႕ ၀င္ေငြ / သံုးေငြေတြလိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ “သူေဌးႀကီးေတြ” ရဲ႕ ၀င္ေငြ / သံုးေငြလိုမ်ဳိး မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။ ဒီလိုက်င့္ႀကံတာက ေငြကုန္ေၾကးက်မရွိတဲ့အျပင္ ေလွ်ာ့စားလို႔ ေငြအကုန္အက်ေတာင္ သက္သာပါတယ္။ လူေတြကတကယ္ေတာ့ လိုတာထက္ပို စားမိၾကတာ မ်ားေနပါတယ္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
