ပါေမာကၡေဒါက္တာ ဥာဏ္၀င္းေက်ာ္
ဦးေႏွာက္ႏွင္႕ စိတ္က်န္းမာေရး အထူးကုဆရာ၀န္ႀကီး ေျပာၾကားသည္
ေဒၚတင္မာ အခုတေလာ ဘယ္လိုမွေနလို႔၊ ထိုင္လို႔ မေကာင္း။ အသက္ကလည္း ႀကီးလာၿပီကိုးလို႔ ဆိုရေလာက္ေအာင္လည္း အသက္က ၄၇ ႏွစ္၊ အသက္ ၇၀-၈၀ အရြယ္ေတြေတာင္ ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္ သြားလာႏိုင္ေနတဲ့ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ၅၀ ေတာင္မျပည့္ေသးတဲ့ ေဒၚတင္မာမွာ ေပါင္ကေနစၿပီး ေအာက္အထိ အေၾကာေတြက ဆိုင္းေနလို႔ သြားရ၊ လာရတာ အဆင္မေျပ။ ဒီၾကားထဲ ခါးကလည္းနာၿပီး ေက်ာက္ကပ္ေနရာနဲ႔ အသည္းေနရာေတြကလည္း ေအာင့္ေအာင့္ေနတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ ေခါင္းမူးတာ၊ ေခါင္းကိုက္တာလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေ၀ဒနာေတြ သက္သာမလားလို႔ တရားထိုင္ၾကည့္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ တရားထိုင္တာမဟုတ္ဘဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနရင္လည္း တရားမွတ္တဲ့အက်င့္အတိုင္း ထြက္သက္၀င္သက္ မွတ္ေနမိသြားေရာ၊ အဲဒီလို တရားမွတ္ေနမိတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ တုန္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေတြ ထိုးကိုက္လာေတာ့တယ္။ ဇက္ေၾကာလည္း တင္းလာျပန္တယ္။ ဒီလိုေ၀ဒနာေတြမ်ဳိးစံု ခံစားေနရေတာ့ အပ်ဳိႀကီး တစ္ကိုယ္တည္းေနတဲ့ ေဒၚတင္မာဟာ “အိမ္မွာ တစ္ေယာက္တည္းေနရင္း ငါတစ္ခုခုျဖစ္ေနရင္ ဒုကၡ၊ အိပ္ေနရင္း ေသသြားမလား”စတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ေယာက္ယက္ခတ္ၿပီး တစ္ညလံုး အိပ္လို႔မေပ်ာ္ေတာ့ပါဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ မ်က္ကြင္းေတြညိဳ၊ စိတ္ပင္ပန္း၊ လူပင္ပန္းျဖစ္ၿပီး ႏြမ္းလ်ေနတဲ့ ေဒၚတင္မာကို အိမ္နီးခ်င္းေတြ၊ အသိမိတ္ေဆြေတြက ၀ိုင္းအႀကံေပးၾကတယ္။
“ေပါင္အေၾကာေတြ ဆိုင္းေနတာက အ႐ိုးအေၾကာအဆစ္ အထူးကုဆရာ၀န္နဲ႔ ဆိုင္တယ္ . . သြားျပပါ့လား”
“ရင္တုန္တာက ႏွလံုးအထူးကုနဲ႔ ဆိုင္တယ္၊ သြားျပၾကည့္ဦး”
ဒါနဲ႔ ေဒၚတင္မာလည္း ေပါင္ေတြ အေၾကာဆိုင္းတာ၊ ေခါင္းေတြ ကိုက္တာ၊ ဇက္ေၾကာေတြ တက္တာ စတဲ့ ေ၀ဒနာေတြအတြက္ သမားေတာ္ႀကီးတစ္ဦးနဲ႔ ျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ တရားမွတ္ရင္း ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ တုန္လာတဲ့အတြက္ တျခားဆရာ၀န္ႀကီးတစ္ဦးနဲ႔ ျပတယ္။ ေ၀ဒနာတစ္ခုခုေပၚလာတိုင္း အိမ္နားမွာရွိတဲ့ ဆရာ၀န္ႀကီးနဲ႔လည္း ျပတတ္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ႀကီးတစ္ဦးၿပီး တစ္ဦး ျပတာလည္း စံုသေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒီဆရာ၀န္ေတြကလည္း ရင္တုန္တာ သက္သာေစမယ့္ ေဆးေတြ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေစမယ့္ ေဆးေတြေပးလိုက္ေပမယ့္ အဲဒီေဆးေတြကို သူမေသာက္ရဲလို႔ အသိမိတ္ေဆြေတြ၊ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို ျပၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ-
“ဒီေဆးေတြက ျပင္းတယ္၊ ပိုဒုကၡေရာက္သြားမယ္ မေသာက္နဲ႔” ဆိုၿပီး ေျပာတဲ့သူရွိသလို. . .
“ဒီအာ႐ံုေၾကာေဆးေတြ ေသာက္ေနလို႔ တရားမွတ္လို႔ မရတာေပါ့၊ ေနာက္ပိုင္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားမယ္ မေသာက္နဲ႔”လို႔ ေျပာတဲ့သူေတြလည္း ရွိတဲ့အတြက္ သူေသာက္ရဲေတာ့ပါဘူး။ ေဘးစကားေတြေၾကာင့္ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြ ၫႊန္ၾကားလိုက္တဲ့ ေဆးေတြကို မေသာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္လိုမွ ေရာဂါေ၀ဒနာေတြက မသက္သာေတာ့ဘဲ ပိုပိုဆိုးလာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့ ေဒၚတင္မာကို ျပင္ပစာေပ ဖတ္႐ႈလိုက္စားတဲ့သူတစ္ဦးက ၫႊန္တာနဲ႔ ဆရာ့ဆီ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
– – –
စိတ္ဓာတ္က် ႏြမ္းနယ္ေနတဲ့ဟန္နဲ႔ ၀င္လာတဲ့ ေဒၚတင္မာက မ်က္လႊာခ်ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ထုိင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြက ဟိုဟာကိုင္လိုက္၊ ဒီဟာကိုင္လိုက္၊ လက္ေခ်ာင္းေတြက တဆတ္ဆတ္ လႈပ္ရွားလိုက္နဲ႔ ျပာေလာင္ခတ္ေနခဲ့ပါတယ္။
“ကြၽန္မ ထြက္သက္၀င္သက္ တရားမွတ္တဲ့အခါတိုင္း ဇက္ေၾကာတက္လာ၊ ေခါင္းေတြထိုးလာ၊ ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္တုန္လာေတာ့ တရားမွတ္ရမွာကို ေၾကာက္ေၾကာက္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ တရားမမွတ္ဘဲလည္း မေနႏိုင္ဘူး။ တရားမမွတ္ဘဲနဲ႔ တရားမွတ္တဲ့ အေျခအေနႀကီးကို ေရာက္ေရာက္သြားတယ္ ဆရာ၊ ဒီလိုျဖစ္ေနတာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိေနၿပီ။ ၿငိမ္ေနလိုက္ရင္ ထြက္သက္၀င္သက္မွတ္တဲ့ ပံုစံႀကီးျဖစ္ၿပီး ေၾကာက္စိတ္၀င္ေနတာရယ္၊ ညဘက္အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ ထြက္သက္၀င္သက္မွတ္တဲ့ ပံုစံျဖစ္လို႔ စိုးရိမ္စိတ္မ်ားတာရယ္ ျဖစ္ေနတာၾကာၿပီဆရာ”လို႔ ေဒၚတင္ေမက ဆိုပါတယ္။
“တရားမွတ္တာ ေကာင္းတာေပါ့၊ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြနဲ႔ စနစ္တက် ႐ႈမွတ္တယ္ဆိုရင္ တရားမွတ္တာ ေကာင္းတာေပါ့”လို႔ ဆရာကေျပာလိုက္ေတာ့-
“တရားမွတ္လိုက္ရင္ ေခါင္းေတြထိုးကိုက္ၿပီး ရင္ေတြတုန္လာလို႔ ကြၽန္မ မမွတ္ရဲေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေၾကာက္စိတ္ေတြပါ ၀င္လာတယ္”လို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ တရားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ မွတ္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ရင္တုန္တတ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ တရားမွတ္လိုက္တဲ့အတြက္ ရင္တုန္တာက ေလ်ာ့သြားရမွာပါ။ ၿပီးရင္ စိတ္ဖိစီးမႈေတြလည္း ေလ်ာ့ၿပီး ေၾကာက္စိတ္ေတြပါ ေလ်ာ့သြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ တရားမွတ္လိုက္မွ ရင္ေတြတုန္တယ္၊ ေခါင္းေတြ ထိုးကိုက္လာတယ္၊ ေၾကာက္စိတ္ေတြ ၀င္လာတယ္ဆိုေတာ့ တစ္ခုခုမွားေနၿပီလို႔ ယူဆရပါတယ္။
ေသြး၊ ဆီး၊ ၀မ္းေတြ စစ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ အစားအေသာက္ေတြကို မွန္မွန္မစား၊ ညည ေကာင္းေကာင္းမအိပ္တဲ့အတြက္ ေသြးအားနည္းၿပီး အာဟာရဓာတ္ေတြ ခ်ဳိ႕တဲ့ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
ေဒၚတင္ေမ အာ႐ံုေၾကာေတြက မေကာင္းဘူးလို႔ထင္ေနတာက အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ၊ အသိမိတ္ေဆြေတြ၊ သူေလးစားရတဲ့ ဆရာသမားေတြက-
“နင္ စိုးရိမ္တတ္တာ အာ႐ံုေၾကာအားနည္းလို႔ ေနမွာ၊ အ႐ိုးအဆစ္နဲ႔ ၾကြက္သားေတြ ကိုက္ခဲတာက အ႐ိုးေတြ မေကာင္းေတာ့လို႔ ထင္တယ္၊ ရင္တုန္တာကေတာ့ ႏွလံုးေရာဂါပဲ . .စသျဖင့္ ၀ိုင္းေျပာၾကေတာ့ ေဒၚတင္ေမရဲ႕ ပင္ကိုကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကလည္း မမွန္တဲ့အတြက္ ေရာဂါေၾကာင့္ၾကတဲ့ စိတ္ေ၀ဒနာကိုပါတြဲၿပီး ခံစားေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုလူေျပာ ဒီလူေျပာနဲ႔ ဟိုဆရာ၀န္ႀကီး ေကာင္းႏိုးႏိုး၊ ဒီဆရာ၀န္ႀကီး ေကာင္းႏိုးႏိုးလွည့္ပတ္ျပတာလည္း မသက္သာဘဲ ေနာက္ဆံုး “ေပ်ာက္ေစဆရာ”ေတြဆီလည္း ေရာက္ခဲ့ရၿပီးၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုမွ မသက္သာဘူး။ အဲဒီလို မသက္သာရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကလည္း ဆရာ၀န္ေတြေပးလိုက္တဲ့ ေဆးေတြကို မေသာက္တဲ့အတြက္ အနာနဲ႔ေဆးမတည့္ဘူး ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ေဒၚတင္ေမဟာ ေရာဂါေၾကာင့္ၾကတဲ့ စိတ္ေ၀ဒနာနဲ႔အတူ ေယဘုယ်စိုးရိမ္စိတ္လြန္ကဲတဲ့ ေ၀ဒနာ (Generalised Anxiety Disorder)ေတြကိုပါ တြဲၿပီးခံစားေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ အခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီလို ခံစားခဲ့ရတာက တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာလာၿပီဆိုေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္တာလည္း မ်ားေနၿပီး –
“ငါ ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြက ေပ်ာက္မွ ေပ်ာက္ပါေတာ့မလား၊ ေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္။ ငါ့ကို ကုႏိုင္တဲ့သူ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးထင္ပါတယ္။ ငါ့ကို ဘယ္သူမွလည္း ကယ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး” ဆိုတဲ့ အေတြး
နဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့ ေ၀ဒနာလကၡဏာေတြကိုပါ ခံစားေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေန႔စဥ္ ေဆးခန္းေတြမွာ ေရာဂါေၾကာင့္ၾကတဲ့ စိတ္ေ၀ဒနာခံစားရသူေတြနဲ႔ အေထြေထြ စိုးရိမ္စိတ္လြန္ကဲတဲ့ ေ၀ဒနာရွင္ေတြက အေတာ္ေလးမ်ားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အစပိုင္းမွာ ေ၀ဒနာတစ္ခုခု ခံစားရတဲ့အခါ ေဘးလူေတြက ပံုႀကီးခ်ဲ႕ၿပီး ေရာဂါအမည္တစ္ခုခု တပ္လိုက္တဲ့အခါ ေၾကာက္စိတ္ေတြ၀င္ၿပီး ေရာဂါေၾကာင့္ၾကတဲ့ စိတ္ေ၀ဒနာ ခံစားရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေဒၚတင္မာ ခံစားေနရတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ေ၀ဒနာေတြ ေလ်ာ့ပါးသက္သာဖို႔၊ အေၾကာအခ်ဥ္ေတြ ေျပသြားဖို႔နဲ႔ စိတ္က်ေ၀ဒနာလကၡဏာေတြပါ သက္သာေပ်ာက္ကင္းဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေဆး၀ါးေတြနဲ႔ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ စီစဥ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ပတ္ ဆရာ့ဆီလာျပတဲ့အခါ ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား၊ ရင္ေတြ တုန္ေနေသးသလား၊ အေၾကာအခ်ဥ္ေတြ ကိုက္တာေရာ သက္သာရဲ႕လား စတဲ့ အေျခအေနေတြကို ျပန္လာေျပာဖို႔မွာ လိုက္ရပါတယ္။
အားလံုး ကိုယ္၊ စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာ ၾကပါေစ။
